احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

عیاشی از محمد بن ابی زید رازی، از شخصی که نامش را برد، از حضرت رضا(ع) روایت کرده است که فرمود: هرگاه گرفتار سختی و بلایی شدید به نام و واسطه ما از خداوند کمک بطلبید، خداوند می‌فرماید «و برای خدا اسماء حسنایی است با آن اسماء او را بخوانید» ابوعبدالله (صادق‌)(ع) فرموده است: به خدا سوگند اسمای حسنای خدا ما هستیم، که (طاعت و دعا) از هیچ کس پذیرفته نمی‌شود جز با شناخت ما [فرمود: پس خداوند را به این اسماء حسنی دعا کنید .

2
   علىّ بن إبراهیم عن الحسین بن خالد عن أبى الحسن الرضا علیه السلام: أنّه أعطى بلعم بن باعورا الاسم الأعظم فکان یدعو به فیستجاب له، فمال إلی فرعون، فلمّا مرّ فرعون فى طلب موسی و أصحابه، قال فرعون لبلعم: ادع الله علی موسی و أصحابه لیحبسه علینا، فرکب حمارته لیمرّ فى طلب موسی و أصحابه فامتنعت علیه حمارته، فأقبل یضربها فأنطقها الله عزّوجلّ فقالت: ویلک علی ماتضربنى أترید أن أجى‏ء معک لتدعو علی موسی نبىّ الله، و قوم مؤمنین، فلم یزل یضربها حتّی قتلها، و انسلخ الاسم الأعظم من لسانه و هو قوله فانسلخ منها فأتبعه الشیطان فکان من الغاوین .
تفسیر قمّى 1/ 248، آیه در سوره أعراف / 175

   علی بن ابراهیم از حسین بن خالد، از ابوالحسن الرضا(ع) روایت کرده است که فرمود: به بلعم بن باعورا اسم اعظم داده شده بود و او با آن اسم دعا می‌کرد و دعایش مستجاب می‌شد. اما بلعم به فرعون تمایل پیدا کرد، وقتی فرعون به‌ تعقیب موسی و یارانش پرداخت، به بلعم گفت: دعا کن که خداوند نگذارد موسی و یارانش از چنگ ما بگریزند. بلعم شروع به زدن الاغ کرد، الاغ به اذن خداوند عزّوجلّ‌ زبان باز کرد و گفت: وای بر تو، چرا مرا می‌زنی‌، آیا می‌خواهی همراه تو بیایم تا موسی‌ پیامبر خدا و عده‌ای از مؤمنین را نفرین کنی؟ بلعم آن قدر الاغش را زد که از پا در آمد، پس اسم اعظم خداوند از زبان بلعم گرفته شد، این است معنای آیه شریفه «پس بیرون آمد از آن پس شیطان او را پیروی کرد پس او از گمراهان شد» .

3
   علىّ بن إبراهیم، قال: حدّثنى أبى عن محمّد بن الفضیل عن أبى الحسن علیه السلام‏ [فى قوله تعالی «فأذّن مؤذّن بینهم أنْ لعنة الله علی الظالمین»] قال: المؤذّن‏ أمیرالمؤمنین علیه السلام‏ یؤذّن أذاناً یسمع الخلائق کلّها، و الدلیل علی ذلک قول الله عزّوجلّ فى سورة البراءة (و أذان من الله و رسوله) فقال أمیرالمؤمنین علیه السلام: کنت أنا الأذان فى الناس .
أعراف / 44. توبه / 3. تفسیر قمّى 1/ 231

   علی بن ابراهیم از پدرش، از محمد بن فضیل، از حضرت ابوالحسن(ع)[درباره آیه شریفه «ندا دهد ندا دهنده ای که لعنت خدا بر ظالمین»] روایت کرده است که‌ فرمود: آن مؤذن و ندا دهنده امیرالمؤمنین(ع) است و چنان ندایی سر می‌دهد که‌ به گوش همه خلایق می‌رسد. دلیل بر این، سخن خدای عزّوجلّ است در سوره برائت (و أذان من الله و رسوله) زیرا امیرالمؤمنین فرمود: آن اذان و ندا دهنده در میان مردم‌ من بودم .

4
   العیّاشى عن الوشّاء عن الرضا علیه السلام قال: کان علىّ بن الحسین علیه السلام یلبس الجبّة و المطرف من الخز و القلنسوة ویبیع المطرف و یتصدّق بثمنه و یقول: «قل من حرّم زینة الله الّتى أخرج لعباده و الطیّبات من الرّزق» .
تفسیر عیّاشى 2/ 14، و آیه در سوره أعراف / 32

   عیاشی از وشاء از حضرت رضا(ع) روایت کرده است که فرمود: علی بن الحسین(ع) جبه و ردای خزی نگارین و شب کلاه می‌پوشید، و ردای خزی‌ خود را می‌فروخت و پول آن را صدقه می‌داد و این آیه را می‌خواند «بگو چه کسی زینت خدا و رزق پاک را که برای بندگانش آورده حرام کرده است» .

5
   العیّاشى عن محمّد بن الفضیل عن أبى الحسن الرضا علیه السلام فى قول الله «خذوا زینتکم عند کلّ مسجد» قال: هى الثیاب
أعراف / 31. تفسیر عیّاشى 2/ 12

   عیاشی از محمد بن فضیل، از حضرت ابوالحسن الرضا(ع) درباره آیه‌ شریفه «در هر مسجدی زینت تان را بردارید» روایت کرده است که فرمود: (مقصود از زینت لباس است ‌).

منبع : پایگاه بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی