احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

  علی بن ابراهیم، از پدرش، از داود بن محمد فهدی روایت کرده است که گفت: ابوسعید مکاری بر ابوالحسن الرضا (ع) وارد شد و (گستاخانه) گفت: آیا کار تو به جایی رسیده است که آنچه را پدرت ادعا می‏کرد تو هم ادعا می‏کنی، حضرت رضا(ع) به او فرمود: تو را چه می‏شود، خدا نورت را خاموش کند و فقر را به خانه‏ات درآورد، مگر نمی‏دانی که خداوند به عمران وحی فرمود که من به تو پسری عطا می‏کنم، اما مریم را به او بخشید، و به مریم عیسی را عطا فرمود، پس عیسی بن مریم از مریم است و مریم از عیسی، مریم و عیسی علیهما السلام یک چیز هستند، من هم از پدرم هستم و پدرم از من است، و من و پدرم نیز یک چیز هستیم. ابوسعید گفت: پس از تو سؤالی می‏کنم، حضرت فرمود: بپرس، گرچه خیال نمی‏کنم از من بپذیری و تو از دوستداران من نیستی، اما بپرس، ابوسعید گفت: چه می‏گویی راجع به مردی که در هنگام وفاتش بگوید: همه غلامان قدیمی من در راه خدا آزادند؟ حضرت فرمود: آری، هر کدام که شش ماه از مدت مملوکیت او در خانه آن مرد گذشته باشد قدیمی است و آزاد می‏شود؛ چون خداوند می‏فرماید «و القمر قدرّناه منازل حتّی عاد کالعرجون القدیم»پس هر غلامی که شش ماه بر او گذشته باشد قدیمی است و باید آزاد گردد. راوی گوید: ابوسعید از نزد آن حضرت خارج شد، و به فقر مبتلا گشت و بینایی‏اش را از دست داد، و آن ملعون در حالی مرد که حتی نان شب خود را نداشت.

منبع : پایگاه بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی