احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

در حاشیه یکی از برنامه های عزاداری که این ایام در حرم مطهر رضوی برگزار می شود، به سراغ امیر عارف؛ مداح و خادم حرم مطهر رضوی رفتیم و چند دقیقه ای را پای حرف های خودمانی این ذاکر اهل بیت(ع) نشستیم که در ادامه می خوانید.

• آقای عارف چه شد که به سمت مداحی رفتید؟
در سمنان از سن کودکی پدر و مادرم من را با مساجد و هیئت ها مانوس کردند. در طول مدتی که به مدرسه می رفتم، همزمان مکبر مسجد هم بودم. گاهی مکبری می کردم و گاهی هم موذنی.

• پس از کودکی در این دستگاه بودید؟
بله. خدا را شکر آن چنان عشقی در من بود که زودتر از همه به مسجد می رفتم و بخاری نفتی مسجد را در زمستان روشن می کردم. کم کم در خلال حضورم در مسجد با قرآن مأنوس شدم و در همان کلاس اول و دوم ابتدایی در صف مدرسه به عنوان قاری می رفتم قرآن می خواندم، گاهی خراب می کردم و گاهی نه. ولی خیلی ذوق و شوق داشتم. لذا پیشینه خواندن من از همان اول ابتدایی به بعد است. اما نه به طور رسمی.

• مداحی را به صورت رسمی از چه زمانی شروع کردید؟
فرصتی شد و از کلاس پنجم دبستان برای سکونت به مشهد آمدیم. از همان زمان به مجالس مختلف می رفتم و سعی می کردم خیلی خوب مداحی ها و ذکر مصیبت ها را گوش کنم، چون از بزرگان و منبریان شنیده بودم: هر کسی به هرجایی رسیده است از گوش کردن رسیده است، نه از صحبت کردن.
اساتیدمان می گفتند که خدا دو گوش داده است که دو تا بشنویم و یک دهان که یک بار بگوییم. افتخارم این بود که به حرم امام رضا(ع) می آمدم و جلوی جایگاه در محضر اساتیدی مانند استاد ماهرخسار، استاد خوش چهره، مرحوم کهربایی، مرحوم انصاریان و ... که مداحی و ذکر مصیبت می کردند، دو زانو می‌نشستم. یاد دارم که همه آنچه که این پیشکوستان می خواندند ضبط می کردم، و بعد در خانه آن ها را مرور می‌کردم و عین خودشان اجرا می کردم. از آنجا کم کم وارد جلسات مداحی شدم و اولین جلسه‌ای که وارد شدم، جلسه آقای خوش چهره در سال 1370بود، آن موقع یک جلسه در شب های پنج شنبه، برای کسانی که بهتر می خواندند، بود و یک جلسه هم در شب های دوشنبه برای مبتدیان.
ابتدا جلسات شب های دوشنبه می رفتم، خیلی دلم می خواست که ارتقا پیدا کنم و بروم. بعد آقای خوش چهره فرمودند که از این به بعد می توانی به جلسات شب های پنج شنبه بیایی. انگار یک دنیای جدیدی به رویم باز شده بود. از آنجا کم کم توانستم خودم را به این نقطه برسانم.

• چه شد که مداح حرم رضوی شدید؟
افتخار همه عالم این است که اینجا خدمتگزار باشند و نوکری کنند. من فکر می کنم لیاقت من نبوده است، چون خودم را می شناسم. اما این را می دانم که اگر امروز اینجا هستم قطعاً از دعای پدر و مادرم است. این اصلی ترین چیزی هست که به آن رسیده ام، چون خیلی ها بیشتر از من تلاش می کنند و بهتر از من می خوانند.

• اولین بار در چه سالی در حرم مطهر رضوی اجرای برنامه داشتید؟
سال 1381 در جلسات مختلف که می رفتم، آرزویم این بود که گاهی به حرم بیایم و میکروفن به دست بگیرم. در یکی از جلساتی که مداحان با مسئول بخش مربوطه داشتند و مسئولان این بخش مداحان را محک می زدند، من هم مداحی کردم و بعد از این جلسه دعوت شدم برای مداحی در حرم.
چون مدتی حوزه علمیه رفته بودم و با قرآن مأنوس بودم به من پیشنهاد شد که برای نخستین بار در ایوان مقصوره زیارت حضرت رضا(ع) را بخوانم و پس از برنامه به من اجازه دادند که در حرم مطهر انجام وظیفه کنم.

• مردم از مداحی های شما در هیئت های مختلف فیض برده اند. مداحی برای شما در حرم با مداحی در سایر مکان ها چه تفاوتی می کند؟
اعتقاد من این است که قصه حرم با همه جای عالم فرق می کند. ما در زیات نامه شهادت می دهیم که شما امامی هستید که کلام را می شنوید و جواب سلام ما را می دهید.
من خدمت رهبر معظم انقلاب هم انجام وظیفه کرده ام، آیا می توان با لباس های ژولیده و مندرس و موهای ژولیده و با قیافه به هم ریخته خدمت رهبر مشرف شد؟ قطعا این طور نیست. حال مقایسه کنید ما نسبت به آداب حضور در مقابل رهبری که می فرماید افتخار من نوکری در خانه حضرت رضا(ع) است، این چنین برخورد می کنیم، حالا باید در محضر حضرت رضا(ع) چگونه بود!
اعتقاد من این است که وجود مقدس حضرت رضا(ع) و سایر حضرات معصومین(ع) با همه تفاوت می کند. لذا خواندن اینجا باید فرق کند، رفت و آمد به حرم باید فرق کند. کلامی که می گوییم باید فرق کند.
از همان ابتدا که در این حرم انجام وظیفه کرده ام، همیشه اعتقاد داشته ام که خود آقا در تمام مراسم ها من را می بینند.

• آیا در برنامه هایی که دارید به حضرت رضا(ع) هم متوسل می شوید؟
معمولا هر وقت مراسمی هست، محضر آقا می آیم و یک جمله می گویم که آقا آبروداری کنید. چون ما به شما وصل هستیم و افتخار نوکری در تشکیلات شما را داریم. ما به خودمان متعلق نیستیم. متعلق به مجموعه حرم هستیم. تقاضای قلبی من از حضرت رضا(ع) همین است. می دانم که آقا هم همیشه ذره پروری کرده اند و منت گذاشته اند. بارها صدایم گرفته بود و به آقا گفتم آبروداری کن و آقا آبروداری کرده اند.
 

تهیه و تنظیم: زهرا چکنه

منبع : http://news.aqr.ir/