احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

غروب هنگام، به اتفاق آن حضرت، وارد خانه شديم. حضرت، نگاهي به غلامانش کرد، که با گِل، اصطبل چهارپايان را درست مي کردند و سياه پوستي هم که جزو آنان نبود، مشغول به کار بود.
پرسيد: اين کيست که با شماست؟
گفتند: به ما کمک مي کند، ما هم در آخر چيزي به او مي دهيم.
پرسيد: آيا اجرت و کارمزد او را معين کرده ايد؟
گفتند: نه. هر چه بدهيم او راضي مي شود.
حضرت در حالتي غضب آلود رو به آنان حرکت کرد.
گفتم: فدايت شوم، چرا خود را ناراحت مي کنيد؟
فرمود: من چند بار اينان را از اين کار نهي کرده ام و گفته ام که کسي را به کار نگيريد مگر اينکه قبلاً مزد و اجرت او را با او قرارداد ببنديد.
بدان که هيچ وقت کسي را بدون اجرت معين به کار نمي گيري، مگر اينکه اگر سه برابر اجرت هم به او بدهي، باز خيال مي کند که کم داده اي، ولي اگر قبلاً طي کني، و بعد همان اجرتش را بدهي، تو را خواهد ستود بر اين وفاي به عهد. و اگر يک دانه هم اضافه بدهي، آن را مي شناسد و مي داند که زيادتر به او داده اي».
(کافي، ج 5 ، ص 288 )