«و تركهم فی ظلمات لایبصرون»
ابراهیم بن ابی محمود می گوید: از حضرت رضا علیه السلام درباره این آیه سؤال كردم:
«و تركهم فی ظلمات لایبصرون» (بقره: 17)
«آنها را در حالی كه هیچ نمی بینند در ظلمات رها می كند.»
حضرت رضا علیه السلام در جواب فرمود: برعكس مخلوقات، كه می توان درباره آنها، الفاظ رها كردن و ترك نمودن را بكار برد. نمی توان با این الفاظ، خداوند را وصف كرد. بلكه خدا وقتی می داند كه آنها از كفر و ضلالت دست برنمی دارند، لطف و كمك خویش را از آنها منع می كند، و آنها را به حال خودشان رها می كند و كه هر كاری بخواهند، انجام دهند.
همچنین ابراهیم بن ابی محمود، می گوید: از امام رضا علیه السلام درباره این آیه سؤال كردم:
ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم (بقره: 7)
«خداوند بر دلها و گوشهای آنان مهر نهاده است»
حضرت فرمودند: منظور از ختم، مهری است كه بر دل كفار به جزای كفرشان نهاده شده است. همان طور كه خداوند می فرماید:
«بل طبع الله علیها بكفرهم فلا یؤمنون الا قلیلا» (نساء: 155)
«خداوند به جزای كفرشان بر دل آنها مهر نهاده است و در نتیجه جز اندكی ایمان نخواهند آورد.»
راوی می گوید: از حضرت سؤال كردم: آیا خداوند بندگانش را بر معصیت كردن مجبور می كند؟ حضرت رضا علیه السلام فرمودند: خیر، بلكه آنها را مخیر می كند، و مهلت می دهد تا توبه كنند.
ابراهیم بن ابی محمود می گوید: پرسیدم آیا خداوند بندگانش را به كارهایی كه توان آن ندارند، مكلف می كند؟ حضرت رضا فرمودند: چگونه چنین كند حال آن كه خودش می گوید:
«و ما ربك بظلام للعبید» (فصلت: 3)
«پروردگار تو به بندگان ظلم نمی كند.»
سپس حضرت رضا علیه السلام فرمود: پدرم موسی بن جعفر از قول پدرشان جعفر بن محمد علیه السلام برایم نقل كردند: هر كس گمان كند كه خداوند بندگانش را بر گناه مجبور می كند، و یا بر كارهایی كه طاقتش را ندارند، مكلف می نماید، گوشت قربانی اش را نخورید و شهادتش را نپذیرید و پشت سرش نماز نخوانید و از زكات چیزی به او ندهید [1] .
________________________________________
[1] عیون، 247:1.
منبع : http://imamrezatv.ir/