شهر ما گمشده در غربت و ویرانیهاست
مشهدِ توست که آبادیِ ایرانی هاست
مردمِ شهر مسلمان شدهٔ رویِ تو اند
و خدا عاشق اینگونه مسلمانی هاست
عشق را خرج تو کردند همه شاعرها
این پسندیدهترین خصلتِ آیینی هاست
همهْ دشت به این خانه پناه آوردند
که شمالِ حرمت جنگلِ گیلانی هاست
از نباتِ تو به همسایه تعارف کردن
رسمِ شیرین و صمیمانهٔ مهمانی هاست
دست بردن به خمِ طُرهٔ گیسوی شما
آرزویی است که در جرگهٔ سلمانیهاست
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا