۱۳۹۴/۴/۳۰	۱۹:۵۴ |
كد خبر:	۴۲۶۸۸۸

 

سردار مرتضوي فرمانده سپاه خراسان شمالي شد

 

سردار سيد حسين مرتضوي به‌عنوان فرمانده سپاه جوادالائمه (ع) خراسان شمالي منصوب شد.

نوشته شده در تاريخ ۲ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

انتشار تصوير نمازخواندن ملك سلمان بن عبدالعزيز پادشاه عربستان با كفش در داخل كعبه باعث انتقاد شديد مسلمان جهان از وي شده است.

به گزارش شفقنا، پس از انتشار اين عكس، پادشاه عربستان با موجي از انتقادات مواجه شده است. پادشاه عربستان اخيرا به زيارت مسجد الحرام در مكه مكرمه رفته و پس از آن وارد كعبه مشرفه شد و در حالي كه كفش به پا داشت، دو ركعت نماز آنجا خواند و پس از آن ديوار كعبه در حضور وي شسته شد.

كعبه مقدس ترين و پاكترين نقطه روي زمين از نظر مسلمانان محسوب مي شود. امام صادق عليه السّلام در مورد آداب ورود به كعبه فرموده اند: هرگاه خواستي وارد كعبه شوي، پيش از ورود، غسل كن و با كفش وارد نشو.

سلمان بن عبدالعزيز آل سعود (زادهٔ ۵ شوال ۱۳۵۴) هفتمين پادشاه عربستان سعودي و بيست وپنجمين فرزند عبدالعزيز آل سعود از همسرش حصه است.

سلمان بن عبدالعزيز هفتمين پادشاه آل سعود است. ۵ پادشاه پيش از او برادرش بوده اند.

منبع:alef.ir/vdcdjs0x5yt05n6.2a2y.html?2739

برچسب‌ها: افتضاح ملك سلمان؛ خواندن نماز با كفش در داخل خانه , عكس

نوشته شده در تاريخ ۲ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

تصاويري حيرت انگيز از داخل خانه خدا

آكاايران : تصاويري حيرت انگيز از داخل خانه خدا

 

 

فيلم هاي مذهبي :

نوشته شده در تاريخ ۲ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

تصاوير زيبايي از كعبه خانه خدا

نوشته شده در تاريخ ۲ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

  ملتزم

يكي ديگر از اماكن بسيار مقدس وپر بركت مسجد الحرام ملتزم است ،وگفته شده است ، مابين حجر الاسود ودرب خانه خدا ملتزم ناميده مي شو د بعلت اينكه مردم در آنجا ملتزم مي شوند وآنجا  دعا مي كنند وجائي است كه دعا در آن مستجاب است .  به تعبير ديگري،آنجا، جاي دعا واستغفاراست.  در رابطه با ملتزم روايت ديگري از امام صادق (ع)نقل شده است كه: راوي مي گويد از امام صادق (ع ) پرسيدم ، در مورد ملتزم واينكه براي چه چيز ي ملتزم مي شوند وچه چيزي در آن ياد آوري مي شود ، فرمودند: نزد آن  نهري از بهشت وجود دارد كه اعمال بندگان در هر پنج شنبه رؤيت مي شود . 
مستجار   

  
 يكي ديگر از اماكن مهم  وتاريخي مسجد الحرام مستجار است ، به قسمتي از ديوار پشت كعبه و كنار ركن يماني مستجار، گفته مي شود ،يعني پناه گاه، جائي است كه گنا هكاران به خداپناهنده مي شوند پرده خانه را مي گيرند دست روي كعبه مي گذارند ،سفره دل را  باز كرده ،آنچه را غير از او نمي داند وكسي را ياراي گفتن وشنيدنش در مجامع عمومي وبعضا جمع هاي خاص نيست به او مي گويند ، او همه را مي داندومي شنود ،وستار العيوب است وغفار الذنوب ، توبه مي كنند، به درگاه او مي نالند ،مورد مغفرت وآمرزش قرار مي گيرند،گناهانشان بخشيده مي شود ، همه اميد وارند ،هيچ كس از اينجا نااميد بر نمي گردد مگر ابليس، وتنها شيطان مأيوس از رحمت پرودگار است . اين مكان شاهد حادثه عظيم ورود فاطمه بنت اسد به درون كعبه بوده است،يعني كعبه شكافته شد، علي اعلا وليش را به درون خانه فراخواند وبه ميزباني وي پرداخت.  

