احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

و قنوت‌ها را نجوا می‌کنیم
اللهم اَهلَ الکِبریاءِ وَالعظمه، در تنگنای روزمرگی، از پشت جاده‌های تاریک گناه و وسوسه، به دست‌های پر نیازمان آموختیم که تنها رو به آسمان بی‌کران کرامت و مهربانی تو دراز شوند.
ای شایسته‌ی جود و جبروت، به دستان‌مان یاد دادیم تا در ورای سیاه‌ترین لحظه‌های تنهایی، به امید نور روشن درگاهت، به انتظار بنشینند که تنها تویی اهل تقوا و مغفرت...
این روز پربرکت را واسطه‌ای نهادیم و تو را به آن قسم دادیم. قسم دادیم تا به ذخر و شرف و بزرگی عالم آل طاها، در خیر غوطه‌ورمان سازی و از هرآنچه شر است دورمان بداری...
این روز بزرگ‌ را صدها مسلمان دست بر آسمان ساییدند و با فرشتگان سرای قدسی حرم مطهر رضوی همراه شدند. صبورانه خواندند و گوشه‌گوشه‌ی این بارگاه منور را با خود هم‌نوا کردند. در این فضای نورانی به میان نمازگزاران رفتم و در بین دعاهای پس از نمازشان غرق شدم.
نمازگزار 40 ساله‌ی مشهدی
با چادر نمازش ورمی‌رفت. روی لبش لبخندی جاری بود که گویی از عید ناشی می‌شود. خیلی صمیمانه درخواست گفتگویم را پاسخ می‌دهد: «خوشحالم که بعد از یک ماه عبادت و بندگی خدا، برای تکمیل عبادت‌هایم این نماز را در حرم امام رضا(ع) خوا‌ندم. از امام رضا(ع) می‌خواهم دعا کنند آقا امام زمان(ع) به‌زودی ظهور کنند و اگرچه ما خوب نیستیم اما هرآن‌چه به خوبان‌شان عطا می‌کنند به ما هم بدهند.»
زائر 30 ساله از تهران
با زائری هم‌صحبت می‌شوم که سر فرزندش را روی زانوهایش نوازش می‌کند و زیر لب دعای ندبه را زمزمه می‌کند: «اولین بارم بود اما خیلی لذت بردم. آدم دوست دارد همه‌ی خوبی‌ها را داشته باشد اما بیشتر از همه از امام رضا(ع) فرج امام زمان(ع) را می‌خواهم که با ایشان با ظهورشان خیر کثیر را می‌آورند. آدمی که روزه‌داری کرده و امروز عید بندگی‌اش را گرفته است، مثل شخصی است که تازه متولد شده و باید خیلی مراقب رفتار خود باشد.»
از او می‌‌پرسم که چرا در گرمای هوای این فصل از سال فرزند خود را با خود همراه کرده است و او این‌گونه پاسخم را می‌دهد: «هر سال فرزندم را با خودم می‌آورم. معتقدم بچه‌ها باید در این فضاها حضور پیدا کنند و از همین کودکی با این فضاها آشنایی پیدا کنند. این‌ها نسل‌های آینده‌ی ما هستند و باید خوبی‌های اولیاء الهی را یاد بگیرند. از امام رضا(ع) توفیق زیارت جدشان را در کربلا می‌خواهم.»
حرم امام رضا(ع) صفای دیگری دارد
در بین هشتی‌ها قدم می‌زنم. مادری 67 ساله توجهم را به خود جلب می‌کندکه عصایش را برداشته و سعی دارد از جای خود برخیزد. به او کمک می‌کنم و برایم دعای خیری می‌کند و با رویی گشاده همراهی‌ام می‌کند: «هدفم از اقتدای نماز در این فضا این بود که می‌خواستم بعد از یک ماه روزه‌داری بندگی‌ام را در این زمینه تکمیل کنم. حرم امام رضا صفای دیگری دارد. فرج آقا و برآورده شدن حاجات را از امام هشتم(ع) می‌خواهم.»

عید فطر روحیه‌ام را باز می‌کند
37 سال دارد. مشغول دعا خواندن است که کنارش می‌نشینم و صبر می‌کنم دعایش تمام شود. او هم دخترش را با خود آورده است: «حال و هوای عید در این فضا عالی است. روحیه‌ی آدم را باز می‌کند. احساس آرامش و خوش‌حالی که به من القا کرده است، بی‌نظیر است و گویی هیچ مشکلی در زندگی‌ام ندارم. از این‌که لیاقت داشته‌ام در این روز در کنار امام رضا(ع) باشم واقعا مشعوفم. پدرم اسیر تخت‌های بیمارستان است و دوست دارم در این روز عزیز شفای پدرم را از امام رضا(ع) به‌عنوان عیدی بگیرم. هدفم از همراه کردن فرزندم کسب رضایت خدا و آشنا کردن دخترم با فضای عید بندگی است. حضور در این اماکن و در این زمان‌ها تأثیر شگرف و ویژه‌ای در جوانب مختلف زندگی نوجوان‌ها دارد. آدم باید سعی کند همیشه و در هر لحظه خوب باشد و خوبی کند، نه این‌که خود را به زمان یا مکان خاصی محصور کند. باید هر لحظه و در همه حال به یاد خدا و بنده‌هایش باشد.»
از او می‌خواهم در این روز که همه‌ی مسلمانان جهان یک‌دل و یک‌صدا هستند و دست به قنوت برمی‌دارند برای هم‌آیین‌های خود دعایی بکند و او می‌گوید: «برای همه‌ی مسلمان‌های جهان آرزوی خوشی و رهایی از گرفتاری‌های دنیایی دارم. مخصوصا مردم مظلوم فلسطین و خصوصا غزه که ناخواسته و مظلومانه تحت سلطه‌ی استکبار جهانی هستند.»
درست حدس می‌زنم. دخترش، مائده روزه‌اولی است و تازه به سن تکلیف رسیده است. از این‌که اولین نماز عید فطر را در حرم امام رضا(ع) خوانده، خوشحال است و حس ویژه‌ای در صدایش موج می‌زند: «دوست دارم امام رضا(ع) در زندگی‌ام یاریم کنند و همیشه سایه‌ی پدر و مادرم را بالای سرم حفظ کنند. شفای پدربزرگم را از ایشان می‌خواهم. حجاب را از مادرم آموختم. توصیه‌ام به هم‌سن و سال‌های خودم این است که به پدر و مادر خود احترم بگذارند.»

منبع : http://news.aqr.ir/portal/home/