احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

 مأمون عباسى آن چند نفر را به جرم عدم بيعت با امام رضا (ع) به زندان افكند. جلودى با آن سابقه ننگين و با آن دشمنى و هتك حرمتى كه نسبت به امام رضا (ع) روا داشت، و با آنكه با آن حضرت از بيعت هم سرباز زد، مورد لطف و عنايت و عفو حضرت رضا (ع) قرار گرفت؛ به اين ترتيب كه يك روز بعد از زندانى شدن جلودى، مأمون به خدمت امام هشتم (ع) شرفياب شد، و موضوع زندانى شدن آن چند مخالف و از جمله جلودى را به ايشان عرض كرد، و سپس دستور داد كه زندانيان احضار شوند.  حضرت امام رضا (ع) كنار مأمون نشسته بودند كه از دور چشمشان به جلودى افتاد. با وجودى كه آن حضرت (ع) از ظلم و ستم آن شخص دل‏ آزرده شد، و مورد چپاول و هتك حرمت او قرار گرفته بودند، و بالاخره مى‏ دانستند كه جلودى با ايشان دشمنى آشكار دارد، با تمام اينها جلودى را عفو كردند و با لطف و مرحمت خويش از گناهان او چشم پوشيدند، و به همين جهت به مأمون رو كردند و با صورت گشاده‏ اى فرمودند: «اين پيرمرد جلودى را به من ببخش و آزادش كن»، مأمون با صداى آهسته عرضه داشت: اين همان است كه دختران پيغمبر را آزرده و خانه شما را چپاول كرده است!  اما جلودى از آن كينه و بغضى كه نسبت به حضرت رضا (ع) داشت، گمان برد كه آن حضرت عقوبت و مجازاتش را از مأمون مى‏ خواهند، از اين رو به مأمون گفت: تو را به خدا و به خدمتگزارى‏ ام به پدرت هارون، سوگند مى‏ دهم كه خواهش اين آقا را نسبت به من نپذيرى!  مأمون كه وضع را چنين ديد، از بزرگوارى امام رضا (ع) و خباثت جلودى در شگفت شد و به جلودى گفت: نه به خدا سوگند خواهش اين آقا را نسبت به تو عملى نمى‏ كنم. سپس به دژخيم خودش دستور داد گردنش را بزند1.

 پى‏ نوشت‏ها:

  (1). علامه مجلسى، بحار الانوار، چاپ جديد، ج 49.