البرقى عن أبیه، عن معمّر بن خلّاد، قال: کان أبوالحسن الرضا علیه السلام إذا أکل اُتى بصحفة، فتوضع قرب مائدته، فیعمد إلی أطیب الطعام ممّا یؤتى به، فیأخذمن کلّ شىء شیئاً فیوضع فى تلک الصّحفة، ثمّ یأمر بها للمساکین ثمّ یتلو هذه الآیة: «فلا اقتحم العقبة» ثمّ یقول: علم الله عزّوجلّ أن لیس کلّ إنسان یقدر علی عتق رقبة، فجعل لهم سبیلاً إلی الجنّة بإطعام الطّعام .
بلد /11. محاسن 392
برقی از پدرش، از معمّر بن خلّاد روایت کرده است که گفت: حضرت ابوالحسن الرضا(ع) وقتی میخواست غذا بخورد، قدحی میآوردند و نزدیک سفره ایشان میگذاشتند، حضرت دست میبرد و از هر یک از بهترین و لذیذترین غذاهایی که برایش آورده بودند مقداری بر میداشت و در آن قدح میگذاشت و میفرمود آن را به مستمندان بدهند، آنگاه این آیه را تلاوت میکرد «پس به بلندی گردنگاه در نیامد» سپس میفرمود: خدای عزّوجلّ میدانست که همه افراد قادر به آزاد کردن بنده نیستند، از این رو، اطعام کردن (فقرا) را راهی برای رسیدن آنان به بهشت قرار داد
منبع : http://imamrezatv.ir/