 شاذروان  

                                                
برآمدگي كوتاهي كه ديوار كعبه را از بيرون احاطه كرده و باقيمانده يا نشانه محل ديوارقبلي خانه است كه پس از باز سازي كعبه در زمان حجاج بن يوسف بيرون از خانه واقع شده و لذا از محيط داخلي كعبه كاسته است ، ( شاذر وان جزء خانه محسوب مي شود بنا بر اين اگر كسي از روي آن طواف كند طوافش باطل است زيرا برگرد خانه طواف نكرده  است البته در شرايط فعلي نمي شود از روي آن طواف كرد لكن قبلا ديواره پهني بود كه همانند يك سكو اطراف بيت را گرفته بود ومي شد از روي آن راه رفت ) 
المعجنه  

             
عجين در لغت عرب به معناي خمير است ودراين مكان چون ملاط بنائي كه شبيه خمير است  آماده مي شد آنرا معجنه مي ناميدند يعني مكاني كه در آن ملاط وگل براي بنائي درست مي كردند.بنا بر اين در نزديك شاذروان و ميان در كعبه و حجرالاسود گودالي بر روي زمين به عمق 30سانتيمتر و عرض 1.5متر وجود داشته است ، ومي گويند ابراهيم (ع)براي ساختن خانه خدا ، در اين مكان آب و خاك را با هم مخلوط مي كرد. 

منبع : كتاب حرمين شريفين نوشته حجت الاسلام علي اسماعيلي كريزي

نوشته شده در تاريخ ۲ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

:: روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

 

كد خبر:

۷۳۳۸۰

ايران مطلب*

 

 

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

 امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

صداي شيعه:يكي از واژه هايي كه در فرهنگ اسلامي كاربرد فراواني دارد، واژه «سيره» است. سيره از منظر واژه شناسان و پژوهشگران حوزه دين، نوع رفتار و كردار يك شخصيت برجسته همچون پيامبر اعظم و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است.  شناخت سيره معصومان، اهميت به سزايي دارد و يكي از منابع شناخت معارف دين اسلام است.  روشن است كه عنوان «سيره» بيشتر معطوف به روش عملي است، اما در اين مقاله به سخناني كه امام محمد باقر(ع) بارها بر زبان جاري مي فرمودند نيز پرداخته مي‌شود. اگر «سخن» را بخشي از «عمل» انسان بدانيم، آن را نيز مي توان در مفهوم «سيره» جاي داد.  امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه بي ترديد اين جمله ها ظهور، بلكه صريح در استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است و پر روشن است كه استمرار، نشان دهنده اهميت آن رفتار و گفتار است.

از اين زاويه كه اين رفتارها و گفتارها از «حجت خدا» صادر شده است، مسئوليت آفرين خواهد بود و در خودسازي تأثير زيادي دارد.  اما چرا امام صادق(ع) عنايت بر بيان سيره پدر بزرگوارش داشت؟ اين امر، دو دليل مي تواند داشته باشد: 1. اين كار نوعي تعظيم و حرمت نهادن به جايگاه رفيع امام باقر(ع) است؛ 2. بعد از عصر خفقان و حاكميت جنايتكاران بني اميه كه با امامان شيعه و تفكر و عقايد آنان سر ستيز داشتند، اين امام باقر(ع) بود كه در دوره افول قدرت بني اميه از فرصتها بهره جست و در بيان معارف اسلام ناب و آموزه هاي آن كوشيد و حقايق ناب اسلام را به شكلهاي مختلف، به شيفتگان و رهپويان راه اهل بيت(ع) و ساير مسلمانان بازگو كرد. از اين رو، نقش امام محمد باقر(ع) در نشر و توسعه و بالندگي و معرفي «دين» و بنيانگذاري و ايجاد تحول و انقلاب فرهنگي در گستره جهان اسلام، بي بديل است. اينك برخي از گفتارها و رفتارهاي آن حضرت را ذكر مي كنيم.

بيم و اميد

در آموزه هاي ديني به اين نكته سفارش شده است كه انسان مؤمن لازم است در پيوند خود با خداي تبارك و تعالي، هم به رحمت و لطف حضرت حق اميدوار باشد و هم از غضب و خشم پروردگار، ترس و بيم داشته باشد. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: انّه ليس من عبد مؤمن إلا و في قلبه نوران، نورُ خيفةٍ و نور رجاءٍ لو وُزنَ هذا لم يزد علي هذا(1)؛ پدرم بارها مي فرمود: نيست بنده مؤمن و خداشناسي، مگر اينكه در جان او دو نور بدرخشد: نور بيم از خدا- عقاب و خشم خدا- و اميد به لطف حضرت پروردگار. بايد اين دو، همسان باشند، به گونه اي كه اگر سنجيده شوند، يكي بر ديگري افزون نشود.»

شتاب در كارهاي نيك

كاري را كه انسان اراده مي كند به سامان برساند، پسنديده است كه ابتدا درباره آن بينديشد تا صلاح و صواب يا فساد و زيان آن آشكار گردد. اما در كارهايي كه خوبي و نيكي آنها كاملاً روشن است، انسان بايد سريع اقدام كند و فرصت سوزي نكند؛ چون امكان دارد كه حادثه ها و عواملي، او را از انجام آن كار خير بازدارند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: إذا هممت بخيرٍ فبادر فإنك لا تدري ما يحدثُ(2)؛ پدرم مكرر سفارش مي كرد: هنگامي كه مي خواهي كار نيكي را انجام دهي، سريع به آن اقدام كن؛ چون تو نمي داني كه در آينده چه اتفاقي خواهد افتاد.»

تأثير گناه بر روح

بي ترديد يكي از عوامل انحطاط آفرين در انديشه و روح انسان، گناه و شكستن حريمها و بي اعتنايي به بايدها و نبايدهاي الهي است. آثار گناه، جبران ناپذير است و گناه، سرنوشت انسان را در مسير انحراف رقم مي زند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: ما من شي افسدُ للقلب من خطيئةٍ(3)؛ پدرم بارها مي گفت: بدترين چيزي كه قلب و جان را فاسد و تاريك مي كند، گناهان است.»

لحظه هاي برتر نيايش

دعا و نيايش به درگاه خداوند و رو آوردن به او در مشكلات و دشواري هاي زندگي، بي ترديد يكي از ريشه دارترين نيازهاي روح و جان انسان هاست و نيايش، تأثير شگرفي در ساختار روحي و معنوي بشر دارد. نيايش با معبود بي همتا در هر جا و هر زمان مطلوب است؛ ولي در لحظه ها و مكان هاي خاص، مطلوب تر و به اجابت دعا نزديك تر است. امام صادق(ع) نقل مي كند:  «كان أبي إذا طلب الحاجة طلبها عند زوال الشمس فاذا اراد ذلك قدّم شيئاً فتصدق به و شمَّ من طيبٍ و راح الي المسجد دعا في حاجته بماشاء(4)؛ راه و روش پدرم بدين سان بود: هر زمان كه حاجتي داشت، آن را در موقع زوال خورشيد- ظهر شرعي- طلب مي كرد، به اين گونه كه نخست، چيزي را صدقه مي داد و عطر استعمال مي كرد و راهي مسجد مي شد و در آنجا دعا مي كرد و از خداوند برآورده شدن آن را درخواست مي كرد.»

گردهمايي براي نيايش

نيايش جمعي به درگاه حق، امري پسنديده است و سفارش شده كه نيايش كنندگان گردهم آيند و دعا كنند كه اين، به اجابت دعا نزديك تر است. حضرت صادق (ع) مي فرمايد:  «كان أبي إذا حزنه امرٌ جمع النساء و الصبيانَ ثم دعا و امنوا(5)؛ پدرم سيره اش اين بود كه هرگاه پديده اي ناگوار رخ مي نمود كه حضرت را غم و اندوه فرا مي گرفت، زن ها و كودكان خويش را جمع و سپس به پيشگاه خدا دعا مي كرد و آنان آمين مي گفتند.»

