بوسیدن ضریح چه حکمی دارد ؟ در فرضِ عیب نداشتن، آیا ثواب دارد یا نه ؟ سجده کردن در برابر ضریح چطور ؟
این پرسش دو بخشی است؛ بوسه بر ضریح و سجده در حرم.
1_ بوسیدن ضریح، به معنای ابراز محبت و علاقه به صاحب قبر است. به گفته ی مرحوم نراقی، در بسیاری از زیارت های مخصوص (مأثور)، به بوسیدن ضریح و قبر تصریح شده است. بنابراین در هر جا که زیارتی وارد شده، بوسیدن مستحبّ و موجب ثواب است.
این تلقی که دور ایستادن نشانه ادب است، یک توهم می باشد. زیرا علمای شیعه بر این عقیده اند که روایاتی وجود دارد که بر ضریح می توان تکیه کرد و بوسیدن ضریح جایز است.
در بوسیدن آستان ها حدیثی وارد نشده است و مجتهدان شیعه بر آنند که بوسه بر آن جایز است. زیرا بوسه بر درگاه و درها و دیوارها، به خاطر انتساب به آن چهره های محبوب است؛
علامه طباطبایی به هنگام تشرف به حرم امام رضا(علیه السلام)، در و دیوار را می بوسید. او در پاسخ به این پرسش که آیا شما هم ضریح حضرت را می بوسید، می گفت : اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را می بوسیدم.
این نکته را نیز شهید اول یادآور شده است که زائران در کنار ضریح درنگ کمی داشته باشند و با کنار رفتن، زمینه باریابی دیگران را فراهم آورند تا آنان نیز از آیت فیض بهره مند شوند.
2_ سجده کردن به عنوان عبادت و بندگی، فقط در مقابل خدا ممکن است و اگر سجده برای غیر خداوند باشد، معصیت و حرام است. لیکن اگر سجده برای شکر وخضوع باشد، مانند سجده ملائکه بر آدم و برادران یوسف، بدون اشکال است و «اجر» هم دارد.
امام خمینی(ره) در این باره می نویسد :« سجده کردن برای غیر خداوند متعال حرام می باشد و بعضی از مردم عوام که مقابل قبر امامان (علیهم السلام) پیشانی را بر زمین می گذارند، اگر برای شکر خداوند متعال باشد، اشکالی ندارد وگرنه حرام است.»
نشریه هفتم لبیک یا حسین(علیه السلام)