باز باران با ترانه
با نوایی از خراسان
میخورد بر بامِ قلبم
السلام ای شاهِ خوبان
نسل هفتم را خدا زد
گوئی‌یا بر نامِ ایران
شد خراسان کویِ جانان
از شمیم و عطر قرآن
سایه گستر شد به خاکم
عشقِ او را سینه چاکم
حاجیِ سلطانِ طوسم
زائرش را پای بوسم
شکر میدارم خدا را
زائرم کویِ رضا را
سر به سَجده دیدم آنجا
خیل شاهان و گدا را
گر مهیا نیست من را
طاق و فرشِ کعبه بوسم
حاجیِ سلطانِ طوسم
بنده یِ شمس الشموسم
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