ذكر حضرت حق

ذكر و ياد خدا، يكي از برترين شيوه هاي خودسازي است و مردان و زنان دين باور به اين اصل مهم توجه ويژه دارند. در سراسر قرآن - كه خود، نوعي ذكر و ياد خداست - با تعبيرهاي زيبا انسان ها را به ياد كردن خدا، فرا مي خواند.  ياد خدا جان را نوراني مي كند و صفا مي بخشد و از ابتلا به خودفراموشي باز مي دارد. حضرت صادق (ع) روش پدر بزرگوارش را چنين بازگو مي كند:  «كان أبي كثير الذكر، لقد كنتُ امشي معه و إنه ليذكرالله و آكل معه الطعام و انه ليذكر الله و كان يحدّث القوم و ما يشغله عن ذكر الله و كنت أري لسانه لازقاً بحنكه يقول لا اله الا الله و كان يجمعنا و يأمرنا بالذكر(6)؛ روش پدرم بدين سان بود كه خدا را بسيار ياد مي كرد. من با او گاهي راه مي رفتم و او مشغول ذكر بود. غذا مي خورد و در آن حال به ياد خدا بود. با مردم سخن مي گفت و در آن حال از ذكر حق غافل نمي شد. او دائماً زبانش به كامش چسبيده بود و ذكر لا اله الا الله را بر زبان جاري مي كرد. گاهي ما را جمع مي كرد و دستور مي داد كه به ذكر خدا بپردازيم.»

اهميت سوره اخلاص

امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: قل هو الله احد، ثلثُ القرآن و قل يا ايها الكافرون، ربع القرآن؛ (7) پدرم بسيار مي فرمود: شأن و منزلت سوره قل هو الله احد، همانند يك سوم قرآن و سوره قل يا ايها الكافرون، به اندازه يك چهارم قرآن است.» آري، به دليل اهميت سوره توحيد است كه سفارش شده در نمازهاي واجب، همواره خوانده شود.

نافله نماز عشاء

در شريعت اسلام، هفده ركعت نماز در شبانه روز بر مسلمانان فريضه و واجب و 34 ركعت نماز، مستحب است. از نمازهاي مستحبي، دو ركعت نماز نافله عشا است كه بعد از نماز عشاء به حالت نشسته خوانده مي شود. ششمين اختر امامت، حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يصليهما قاعداً؛ (8) پدرم آن دو ركعت را همواره به شكل نشسته به جاي مي آورد.»

پرهيز از ظلم و ستم

يكي از بدترين گناهان، ستم و ستمگري به ويژه ظلم به انسان است. قبح و زشتي اين پديده شوم به گونه اي است كه تمام عقلاي عالم و همه اديان آسماني، آن را محكوم مي كنند.  حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: اتقّوا الظلم، فانّ دعوة المظلوم تصعد الي السماء(9)؛ پدرم بارها هشدار مي داد: از ظلم كردن بپرهيزيد؛ چون دعا و ناله و فرياد ستمديده، به آسمان بالا مي رود(به اجابت مي رسد)».

تأثير برخي از گناهان

امام صادق(ع) بازگو مي كند:  «كان أبي يقول: نعوذ بالله من الذنوب التي تعجل الفناء و تقرب الآجال و تخلي الديار و هي قطيعة الرحم، و العقوق و تركُ البرّ(10)؛ پدرم همواره تأكيد مي فرمود: به خدا پناه مي بريم از گناهاني كه به هلاكت انسان سرعت مي بخشد و نابودي و مرگ را نزديك مي كند و سبب كوچ كردن مردم از سرزمين خود و هلاكت آنان مي گردد. آن گناهان عبارت اند از: بريدن پيوند با خويشاوندان، اذيت و آزار دادن به پدر و مادر، و ترك نيكي به كساني كه استحقاق آن را دارند.»

