هفت گفتار از امام هادي
شکوه بندگي
از منظر فرهنگ متعالي توحيد، عبوديت و بندگي حضرت حق تعالي است که بالاتر از آن مقامي براي مخلوق متصور نيست:
بلندي بايدت افکندگي کن
خدا را باش و کار بندگي کن
امام دهم عليهالسلام در تبيين مقام بندگي ميفرمايد:
«مَنِ اتَّقَي اللَّهَ يُتَّقَي وَ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ يُطَاعُ وَ مَنْ أَطَاعَ الْخَالِقَ لَمْ يُبَالِ سَخَطَ الْمَخْلُوقِينَ وَ مَنْ أَسْخَطَ الْخَالِقَ فَلْيَيْقِنْ أَنْ يَحِلَّ بِهِ سَخَطُ الْمَخْلُوقِين؛[1] هر که از نافرماني خدا بپرهيزد، [مردم] از نافرماني او پرهيز کنند و هر کس خدا را اطاعت کند، [ديگران] از او اطاعت ميکنند و کسي که از دستورات خالق فرمان برد، هيچ باکي از خشم مخلوقين نخواهد داشت و هر کس خالق را به خشم آورد، او بايد بداند که از خشم مردم در امان نخواهد بود.»
گرت اين بندگي تمام شود
چرخ و انجم ترا غلام شود
مقام عبوديت و بندگي آن چنان اهميت دارد که امير مؤمنان علي عليهالسلام در اين زمينه به بندگي خود در برابر خداوند متعال افتخار ميکرد و ميفرمود: «إِلَهِي کَفَي بِي عِزّا أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْدا وَ کَفَي بِي فَخْرا أَنْ تَکُونَ لِي رَبّا أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِي کَمَا تُحِبُّ؛[2] پروردگارا! اين عزت براي من بس است که بندهي تو باشم و بالاترين افتخار براي من آن است که تو پروردگار من باشي. تو همان گونهاي که دوست دارم. پس مرا آن طوري که دوست داري، قرار ده!»
پی نوشته ها :
[1] تحف العقول، ص 482.
[2] بحارالانوار، ج 74، ص 402.
برچسبها: هفت گفتار, امام هادي