تو کعبه و قبله رو به مرقد تو
نماز گداها سوی مشهد تو
یه عمره که غبطه می خورم آقا جون
به حال کبوترهای گنبد تو
بی همتایی حج فقرایی تو علی بن موسی الرضایی
من کی هستم نوکر و غلامت یه آهوی افتاده در دامت
حریم تو بهشت من
رقم خورده با عشقت سرنوشت من
الا یا ایّها السلطان
تویی شمس الشموس عالم آقا جان
بُریدم و مأیوسه دلم آقا جون
تو و حسرت پابوسه دلم آقا جون
خودت می دونی که از همون کوچیکی
با لطف تو مأنوسه دلم آقا جون
دل بی تابِ صحن گوهرشادت دارالشّفا پنجره فولادت
واسه زائر وا می کنی آغوش کنار تو میشه غم فراموش
منو حاجت روا کرده
نگاهت سنگ قلبمو طلا کرده
الا یا ایّها السلطان
تویی شمس الشموس عالم آقا جان
امیری و امّید دل فقیری
بد و خوب و باهم آقا می پذیری
یقین دارم آخر با تموم بَدیم
سرازیری قبر دست مُو می گیری
لطفی کن به دلی که بی تابه کَرَم تو بی حد و حسابه
از کوچیکی دلم زیر پاته کربلای من گیر امضاته
نظر داری تو به هر دل
نرفته دست خالی از درت سائل
الا یا ایّها السلطان
تویی شمس الشموس عالم آقا جان