صدقه

يكي از امور پسنديده و ديني، كمك رساني و خدمت به قشر محروم جامعه اسلامي است. البته پر روشن است كه انفاق و صدقه دادن بايد در مسير رفع محروميت از جامعه باشد. از منظر دين، هر كار خيري كه انسان انجام مي دهد، صدقه است. امام باقر(ع) در صدقه دادن به افراد فقير، روش جالبي داشت كه فرزندش امام صادق(ع) اين چنين بازگو مي كند:  «كان أبي اذا تصدق بشيء وضعه في يد السائل ثم ارتدّه منه فقبله و شمّه ثمّ ردّه في يد السائل(11)؛ هرگاه پدرم چيزي را صدقه مي داد، آن را نخست در دست شخص سائل قرار مي داد، سپس آن را از او باز پس مي گرفت، آن گاه آن چيز را مي بوسيد و مي بوييد و مجدداً در دستان سائل مي نهاد.»

ثواب و پاداش حج

يكي از مناسك عبادي كه در اسلام جايگاه ويژه اي دارد، حج است. اين مراسم بين المللي اسلامي كه هر سال انجام مي پذيرد، اگر چنان كه اسلام مي خواهد، انجام پذيرد، آثار معنوي و مادي فراواني دارد و در ايجاد وحدت و همگرايي و همفكري مسلمانان بي نظير است. امام صادق(ع) مي فرمايد:

«كان أبي يقول: من أمّ هذا البيت حاجاً او معتمراً من الكبر، رجع من ذنوبه كهيئته يوم ولدته امُه؛ (12) پدرم بارها مي فرمود: هركس قصد و اراده خانه خدا كند، چه براي انجام مناسك حج و چه براي انجام عمره، و خويش را از غبار كبر و برتري طلبي پاك و پيراسته كند، از آثار زيان بار و آلودگي هاي روحي كه دامن گير او شده، پاك و پاكيزه مي شود، به سان روزي كه از مادر متولد شده است.»

اعتدال در زندگي

يكي از اصول بنيادين اسلامي كه در تمام مقررات ديني بروز دارد، اصل اعتدال و پرهيز از زياده روي و تفريط در تمام امور است. در عصر امام باقر(ع) نگرش منفي زهدگرايانه اي از سوي جماعتي از زهدفروشان و مقدسان نادان، ترويج و تبليغات گسترده اي براي آن مي شد. به عنوان نمونه، خوردن گوشت را تحريم و از آن اجتناب مي كردند و اين، به نام دين انجام مي گرفت! ولي حضرت باقر (ع) با اين انحراف برخورد و مبارزه كرد و منحرفان را رسوا ساخت و تصوير درستي از اسلام ارائه كرد.

عبدالاعلي مولي آل سام مي گويد: من به امام جعفر صادق(ع) گفتم: روايتي از رسول الله(ص) ميان مسلمانان زبان به زبان نقل مي شود كه آن حضرت فرمود: خداوند تبارك و تعالي از خانه اي كه در آن گوشت خورده مي شود، بدش مي آيد. حضرت صادق (ع) فرمود: آنان كه چنين خبري را منتشر مي سازند، دروغ گويان اند. حضرت رسول الله چنين فرموده: خداوند از آن خانه اي متنفر است كه در آن مسلمانان و برادران و خواهران ديني خود را غيبت مي كنند و گوشت آنان را مي خورند. (اشاره به آيه قرآن كه غيبت مسلمان را به خوردن گوشت ديگري تشبيه كرده).

سپس امام صادق(ع) افزود:  «كان أبي لحماً، لقد مات يوم مات او في كمّ أمُ ولده ثلاثون درهماً للّحم(13)؛  زندگي پدرم بدين سان بود كه به خوردن گوشت ميل و علاقه داشت، حتي قبل از اينكه از دنيا برود، پولي را به همسرش داده بود تا با آن گوشت بخرد.»

پي‌نوشتها:

1. كافي، ج2، ص 67، باب «خوف و رجاء»
2. همان، ص 142.
3. همان، ص 273.
4. همان، ص 577.
5. همان، ص 487.
6. همان، ص 498.
7. همان، ص 631.
8. همان، ج 3، ص 446.
9. همان، ج2، ص 525.
10. همان، ص 448.
11. همان، ج4، ص 8.
12. همان، ص 253.
13. همان.

