پاسخ:
روایات معتبری در این باره وجود دارد؛ از جمله به موارد زیر توجه کنید:
1. پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرمودند:
«ستدفن بضعة منّی بأرض خراسان لا یزورها مۆمن الّا أوجب اللَّه تعالی له الجنّة و حرّم جسده علی النّار؛ (1) بزودی پاره‌ای از تن مرا در زمین خراسان دفن کنند و زیارت نکند مۆمنی او را، مگر آن که حق‌تعالی بهشت را بر او واجب گرداند و بدنش را بر آتش دوزخ حرام کند.»
2. امیرمومنان (علیه‌السلام) فرمودند:
«سیقتل رجل من ولدی بأرض خراسان بالسّمّ ظلما اسمه اسمی و اسم ابیه اسم ابن عمران موسی علیه‌السلام الا فمن زاره فی غربته غفر اللَّه له ذنوبه ما تقدّم منها و ما تاخّر و لو کانت مثل عدد النّجوم و قطر الامطار و ورق الاشجار؛ (2) بزودی مردی از فرزندان من به زهر و از روی ظلم، در خراسان شهید خواهد شد. او همنام من است و پدرش همنام موسی بن عمران صلوات‌اللَّه علیه باشد. هر که او را در آن غربت زیارت کند، حق سبحانه و تعالی گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد و اگر چه گناهان او به عدد ستارگان آسمان و قطرات باران و برکت درختان باشد که همه را حق سبحانه و تعالی به برکت زیارت آن حضرت می‌آمرزد.»
3. امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
«تقتل حفدتی بأرض خراسان فی مدینة یقال لها طوس من زاره إلیها عارفا به حقه اخذته بیدی یوم القیمة و ادخلته الجنّة؛ (3) فرزندزاده من در زمین خراسان، شهید خواهد شد در شهری که آن را طوس می‌گویند. هر کس برای زیارت او به آن جا رود، و به حق او عارف باشد، قیامت به دست خود دستگیری او کرده و به بهشتش برم.»
پی‌نوشت‌ها:
1) لوامع صاحبقرانی، ج8، ص 563
2) روضه الواعظین، ج1، ص 234؛ لوامع صاحبقرانی، ج8، ص 554.
3) لوامع صاحبقرانی، ج8، ص 556؛ وسایل الشیعه، ج14، ص 554.
