1
الصفار، قال: حدّثنا عباد بن سلیمان، عن سعد بن سعد، عن أحمد بن عمر، عن أبى الحسن الرضا علیه السلام فى قول الله عزّوجلّ «قل کفی بالله شهیداً بینى و بینکم و من عنده علم الکتاب» قال: علىّ علیه السلام.
رعد / 43. بصائر الدرجات234.
صفار از عباد بن سلیمان، از سعد بن سعد، از احمد بن عمر، از حضرت ابوالحسن الرضا(ع) روایت کرده است که آن بزرگوار درباره آیه شریفه «بگو به عنوان شاهد بین من و شما خداوند و کسی که علم کتاب نزد اوست کفایت می کند» فرمود: مقصود از کسی که علم کتاب نزد اوست علی(ع) است.
2
الصدوق قال: حدّثنا محمّد بن إبراهیم بن إسحاق رضى الله عنه قال: أخبرنا أحمد بن محمّد بن سعید الهمدانى قال: حدّثنا علىّ بن الحسن بن فضّال عن أبیه، قال: قال الرضا علیه السلام فى قول الله عزّوجلّ «هو الّذى یریکم البرق خوفاً و طمعاً» قال: خوفاً للمسافر، و طمعاً للمقیم.
رعد / 12. معانى الاخبار 374.
صدوق از محمد بن ابراهیم بن اسحاق(رض)، از احمد بن محمد بن سعید همدانی، از علی بن حسن بن فضال، از پدرش روایت کرده است که گفت: حضرت رضا(ع) درباره آیه شریفه «او کسی است که برق را به شما می نماید برای ایجاد ترس و امیدوار کردن» فرمود: مایه ترس برای مسافران، و امید برای ساکنانِ آبادیها.
3
العیّاشى عن أحمد بن محمّد عن أبى الحسن الرضا علیه السلام فى قول الله «إنّ الله لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بأنفسهم و إذا أراد الله بقوم سوءاً فلامردّ له» فصار الأمر إلی الله تعالی.
رعد / 11. تفسیر عیّاشى 2/ 206.
عیاشی از احمد بن محمد، از حضرت ابوالحسن الرضا(ع) روایت کرده است که درباره آیه شریفه «براستی که خداوند آنچه بر قومی می گذرد تغییر نمی دهد مگر آنچه را که آن قوم بر سر خود می آورند و هنگامی که خداوند بدی را نسبت به قومی اراده کرد برگشتی بر آن نیست» فرمود: پس کار به (اراده) خدای تعالی واگذار شده است.
4
الصدوق قال: حدّثنا أبو علی الحسین بن أحمد البیهقى بنیسابور سنة اثنتین و خمسین و ثلاثمائة قال: أخبرنا محمّد بن یحیی الصولى قال: حدّثنا أبن ذکوان قال: سمعت إبراهیم بن العبّاس یقول: کنّا فى مجلس الرضا علیه السلام فتذاکروا الکبائر و قول المعتزلة فیها: إنّها لاتغفر، فقال الرضا علیه السلام: قال أبوعبدالله: قد نزل القرآن بخلاف قول المعتزلة، قال الله عزّوجلّ «و إنّ ربک لذو مغفرة للنّاس علی ظلمهم»... الحدیث.
رعد / 6. توحید صدوق 406.
صدوق گوید: ابوعلی حسین بن احمد بیهقی به سال 352 در نیشابور برایمان حدیث کرد و گفت: محمد بن یحیی صولی، از ابن ذکوان برایمان حدیث کرد که گفت: شنیدم ابراهیم بن عباس می‌گوید: ما در مجلس حضرت رضا(ع) بودیم و درباره کبایر و عقیده معتزله در این خصوص که: گناهان کبیره آمرزیده نمی‌شوند، سخن به میان آمد. حضرت رضا(ع) فرمود: ابوعبدالله (صادق)(ع) فرمود: قرآن بر خلاف قول معتزله می‌فرماید: خداوند عزّوجلّ فرموده است «و براستی که خداوند نسبت به ظلم مردم آمرزنده است»
منبع : پایگاه بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی
