12- و اعذنا من السأمة و الکسل و الفترة و اجعلنا ممن تنتصر به لدینک و تعزبه نصر ولیک و لا تستبدل بنا غیرنا فان استبدالک بنا غیرنا علیک یسیر و هو علینا کثیر
بار پروردگارا - ما از خستگی و بیمیلی و کسالت در کار دین و از سستی در طاعت تو، به خودت پناه میآوریم.
خداوندا - ما را از کسانی معین فرما که بر آنها نصرت میدهی و موفق به اعزاز ولی و حجتت میگردانی.
و هم اکنون که وضع ما را چنین قرار میدهی دیگر وضع ما را به غیر از این مبدل مکن و این سعادت را از ما دریغ مدار.
هر چند که تبدیل این سعادت مهدوی به غفلت و سرشکستگی ما برای تو آسان است، ولی با این شکست و باختن ما همه دین و دنیا را از دست میدهیم و کل نور و رزق معنوی و طراوت و حلاوت حیات ما میرود و همهی اشتیاق و پرواز ما گم گشته و چشممان کور شده و دست و پایمان میشکند و قلب سرخمان سیاه و مکدر میشود و غباری تلخ و سنگین همه وجودمان را کفن میکند که این دوری و فراق از حجتت برای ما بسیار سخت و گران است.
12-1- سستی و کاهلی در دین و اعتقادات چه موقع پیش میآید؟ تنبلی و نشستن و ضعف وقتی به سراغ مؤمن و منتظر میآید که او در امر دین و طلایهدار دین «تردید»، کند و به دنبال آن سستی و کاهلی در مذهب فرد پیدا میشود، به همین منظور به جملات گهربار حضرت ولی الله الاعظم توجه میکنیم.
حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) میفرمایند؛ این خبر به من رسید که گروهی از شما در دین به «تردید» افتاده و دربارهی (امامان معصوم) و صاحبان امرشان دچار شک و حیرت شدهاند. این جریان ما را غمناک نمود، البته به خاطر شما، نه به خاطر خودمان و ما را اندوهناک ساخت، البته دربارهی شما، نه دربارهی خودمان. زیرا خدا با ما است، پس ما را به هیچکس غیر از او نیازی نیست و حق با ما میباشد، به همین جهت کسی که ما را وانهاد (و دستوراتمان را اطاعت نکرد) به وحشتمان نخواهد انداخت. ما مخلوق و ساختههای پروردگارمان هستیم و سپس تمام آفرینش، صنایع و ساختههای ما میباشند.
برای فهم بهتر جمله آخر روایت فوق به فرازهای حدیث شریف کسا مراجعه کنید، که چگونه حضرت ختمی مرتبت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، خلق همه عالم را برای محبت و عزت پنج تن آل عبا اعلام میکنند و محبت ایشان را بهانه شفاعت در قیامت معرفی مینمایند.
به همین منظور و برای فهم بهتر مقام ولایت و امامت در قرآن به آیه ذیل توجه میکنیم که خداوند به رسول گرامی خود فرمودند:
یا ایها الرسول بلغ ما أنزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکفرین
آیه 67 - سوره مائده.
ای پیغمبر آنچه از خدا بر تو نازل شد به خلق برسان، که اگر نرسانی تبلیغ رسالت و اداء وظیفه (او)! را نکردهای و خداوند تو را از آزار مردم نگاه خواهد داشت که خدا گروه کافران را به هیچ راه و موفقیتی راهنمائی نخواهد کرد.
شیعیان اهل مطالعه و کتاب، بارها این آیه را به قصد تبرک و قرب الهی خواندهاند، و همه نیز به استناد روایات متعدد و متواتر یقین داریم این آیه از سوی خداوند در خصوص ابلاغ ولایت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام و خطاب به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و در روز غدیر میباشد. حدیث غدیرخم از درخشندهترین ستارههای فرهنگ ولایت میباشد و این آیه پایگاه قرآنی آن احادیث نورانی از ائمه معصومین علیهمالسلام بوده است.
