مهربانی بی کران امام رئوف ، حضرت علی بن موسی الرضا (ع)
از کتاب «حبل المتین» نقل شده است که میر معین الدین اشرف که یکی از خدّام صالح آستان قدس رضوی بود نقل کرده که در خواب دیدم که در «کشیک خانۀ» مبارکه هستم، و از داخل بارگاه متبرک حضرت به جهت تجدید وضو بیرون آمدم، چون به سکوی امیر علی شیر رسیدم، جماعت بسیاری را دیدم که داخل صحن مطهر شدند و در جلوی آنها شخصی نورانی، خوش صورت و عظیم الشأن بود، و در دست جماعتی از آن اشخاص که پشت سر او بودند کلنگهایی بود، همین که به وسط صحن مقدّس رسیدند آن شخص بزرگوار که در جلو آن جماعت بود به آنها فرمود که این قبر را بشکافید، و این خبیث را بیرون بیاورید و اشاره کرد به قبر مخصوصی، پس چون شروع کردند به کندن قبرش، از شخصی پرسیدم که این شخص بزرگوار که امر می فرماید کیست؟
گفت: حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است. در این حال دیدم که امام هشتم ضامن، حضرت امام رضا علیه السلام عرض کرد که با جدّاه، ازشما مسئلت می کنم که عفو بفرمایید این شخص را که در اینجا مدفون است و تقصیر او را به من ببخشید.فرمود:که می دانی این فاسق فاجر شراب می خورد؟
عرض کرد:بلی ولی در وقت مرگ وصیت کرده که او را در جوار من دفن کنند.ما امیدواریم از شما که او را عفو نمایید.
فرمود:«تقصیرات او را بر تو بخشیدم»
پس آن حضرت تشریف بردند و من از وحشت بیدار شدم و بعضی از خدام آستانه مبارکه را بیدارکردم و آمدیم به همان موضعی که درخواب دیده بودم،دیدم که قبر تازه ای است وقدری از خاک آن بیرون ریخته شده،پرسیدم که صاحب این قبر کیست؟گفتند:مردی از اَ تراک است که دیروز در اینجا دفن شده است.