 منبع : صداي شيعه

منبع : "چشمه سلطان ولي كريز"روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)
برچسب ها : امام ,صادق ,«كان ,حضرت ,پدرم ,همان، ,امام صادق ,حضرت صادق ,پدرم بارها ,امام باقر ,پدرم بدين ,نشان دهنده استمرار ,احاديث زيادي عباراتي

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

:: روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

 

كد خبر:

۷۳۳۸۰

ايران مطلب*

 

 

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

 امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

صداي شيعه:يكي از واژه هايي كه در فرهنگ اسلامي كاربرد فراواني دارد، واژه «سيره» است. سيره از منظر واژه شناسان و پژوهشگران حوزه دين، نوع رفتار و كردار يك شخصيت برجسته همچون پيامبر اعظم و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است.  شناخت سيره معصومان، اهميت به سزايي دارد و يكي از منابع شناخت معارف دين اسلام است.  روشن است كه عنوان «سيره» بيشتر معطوف به روش عملي است، اما در اين مقاله به سخناني كه امام محمد باقر(ع) بارها بر زبان جاري مي فرمودند نيز پرداخته مي‌شود. اگر «سخن» را بخشي از «عمل» انسان بدانيم، آن را نيز مي توان در مفهوم «سيره» جاي داد.  امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه بي ترديد اين جمله ها ظهور، بلكه صريح در استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است و پر روشن است كه استمرار، نشان دهنده اهميت آن رفتار و گفتار است.

از اين زاويه كه اين رفتارها و گفتارها از «حجت خدا» صادر شده است، مسئوليت آفرين خواهد بود و در خودسازي تأثير زيادي دارد.  اما چرا امام صادق(ع) عنايت بر بيان سيره پدر بزرگوارش داشت؟ اين امر، دو دليل مي تواند داشته باشد: 1. اين كار نوعي تعظيم و حرمت نهادن به جايگاه رفيع امام باقر(ع) است؛ 2. بعد از عصر خفقان و حاكميت جنايتكاران بني اميه كه با امامان شيعه و تفكر و عقايد آنان سر ستيز داشتند، اين امام باقر(ع) بود كه در دوره افول قدرت بني اميه از فرصتها بهره جست و در بيان معارف اسلام ناب و آموزه هاي آن كوشيد و حقايق ناب اسلام را به شكلهاي مختلف، به شيفتگان و رهپويان راه اهل بيت(ع) و ساير مسلمانان بازگو كرد. از اين رو، نقش امام محمد باقر(ع) در نشر و توسعه و بالندگي و معرفي «دين» و بنيانگذاري و ايجاد تحول و انقلاب فرهنگي در گستره جهان اسلام، بي بديل است. اينك برخي از گفتارها و رفتارهاي آن حضرت را ذكر مي كنيم.

بيم و اميد

در آموزه هاي ديني به اين نكته سفارش شده است كه انسان مؤمن لازم است در پيوند خود با خداي تبارك و تعالي، هم به رحمت و لطف حضرت حق اميدوار باشد و هم از غضب و خشم پروردگار، ترس و بيم داشته باشد. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: انّه ليس من عبد مؤمن إلا و في قلبه نوران، نورُ خيفةٍ و نور رجاءٍ لو وُزنَ هذا لم يزد علي هذا(1)؛ پدرم بارها مي فرمود: نيست بنده مؤمن و خداشناسي، مگر اينكه در جان او دو نور بدرخشد: نور بيم از خدا- عقاب و خشم خدا- و اميد به لطف حضرت پروردگار. بايد اين دو، همسان باشند، به گونه اي كه اگر سنجيده شوند، يكي بر ديگري افزون نشود.»

شتاب در كارهاي نيك

كاري را كه انسان اراده مي كند به سامان برساند، پسنديده است كه ابتدا درباره آن بينديشد تا صلاح و صواب يا فساد و زيان آن آشكار گردد. اما در كارهايي كه خوبي و نيكي آنها كاملاً روشن است، انسان بايد سريع اقدام كند و فرصت سوزي نكند؛ چون امكان دارد كه حادثه ها و عواملي، او را از انجام آن كار خير بازدارند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: إذا هممت بخيرٍ فبادر فإنك لا تدري ما يحدثُ(2)؛ پدرم مكرر سفارش مي كرد: هنگامي كه مي خواهي كار نيكي را انجام دهي، سريع به آن اقدام كن؛ چون تو نمي داني كه در آينده چه اتفاقي خواهد افتاد.»