اما آیا تاکنون شما در مورد ضمیر «ه» بعد از کلمه رسالت فکر کردهاید، به ترجمه مراجعه کردهاید، از اهل ادب یا تفسیر سؤال کردهاید که؛
چرا ضمیر غایب آمده است؟
زیرا کلام قرآن از زبان جبرئیل نیست، که او امین وحی است و هیچگاه نقل قول غیرمستقیم نمیکند که بگوید من نقل میکنم که خداوند گفته است، ابلاغ کن و اگر ابلاغ نکنی رسالتش را انجام ندادهای.
ضمیر «ه» به حضرت علی هم برنمیگردد که بگوئیم کلام مستقیم از سوی خداوند است و مثلا میخواهد بگوید آنچه مربوط به او (علی) است را اگر انجام ندهی رسالت او را انجام ندادهای - خیر - این کاملا تصور غلطی است زیرا رسالت از آن نبی صلی الله علیه و آله است و نه علی علیهالسلام و این کلمه «رسالته» به حضرت امیرالمؤمنین هم برنمیگردد. اگر بپذیریم منظور خداوند است باید بدانیم بهتر است که خداوند بگوید اگر ابلاغ نکنی رسالت مرا انجام ندادهای یعنی رسالتی که از سوی من صادر شده است را انجام ندادهای و چون خداوند در مقام متکلم و پیامبر در مقام مخاطب هستند در شکل مستقیم آن به نظر میرسید بهتر بود میآمد رسالتک اگر انجام ندهی رسالتت را انجام ندادهای و با کمال تأسف باید بگویم که غالب مترجمین نسبت به ترجمه «ه» کوتاه آمده و چشمپوشی کردهاند.
وقتی از اهل ادب و زبان عرب موضوع را سؤال کردم یک پاسخ قانع کننده، صحیح، و ولایتی دادند، آشنایان با ادب عرب و فرهنگ قرآنی میگویند خداوند خطاب به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله سخن میگوید و میفرماید ابلاغ کن آنچه را که از پیش بر عهده تو قرار گرفته و در لحظهای که پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله در دل خود از خطاکاری مشرکین هراس میبیند خداوند برای رفع نگرانی ایشان میفرماید که خداوند شما را از شر آنها حفظ میکند ولی اگر این مسئولیت را انجام ندهی گویی که اصلا کل مسیر از اول تا آخر رسالت را به پایان خیر و سر منزل مقصود نرساندهای و از آنجا که گاهی خداوند از روی مقام عظمت و کبریایی گاهی خود را به جای من، ما، میخواند و از کلمه انا استفاده میکند و در اینجا هم خود را از مقام متکلم خارج و در موقعیت غایب قرار میدهد و این، یک نوع قطع ارتباط مستقیم با مخاطب است که جنبه بیدارسازی دارد. من نمیخواهم از کلمه قهر استفاده کنم که قطعا نابجاست ولی بیاد بیاورد به سببی چند روزی ارسال وحی قطع شده بود و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله سخت به خود پیچیده و نگران و دلشکسته بودند تا مجددا باب ارسال وحی گشوده شد و در اینجا هم خداوند از مقام تذکر یا تهدید به قطع ارتباط یا کسر محبت و یا کاستن از عنایتهای معنوی خود، خویش را از مقام تکلم در یک لحظه به مقام غایب میبرد، دوباره بخوانیم.
اگر این کار را نکنی گویی که اصلا کار رسالتش را انجام ندادهای در این «ش» صد غم و اندوه بطلان رسالت نهفته است صد افسوس از گسستن حلقه رسالت و ولایت نهفته است.
ولی پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) آن اشرف پیامبران، آن مصطفای محمود، آن پایانبخش نیکوی ادیان، به رسالت تکمیل دین به نیکویی اقدام کردند و در آن خطبه، حضرت رسول جملات بسیار ارزشمندی برای حضرت مهدی موعود نیز فرمودند، حضرت محمد صلی الله علیه و آله رساندند آنچه را که باید میرساندند و خطبه مفصلی ایراد کردند، و سخنان روشنی عرضه داشتند و علی که مرتضای خداست را به دست بلند کردند و اعلام کردند «هر که را من مولای اویم این علی مولای اوست» و از همه بیعت گرفتند ولی بعد... شیطان دست تعهدکنندگان را در دست خود گرفت و پیمان شکستند و برخی نیز بعد گفتند «الیوم» در این آیهی قرآن، به روز عرفه برمیگردد. ولی ما به این شکها و تردیدهای شیطان شاد کن، اعتنا نمیکنیم.
