ماه گفت: خوش به حال تو کبوتر رها!
بال می‌زنی
بر فراز گنبدش
در میان صحن‌ها
کاش مثل تو
می‌شد از کنار گنبدش عبور کرد
لحظه‌های عاشقانه را
در حضور زائران مرور کرد
کاش می‌شد آب خورد
از زلالی قشنگ حوض
کاش...
لحظه‌ای گذشت
بعد از آن کبوتر امام گفت:
من فقط، چند سال
می‌پرم
بر فراز گنبد طلا
مدتی فقط،
بال می‌زنم
بر فراز صحن‌ها
تو ولی هزار سال
نه چرا هزار سال
قرن‌های قرن
داده‌ای و می‌دهی سلام
بوده‌ای از آن قدیم و تا همیشه‌های بعد
زائر امام.
خوش به حال تو
ماه آسمان
ماه مهربان!
عکس : امین خسروشاهی
شعر : عباسعلی سپاهی یونسی