تأثير گناه بر روح

بي ترديد يكي از عوامل انحطاط آفرين در انديشه و روح انسان، گناه و شكستن حريمها و بي اعتنايي به بايدها و نبايدهاي الهي است. آثار گناه، جبران ناپذير است و گناه، سرنوشت انسان را در مسير انحراف رقم مي زند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: ما من شي افسدُ للقلب من خطيئةٍ(3)؛ پدرم بارها مي گفت: بدترين چيزي كه قلب و جان را فاسد و تاريك مي كند، گناهان است.»

لحظه هاي برتر نيايش

دعا و نيايش به درگاه خداوند و رو آوردن به او در مشكلات و دشواري هاي زندگي، بي ترديد يكي از ريشه دارترين نيازهاي روح و جان انسان هاست و نيايش، تأثير شگرفي در ساختار روحي و معنوي بشر دارد. نيايش با معبود بي همتا در هر جا و هر زمان مطلوب است؛ ولي در لحظه ها و مكان هاي خاص، مطلوب تر و به اجابت دعا نزديك تر است. امام صادق(ع) نقل مي كند:  «كان أبي إذا طلب الحاجة طلبها عند زوال الشمس فاذا اراد ذلك قدّم شيئاً فتصدق به و شمَّ من طيبٍ و راح الي المسجد دعا في حاجته بماشاء(4)؛ راه و روش پدرم بدين سان بود: هر زمان كه حاجتي داشت، آن را در موقع زوال خورشيد- ظهر شرعي- طلب مي كرد، به اين گونه كه نخست، چيزي را صدقه مي داد و عطر استعمال مي كرد و راهي مسجد مي شد و در آنجا دعا مي كرد و از خداوند برآورده شدن آن را درخواست مي كرد.»

گردهمايي براي نيايش

نيايش جمعي به درگاه حق، امري پسنديده است و سفارش شده كه نيايش كنندگان گردهم آيند و دعا كنند كه اين، به اجابت دعا نزديك تر است. حضرت صادق (ع) مي فرمايد:  «كان أبي إذا حزنه امرٌ جمع النساء و الصبيانَ ثم دعا و امنوا(5)؛ پدرم سيره اش اين بود كه هرگاه پديده اي ناگوار رخ مي نمود كه حضرت را غم و اندوه فرا مي گرفت، زن ها و كودكان خويش را جمع و سپس به پيشگاه خدا دعا مي كرد و آنان آمين مي گفتند.»

ذكر حضرت حق

ذكر و ياد خدا، يكي از برترين شيوه هاي خودسازي است و مردان و زنان دين باور به اين اصل مهم توجه ويژه دارند. در سراسر قرآن - كه خود، نوعي ذكر و ياد خداست - با تعبيرهاي زيبا انسان ها را به ياد كردن خدا، فرا مي خواند.  ياد خدا جان را نوراني مي كند و صفا مي بخشد و از ابتلا به خودفراموشي باز مي دارد. حضرت صادق (ع) روش پدر بزرگوارش را چنين بازگو مي كند:  «كان أبي كثير الذكر، لقد كنتُ امشي معه و إنه ليذكرالله و آكل معه الطعام و انه ليذكر الله و كان يحدّث القوم و ما يشغله عن ذكر الله و كنت أري لسانه لازقاً بحنكه يقول لا اله الا الله و كان يجمعنا و يأمرنا بالذكر(6)؛ روش پدرم بدين سان بود كه خدا را بسيار ياد مي كرد. من با او گاهي راه مي رفتم و او مشغول ذكر بود. غذا مي خورد و در آن حال به ياد خدا بود. با مردم سخن مي گفت و در آن حال از ذكر حق غافل نمي شد. او دائماً زبانش به كامش چسبيده بود و ذكر لا اله الا الله را بر زبان جاري مي كرد. گاهي ما را جمع مي كرد و دستور مي داد كه به ذكر خدا بپردازيم.»

