احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

چه زیباست عاشقی را به معشوقی رساند و چه ارزشمندتر، آرزوی کهنه‌ ناتوانی را برآوردن. زائران کهنسال حضرت انیس النفوس(ع) دل مُحرم کردند و به طواف سلطان خراسان شتافتند، تا ثانیه‌های عاشقی را در حرم ملائک پاسبان رضوی رقم زنند و عطش 50 ساله‌شان را در زیر باران لطف و کرم رضوی سیراب کنند.
صدای زنگ و عقربه‌های ساعت حرم مطهر 11 صبح را نشان می‌دهند و خورشید تلالو پر شکوهش را بر آسمان حرم می‌نوازد که زائران کهنسال زیارت اولی حضرت معین الضعفا(ع) یکی یکی از راه می‌رسند. از کمی پیشتر خادمان امام رضا(ع) در حوزه معاونت اماکن متبرکه رضوی با صندلی چرخدار، اسپند و عود به استقبال این زائران آمده‌ و به انتظارشان ایستاده بودند. زائران زیارت اولی که با تکاپو و جنب و جوش وارد حرم می‌شدند، تا چشمشان به گنبد آسمانی و بارگاه ملکوتی حضرت می‌افتد، نگاهشان اشک آلود می‌شد و بغض‌های کهنه چندین ساله‌ گلویشان می‌ترکید. در این لحظه خادمی با مدیحه سرایی به استقبالشان می‌شتابد و نوای مدح سلطان خراسان را سر می‌دهد. دیگر همه خاموش و تنها مخاطبند، همه گوشند، حتی دیگر زائران حرم که در حال عبور بودند نیز می‌ایستند و نظاره‌گر می‌شوند. حال تنها اشک است که می‌جنبد. تنها نام رضاست و سکوتی که در آن صدای پای اشک‌ها را می توان شنید. گویا این زائران درد و دل‌ها و نجواهای زیادی با امامشان دارند، نجواهایی به درازای یک عمر دوری از یار. لحظه‌ها لحظه‌های پر شکوه و شور انگیزی است. در این فضا هیچ چیز نیست تا در فهم تو، جا را برای خدا تنگ کند، فضا از خداوند لبریز است. حضور ملائک را در عمق جانت حس می‌کنی.
پس از مدیحه سرایی، میهمانان حضرت انیس النفوس(ع) به آرامی برای شرکت در مراسم ویژه اولین تشرف و جشن بعثت نبی اکرم(ص) به سوی رواق حر عاملی به حرکت در می‌آیند. خدامان نیز این زنده‌دلان کهنسال را که سستی توان، مانع شکوه قامت ایمان و جوانی دلشان نشده است، مشایعت می‌کنند. زائران همچون جویبارهایی خرد که به نهری عظیم می‌پیوندند، در رواق حر عاملی حرم مطهر گرد هم می‌آیند. خادمانی که از پیش در این رواق برای استقبال مستقر بودند، با رسیدن آن‌ها صلوات سر می‌دهند و خوش آمد گوی به استقبالشان می‌آیند و با شیرینی و شربت پذیرایشان می‌شوند.
در گوشه‌ای از رواق مردی که برف پیری بر سرش نشسته نظرم را جلب می‌کند، انگار از سایرین حواسش جمع‌تر است و ضمن چرخاندن تسبیح و گفتن ذکر گوشه چشمی هم بر اطراف دارد. همکلامش که می‌شوم در می‌یابم که 68 سال سن دارد و از اهالی روستایی در اطراف شهرستان خواف است و برای اولین بار به زیارت حضرت رضا(ع) مشرف شده است، وقتی از خواسته‌‌هایش از حضرت جویا می‌شوم، اشک در چشمانش جاری می شود و صدا در گلویش می‌لرزد و پاسخ می‌دهد: از آقا می‌خواهم همان گونه که زیارت خودشان را نصیبم کردن، زیارت جدشان و ائمه بقیع را نیز برایم فراهم آورند، دوست دارم زنده باشم و برای یک بار هم که شده به زیارت حضرت رسول(ص) مشرف شوم.
در آن سوی رواق با پیرمرد با صفایی بر می‌خورم که می‌گوید سواد مکتب‌خانه‌ای دارد و قبل از آب سیاه چشمش کتاب زیاد می‌خوانده، داستان‌هایی از تاریخ برایم می‌گوید و روایاتی از معصومین برایم ذکر می‌کند. می‌گوید در جوانی نیز چندباری به زیارت امام رضا(ع) آمده است، اما از آخرین زیارت سال‌ها می‌گذرد. از احساسش که جویا می‌شوم می‌گوید: «بسیار خوشحال هستم که امام رضا(ع) من را به حرم‌شان طلبیدند و مطمئنم دست خالی برنمی‌گردم. زیرا به میهمانی کریم آمده‌‎ام و از خانه کریمان کسی دست خالی بر نمی‌گردد. از ایشان بخشش گناهان، دست گیری روز قیامت و کم شدن شر وهابیت و داعش از سر شیعیان را می‌خواهم و به دنبال نیات و خواسته‌های مادی نیستم. برای رزق و روزی هم توکلم به خداست»
از پیرمرد که جدا شدم، آیه 5 سوره مبارکه قصص از ذهنم گذشت. آیه‌ای که در آن خداوند می‌فرماید «اراده ما بر این قرار گرفته است که به مستضعفین نعمت بخشیم، و آن‌ها را پیشوایان و وارثین روى زمین قرار دهیم.» و به راستی که مستضعفان زمین، پیشوایان زمان و وارثان تمام زمین در فردای تاریخ خواهند بود.
در این افکار غوطه‌ور بودم که ناگهان صوت‌ اذان از هر گوشه بال گشود و نسیم خوش آهنگ اذان وزیدن گرفت. میهمانان ویژه‌ حضرت شمس الشموس(ع) نیز با شنیدن نوای ملکوتی اذان خود را برای اقامه نماز جماعت ظهر و عصر آمده کردند.
میهمانان زیارت اولی حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) پس از اقامه نماز جماعت مورد استقبال حجت الاسلام و المسلمین رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی قرار گرفتند و سپس میهمان سفره حضرت در میهمانسرا شدند.

منبع : http://news.aqr.ir/