❤️یا امام رئوفم رضا(ع) جان❤️
در این‌روز‌ها‌ی عید باد که می‌وزد بوی تربت تو را می‌پراکند، باران که می‌بارد طعم آب‌های سقاخانه‌ی حرم را می‌دهد، ابرها شبیه سایه‌بان‌های حرمت می‌شوند و خورشید بخش کوچکی از گنبد طلایی‌ات می‌گردد و این‌گونه می‌شود که ابر و باد و مه و خورشید و فلک، همه دست به دست هم می‌دهند تا دل من هرلحظه بیشتر در این قفس تنگ فاصله‌ها احساس خفگی کند. من که این‌ایام نوروز بیشتر از قبل دلم پر می‌کشد تا کنار تو سالَم را تحویل کنم و روی فرش‌های حرم تو نماز محبت بخوانم و یک دور تسبیح ختم عاشقی بردارم.
ختم عاشقی یعنی آن‌جا که می‌گویی یامقلب‌القلوب، قلبت جز برای او نتپد و آن‌جا که ابصار می‌گویی چشمت جز آن‌چه او می‌پسندد نبیند.
ختم عاشقی یعنی وقتی مدبر را می‌خوانی جز به تدبیر او دل نبندی و وقتی لیل‌والنهار را می‌گویی شب و روزت را و جوانی ات را همه یک‌سره وقف نوکری او کنی.
ختم عاشقی یعنی آن زمانه که محول را گفتی حالت را از هرچه غیر اوست جدا کنی و خودت را به خودش بسپاری.
از اینجا به بعدش دیگر دست تو نیست، احسن‌الحالت کرده اند.
عید شما مبارک امام رئوفم! ای کاش می‌شد امسال میان دید‌و‌بازدید‌هایمان به پاسوسی شما هم بیاییم این‌طور نوروزمان رضایی می‌شد.
