در زيارت آن حضرت آمده:
السلام علي غَوثِ اللَّهْفانِ
سلام بر فريادرس بيچارگان
شيخ كليني روايت كرده از مردي از اهل بلخ كه گفت با حضرت رضا(ع) در مسافرتي در خراسان همراه بودم، روزي سفره طعام را حاضر كردند ايشان جميع موالي خود را از سياهان و غير ايشان بر سر سفره حاضر كرد. گفتم: فدايت شوم كاش سفره طعام آنها را سوا مي كردي. فرمود: ساكت باش همآنا پروردگار ما تبارك و تعالي يكيست و مادر و پدر ما يكيست و جزاء به اعمال است.1
او بسيار اهل نيكي كردن و صدقه دادن در نهان بود و بيشتر در شبهاي تاريك صدقه مي داد.2
او گشاده دست و بزرگوار بود يكي از آداب وي اين بود كه چون براي خوردن غذا مي نشست. بشقابي مي آورد و آن را كنار سفره مي نهاد و به گواراترين خوراكها دست مي برد و قدري در آن بشقاب قرار مي داد و سپس دستور مي داد كه آنرا براي نيازمندان ببرند سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «فلا اقتحم العقبه» پس گردنه را نپيمود.3
در روز عرفه تمام دارايي خويش را در خراسان بخشيد فضل بن سهل به او گفت: براستي اين زيان است امام(ع) فرمود بلكه اين استفاده است. كاري را كه پاداش و كرم در پي دارد زيان مدان.4
هرگاه چيزي مي بخشيد تلاش مي كرد كه آبرو و شخصيت فرد لكه دار نشود.
1ـ منتهى الامال، ج 2، ص 469.
2ـ سيماى حضرت على بن موسى رضاع مدرسى، ص 31، به نقل از بحارالانوار، ج 49، ص 21.
3ـ همان، ص 33.
4ـ منتهى الامال، ج 2، ص 605.