خداوندا - به ما توفیق بده تا آن کنیم تا خطبهخوان غدیر و معرفی شده غدیر و وارثان غدیر از ما راضی باشند و ما نیز قدر ارثیه غدیر را شناخته و با منتقم موعود غدیر هم پیمان و همراه و همسفر در قیام و ظهورش باشیم.
12-2- حضرت امام رضا علیهالسلام فرمودند: انجام پنج چیز بدون در نظر گرفتن پنج چیز دیگر مسخره کردن پنچ چیز اول است.
هر کس با زبان استغفار کند و قلبش پشیمانی نداشته باشد خود را استهزا کرده است.
هر کس از خداوند توفیق بخواهد و در انجام اعمال سعی و کوشش نداشته باشد خود را ریشخند کرده است.
هر کس احتیاط پیشه کند و در کار حزم را مراعات کند، ولی بدون پروا و ترس از عاقبت، آن کار را انجام دهد خود را مسخره نموده است.هر کس از خداوند، بهشت را آرزو کند و در سختیها شکیبایی نداشته باشد، خود را مسخره کرده است. و هر کس از آتش به خداوند پناه برد و از شهوات دست نکشد، خود را استهزاء کرده است.
12-3- حسن بن عبدالله قمی گوید: حضرت امام رضا علیهالسلام از امیرالمؤمنین علیهالسلام روایت میکند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
قیامت برپا نمیشود تا آن گاه که قائم ما قیام کند و این در هنگامی است که خداوند به او اذن بدهد، و هر کس از او پیروی کند، رستگار میگردد و هر کس او را ترک گوید هلاک میشود.
ای بندگان خدا از خداوند بترسید، او (صاحب زمان) را یاری کنید و دعوت وی را لبیک بگوئید ولو از آسمان برف بیاید، او جانشین خداوند و جانشین من در روی زمین باشد.
12-4- حضرت امام باقر علیهالسلام درباره آیه ذیل چه میفرمایند؛
قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة انا و من اتبعنی.
آیه 108 سوره یوسف
ای رسول ما به امت بگو، طریقهی من و پیروانم همین است که خلق را به خدا با بینایی و بصیرت دعوت میکنم.
حضرت امام باقر علیهالسلام فرمودند: دعوت کننده بسوی خدا پیغمبر و امیرالمؤمنین و اوصیاء بعد از او هستند.
خداوندا - از تو میخواهیم تا ما را در نیت و عمل برای تو کمک کنی تا بتوانیم با عمل صالح در پیشگاه اباصالح حاضر شویم و از زمره یاریکنندگان و سربازان او باشیم و مقام حضرتش را در دعوت به تو نصرت دهیم، و به ابا و اجداد منتظرش تو را قسم میدهیم.
12-5- حضرت امام رضا علیهالسلام فرمودند: فتنه و آشوبی پدید خواهد آمد که گروهی در آن هلاک خواهند شد، و این در هنگامی خواهد بود که شیعیان فرزند سوم مرا از دست بدهند، اهل آسمان و زمین بر او گریه خواهند کرد.
پدر و مادرم فدای آن کسی باد که همنام جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله میباشد، و شبیه من و موسی بن عمران است، نور و روشنایی از آن هویدا و از پرتو مقدس پروردگار، نورش فروزان است، از مرگ او اهل زمین و آسمان محزون و اهل ایمان متأسف میباشند. گویا مشاهده میکنم که مردم در حالی که مأیوس میباشند فریادی از دور میشنوند همانطور که از نزدیک استماع میکنند، این فریاد برای مؤمنین رحمت و برای کافرین عذاب است.
منبع:كتاب از محضر رضا