احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

پله‌های سلوک را پیموده و پله پله به خدا نزدیک‌تر می‌شوند. این ماه و این مکان هنگامه تحولی عظیم شده است برای افرادی که آمده‌اند تا زنگار گناه از دل بزدایند و خود را آماده ضیافتی بزرگ در ماه وصال کنند.
اعتکاف پرورش روح و جان است؛ سفره‌ گسترده‌ای است تا معتکف با صیقل روح و روان، گناه از دل بزداید و مهیای ضیافتی بزرگ‌تر شود؛ زمانی است که عطر قرآن از ژرفای دل، مشام جان را می‌نوازد. 3 روز در خانه دوست خلوت گزیدن و به یاد خدا زیستن؛ گامی بزرگ برای رسیدن به قرب الهی است.
مسجد جامع گوهرشاد در جوار مرقد نورانی ثامن الحجج(ع) در این شب‌ها و روزها آغوش خود را به روی عاشقان باز کرده است.
وارد مسجد که می‌شوی هر کس خلوتی برای خود انتخاب کرده و سرگرم راز و نیاز با معبود خود است. این افراد آمده‌اند تا مناجاتی شیرین با منشأ هستی داشته باشند، آمده‌اند تا بر اعمال خود بازنگری کنند و از گناهان گذشته استغفار طلبند تا چند قدمی به سوی خدا بردارند و به او نزدیک‌تر شوند.
محمد عبادی از جمله معتکفانی است که در گوشه‌ای از مسجد خلوت گزیده و تسبیحی در دست مشغول راز و نیاز است، زیر لب دعایی را زمزمه می‌کند و اشک بر گونه‌اش جاری می‌شود، برای بار نخست است که توفیق شرکت در مراسم معنوی اعتکاف را دارد، اعتکاف را بیرون رفتن از خانه خویش و مصمم شدن بر حضور در خانه حضرت حق می‌داند.
می‌گوید: «اعتکاف، گریز از لذت گرایى و بازگشت از قبله دنیاگرایان به سمت و سوى قلب و قبله هستى است؛ خود سازى، محاسبه نفس و استمداد از آستان قدس ربوبى برای آمرزش گناهان است. از همان لحظه ورود به حرم مطهر، شکرگزار خداوند شدم که در روضه‌ای از روضه‌های بهشتی سه روز معتکف خواهم بود.»
در گوشه‌ای از مسجد پیرمردی قرآن به دست در بین معتفکان مشغول خواندن قرآن است، می‌گوید: «خواسته‌ام از امام رضا(ع) این است که آخرین اعتکافم نباشد و کمک کند تا هیچگاه به سراغ گناه نروم و هر روز به خدا نزدیک‌تر شوم.»
علی کمالی یکی از دانشجویان شرکت‌کننده در مراسم اعتکاف، در حال نوشتن یادداشت در دفترچه‌ای است تا لحظات ناب زیارت را ثبت قلب و حافظه ‌کند، می‌گوید: «اعتکاف بستر تفکر در زمینه افعال و کرداری است که انسان در گذشته انجام داده و فرصتی برای برنامه‌ریزی است تا آینده خود را ترسیم و راهی برای فردایی بهتر مشخص کند. اعتکاف شرایطی را فراهم می‌کند تا انسان‌ها با توشه معنوى و اعتقادى راسخ و ایمان و امیدى بیشتر، به زندگى خود ادامه دهند و خود را براى مواجهه با آزمون‌های الهی آماده کنند، آرزو دارم همیشه با یاد خدا زندگی کنم و از دستورات خداوند نافرمانی نکنم و تمام تلاش خود را برای سعادت دنیا و آخرت انجام دهم.»
نیمه شب‌های اعتکاف حال و هوای خاصی دارد، برخی در حال تفکر هستند و برخی دست به دعا و نماز برداشتند، زمان در حال گذر است و با از دست دادن آن آهی می‌ماند و افسوسی که به هیچ نمی ارزد، برای همین هر کسی قصد دارد گوی سبقت را از دیگری در عبادت و راز و نیاز برباید. اعتکاف با همه فضیلتش، انسان را به خود می‌خواند تا در دنیای های و هوی و سرعت و تکنولوژی، معراج انسانیت را به تماشا بنشیند.

منبع : http://news.aqr.ir/