1
الصدوق بإسناده عن العبّاس بن هلال عن أبى الحسن الرضا علیه السلام عن أبیه، قال: لم یقل أحد قطّ إذا أراد أن ینام «إنّ الله یمسک السموات و الأرض أن تزولا و لئن زالتا إن أمسکهما من أحد من بعده إنّه کان حلیماً غفوراً» إلی آخر الآیة فسقط علیه البیت.
فاطر /41. من لا یحضره الفقیه 1/ 298
صدوق به اسنادش از عباس بن هلال، از ابوالحسن الرضا(ع) و آن حضرت از پدر بزرگوارش روایت کرده است که فرمود: هیچ گاه نشده است که کسی در هنگام خوابیدن آیه «به راستی که خداوند نگاه می دارد آسمان و زمین را از زایل شدن و اگر زایل شوند بعد از او احدی نمی تواند آن دو را از زوال باز دارد همانا او بردبار و آمرزنده است» را بخواند و خانه بر سرش آوار شود.
2
الکلینى عن الحسین بن محمّد، عن معلىّ بن محمّد ، عن الحسن، عن أحمد بن عمر، قال: سألت أباالحسن الرضا علیه السلام عن قول الله عزّوجلّ «ثمّ أورثنا الکتاب الّذین اصطفینا من عبادنا» الآیة، قال: فقال: ولد فاطمة علیها السلام، و السابق بالخیرات: الإمام و المقتصد العارف بالإمام، و الظالم لنفسه: الّذى لایعرف الإمام.
فاطر / 33. اصول کافى1/ 215.
کلینی از حسین بن محمد، از معلّا بن محمد، از حسن، از احمد بن عمر روایت کرده است که گفت: از ابوالحسن الرضا(ع) درباره آیه «سپس کتاب را به کسانی که برگزیدیم به ارث گذاردیم . . .» سؤال کردم، فرمود: مقصود از کسانی که برگزیدیم اولاد فاطمه(ع) هستند، و مقصود از پیشی گیرندگان به خوبیها، امام است، و مراد از میانه رو، امام شناس، و از ظالم به خویش کسی است که امام را نشناسد.
منبع : پایگاه بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی