1
علىّ بن إبراهیم قال: حدّثنى أبى عن الحسین بن خالد عن أبى الحسن الرضا علیه السلام قال: قلت له: أخبرنى عن قول الله «و السّماء ذات الحبک» فقال: هى محبوکة إلی الأرض – و شبّک بین أصابعه - فقلت: کیف تکون محبوکة إلی الأرض و الله یقول: رفع السّماء بغیر عَمَد ترونها؟ فقال: سبحان الله ألیس یقول بغیر عمد ترونها؟ فقلت: بلى، فقال:
فثمّ عَمَد و لکن لاترونها، قلت: کیف ذلک جعلنى الله فداک؟ فبسط کفّه الیسرى ثمّ وضع الیمنى علیها، فقال: هذه أرض الدّنیا و سماء الدنیا علیها فوقها قبّة، و الأرض الثانیة فوق السماء الدنیا، و السماء الثانیة فوقها قبّة، و الأرض الثالثة فوق السماء الثانیة و السماء الثالثة فوقها قبّة، و الأرض الرّابعة فوق السّماء الثالثة و السّماء الرابعة فوقها قبّة، و الأرض الخامسة فوق السّماء الرابعة و السماء الخامسة فوقها قبّة، و الأرض السادسة فوق السماء الخامسة و السماء السادسة فوقها قبّة، و الأرض السابعة فوق السماء السادسة و السّماء السّابعة فوقها قبّة. و عرش الرّحمن تبارک و تعالی فوق السّماء السابعة، و هو قول الله «الّذى خلق سبع سموات و من الأرض مثلهنّ یتنزّل الأمر بینهنّ» فأمّا صاحب الأمر فهو رسول الله صلّی الله علیه و آله ، و الوصى بعد رسول الله صلّی الله علیه و آله قائم هو علی وجه الأرض، فإنّما یتنزّل الأمر إلیه من فوق السماء بین السّماوات و الأرضین. قلت: فما تحتنا إلّا أرض واحدة، فقال: فما تحتنا إلّا أرض واحدة و إنّ السّتّ لهنّ فوقنا .
ذاریات/ 7. طلاق / 12. تفسیر قمّى2/ 328- 329
علی بن ابراهیم از پدرش از حسین بن خالد روایت کرده است که گفت: به ابوالحسن الرضا(ع) عرض کردم: مراد از آیه (به آسمان دارای زینتها) خبر دهید، حضرت انگشتانش را درهم فرو برد و فرمود: آسمان (این گونه) به زمین بسته شده است، عرض کردم: چگونه به زمین بسته شده در حالی که خداوند می فرماید «آسمان را بدون ستون برافراشت» فرمود: عجبا! مگر نمیفرماید بدون ستونهای مرئی؟ عرض کردم: چرا، فرمود: پس ستونهایی هست اما شما آنها را نمیبینید. عرض کردم: چگونه، فدایت شوم؟ حضرت دست چپ خود را گشود و آنگاه دست راستش را روی آن قرار داد و فرمود: این زمین دنیاست و آسمان دنیا گنبدوار بر فراز آن قرار گرفته است، و زمین دوم روی آسمان دنیا و آسمان دوم گنبدوار بر فراز آن جای دارد، و زمین سوم روی آسمان دوم و آسمان سوم روی آن گنبدزده است، و زمین چهارم روی آسمان سوم و آسمان چهارم گنبد وار بر فراز آن قرار گرفته است، و زمین پنجم بر فراز آسمان چهارم و آسمان پنجم بر فراز آن گنبدزده است، و زمین ششم روی آسمان و پنجم و آسمان ششم گنبدوار بر فراز آن جای گرفته است، و زمین هفتم روی آسمان ششم و آسمان هفتم گنبدوار بر فراز آن قرار گرفته است. عرش خدای رحمان تبارک و تعالی بر فراز آسمان چهارم است. این است معنای سخن خداوند که«خدایی که آسمانهای هفت گانه و همانند آنها زمین را خلق کرد بین آنها امر را فرو فرستاد». اما صاحب امور رسول خدا(ص) است، و وصی بعد از رسول خدا قائم بر روی زمین است، و امر از بالای آسمان، میان آسمانها و زمین، بر او نازل میشود. عرض کردم: پس زیر پاهای ما یک زمین بیشتر نیست؟ فرمود: آری، زیر پای ما یک زمین بیشتر نیست و شش زمین دیگر بالای ماست.
2
العیّاشى عن الحسین بن خالد قال: قلت لأبى الحسن الرضا علیه السلام: أخبرنى عن قول الله «و السماء ذات الحُبُک» قال: محبوکة إلی الأرض - و شبّک بین أصابعه - فقلت: کیف یکون محبوکة إلی الأرض و هو یقول «رفع السّموات بغیر عَمَد ترونها» فقال: سبحان الله ألیس یقول بغیر عمد ترونها؟ فقلت: بلی، فقال: فثمّ عمد و لکن لاتری، فقلت: کیف ذاک؟ فبسط کفّه الیسری ثمّ وضع الیمنی علیها، فقال: هذه الأرض الدنیا و السماء الدّنیا علیها قبّة.
ذاریات / 7. رعد / 2. تفسیر عیّاشى 2/ 203
عیاشی از حسین بن خالد روایت کرده است که گفت: به ابوالحسن الرضا(ع) عرض کردم: از این سخن خداوند «به آسمان دارای زینتها» مرا خبر دهید، حضرت انگشتان خود را درهم فرو برد و فرمود: آسمان (این گونه) به زمین بسته شده است، عرض کردم: چگونه به زمین بسته شده است در حالی که میفرماید «آسمان را بدون ستون برافراشت» حضرت فرمود: سبحان الله مگر نمی فرماید: بدون ستونهای مرئی؟ عرض کردم: چرا، فرمود: پس ستونهایی هست اما دیده نمی شوند. عرض کردم: به چه نحو است؟ حضرت دست چپ خود را باز کرد و آنگاه دست راستش را روی آن قرار داد و فرمود: این زمین دنیاست و (این هم) آسمان دنیا که چون گنبدی روی آن قرار گرفته است.
3
الطبرسى باسناده عن الرضا علیه السلام فى قول الله عزّوجلّ «فالمقسّمات أمراً» قال: الملائکة تقسّم أرزاق بنى آدم ما بین طلوع الفجر إلی طلوع الشمس، فمن نام فیما بینهما نام عن رزقه.
ذاریات/ 4. مکارم الاخلاق 305
طبرسی به اسنادش از حضرت رضا(ع) روایت کرده است که آن حضرت درباره آیه شریفه «پس تقسیم کنندگان امر» فرمود: فرشتگان در فاصله طلوع فجر تا طلوع آفتاب، روزی آدمیان را تقسیم میکنند. بنابر این، هر کس در بین الطلوعین بخوابد از روزی خود محروم شده است.
منبع : پایگاه بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی