حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) در فرمایشات خود درباره حضرت امام رضا(ع) و دلیل بیشتر بودن کرامات ضریح آن حضرت نسبت به امام حسین(ع) وقایعی را نقل کرده‌اند که آنها را در ادامه می‌خوانید:
آقایى می‌گفت: عریضه‌اى به خدمت امام رضا (علیه السّلام) درباره سه حاجت از جمله تشرف به خدمت حضرت ولى عصر (عج) نوشتم و پشتِ در ضریح انداختم. شب آخر اقامت ما در مشهد و یا یك شب جلوتر از آن، براى نماز صبح به حرم مشرف شدم، هنگامى كه مى‌خواستم وارد حرم شوم، در میان ازدحام جمعیت به حدى كه ممكن نبود كسى به راحتى داخل حرم شود و عده‌اى به زحمت وارد و عده‌اى خارج مىشدند، ناگاه چشمم افتاد به آقاى جلیل و نورانى كه تشریف مى آورد ...
و ازدحام گویى براى ایشان خلوت بود و از وسط آن همه جمعیت به آرامى و راحتى جلو مى آمد. تا این كه وقتى به من رسید، گویا به من سلام كرد و فرمود: «أَنَا ابْنُهُ، أَنَا ابْنُهُ». من پسر او هستم، من پسر او هستم.
و همین طور این جمله را تكرار مىكرد، بعد فرمود: «لا تُعَلِّمُوهُمْ، فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْكُمْ.»(1)
چیزى به آنان (ائمه ـ علیهم السّلام) یاد ندهید، زیرا آنان از شما داناترند. بعد به حرم تشریف برد. آن آقا مى گفت: از این كه كاغذ عریضه به داخل انداخته بودم و نیز از آن همه نورانیّت و جلالت، هم چنین از این كه در میان آن همه جمعیّت و ازدحام به راحتى حركت مى نمود، و از این كه فرمود: «أَنَا ابْنُهُ»، فهمیدم كه ایشان، حضرت غائب ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ هستند.
نعمت بزرگ و گرانقدر
حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) می‌فرمودند: حرم مطهر حضرت امام رضا ( علیه السّلام ) نعمت بزرگ و گرانقدرى است كه در اختیار ایرانى‌هاست، عظمتش را خدا مى‌داند، به حدى كه امام جواد (علیه السّلام) مى‌فرماید: زیارت پدرم امام رضا علیه السّلام از زیارت امام حسین (علیه السّلام) افضل است، زیرا امام حسین (علیه السّلام) را عامه و خاصه زیارت مى‌نند، ولى پدرم را جز خاصه (شیعیان دوازده امامى)زیارت نمى‌نند، لذا كرامات از ضریح آن حضرت بیشتر از ضریح امام حسین ـ علیه السّلام ـ ظاهر مى‌شود. بنابراین، ایرانى ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا(ع) که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند.
عنایات امام رضا (علیه السّلام) به زائران خود
دیده و شنیده شده است كه اشخاصى در مشاهد مشرّفه به امامى كه صاحب ضریح است سلام كرده و جواب سلام را شنیده اند.
شخصى گفته است: هر وقت براى زیارت حضرت امام رضا (علیه السّلام) به مشهد مشرّف مى شوم (شاید در هر سال یك زیارت بیشتر نمی كرده است ) در هر بار در زیارت اول، با وجود ازدحام جمعیّت، تا ضریح راه برایم باز مى شود ...
به ضریح نزدیك مى شوم و زیارت مى كنم، و حضرت رضا (علیه السّلام)خرجى راه و حتّى مقدارى پول براى خرید سوغات را نیز به من مى دهند.
در خانه اى كه ما در مشهد بودیم نیز علویّه‌اى بود كه مى‌گفت: هر وقت كه براى زیارت به حرم مى روم، براى من هم راه به سوى بوسیدن ضریح و دست كشیدن بر آن باز مى‌شود.
پی نوشت:
1- اصول كافى، ج 1، ص 286؛ بحارالانوار، ج 23، ص 141؛ ج 31، ص 322؛ ج 36، ص 250؛ ج 66،
