خسته در سایه درختها نشستیم. خوشحال که کارمان تمام شده است. باغ پر بود از سبدهای میوه. چه عطری داشتند سیبها...
صدای سلام امام را که شنیدیم بلند شدیم. امام اما ناراحت نگاهمان کرد. خم شد. سیب نیم خورده را از زمین برداشت:«الان میوه زیاد است، شما هم می‌خورید؛ اما افرادی هستند که از این نعمت محرومند. اسراف نکنید. »
طبری، محمد بن جریر، دلائل الائمه، ناشر: دارالذخائر للمطبوعات، قم، ص 91
زهرا مرتضوی