اهميت سوره اخلاص

امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: قل هو الله احد، ثلثُ القرآن و قل يا ايها الكافرون، ربع القرآن؛ (7) پدرم بسيار مي فرمود: شأن و منزلت سوره قل هو الله احد، همانند يك سوم قرآن و سوره قل يا ايها الكافرون، به اندازه يك چهارم قرآن است.» آري، به دليل اهميت سوره توحيد است كه سفارش شده در نمازهاي واجب، همواره خوانده شود.

نافله نماز عشاء

در شريعت اسلام، هفده ركعت نماز در شبانه روز بر مسلمانان فريضه و واجب و 34 ركعت نماز، مستحب است. از نمازهاي مستحبي، دو ركعت نماز نافله عشا است كه بعد از نماز عشاء به حالت نشسته خوانده مي شود. ششمين اختر امامت، حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يصليهما قاعداً؛ (8) پدرم آن دو ركعت را همواره به شكل نشسته به جاي مي آورد.»

پرهيز از ظلم و ستم

يكي از بدترين گناهان، ستم و ستمگري به ويژه ظلم به انسان است. قبح و زشتي اين پديده شوم به گونه اي است كه تمام عقلاي عالم و همه اديان آسماني، آن را محكوم مي كنند.  حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: اتقّوا الظلم، فانّ دعوة المظلوم تصعد الي السماء(9)؛ پدرم بارها هشدار مي داد: از ظلم كردن بپرهيزيد؛ چون دعا و ناله و فرياد ستمديده، به آسمان بالا مي رود(به اجابت مي رسد)».

تأثير برخي از گناهان

امام صادق(ع) بازگو مي كند:  «كان أبي يقول: نعوذ بالله من الذنوب التي تعجل الفناء و تقرب الآجال و تخلي الديار و هي قطيعة الرحم، و العقوق و تركُ البرّ(10)؛ پدرم همواره تأكيد مي فرمود: به خدا پناه مي بريم از گناهاني كه به هلاكت انسان سرعت مي بخشد و نابودي و مرگ را نزديك مي كند و سبب كوچ كردن مردم از سرزمين خود و هلاكت آنان مي گردد. آن گناهان عبارت اند از: بريدن پيوند با خويشاوندان، اذيت و آزار دادن به پدر و مادر، و ترك نيكي به كساني كه استحقاق آن را دارند.»

صدقه

يكي از امور پسنديده و ديني، كمك رساني و خدمت به قشر محروم جامعه اسلامي است. البته پر روشن است كه انفاق و صدقه دادن بايد در مسير رفع محروميت از جامعه باشد. از منظر دين، هر كار خيري كه انسان انجام مي دهد، صدقه است. امام باقر(ع) در صدقه دادن به افراد فقير، روش جالبي داشت كه فرزندش امام صادق(ع) اين چنين بازگو مي كند:  «كان أبي اذا تصدق بشيء وضعه في يد السائل ثم ارتدّه منه فقبله و شمّه ثمّ ردّه في يد السائل(11)؛ هرگاه پدرم چيزي را صدقه مي داد، آن را نخست در دست شخص سائل قرار مي داد، سپس آن را از او باز پس مي گرفت، آن گاه آن چيز را مي بوسيد و مي بوييد و مجدداً در دستان سائل مي نهاد.»

ثواب و پاداش حج

يكي از مناسك عبادي كه در اسلام جايگاه ويژه اي دارد، حج است. اين مراسم بين المللي اسلامي كه هر سال انجام مي پذيرد، اگر چنان كه اسلام مي خواهد، انجام پذيرد، آثار معنوي و مادي فراواني دارد و در ايجاد وحدت و همگرايي و همفكري مسلمانان بي نظير است. امام صادق(ع) مي فرمايد:

«كان أبي يقول: من أمّ هذا البيت حاجاً او معتمراً من الكبر، رجع من ذنوبه كهيئته يوم ولدته امُه؛ (12) پدرم بارها مي فرمود: هركس قصد و اراده خانه خدا كند، چه براي انجام مناسك حج و چه براي انجام عمره، و خويش را از غبار كبر و برتري طلبي پاك و پيراسته كند، از آثار زيان بار و آلودگي هاي روحي كه دامن گير او شده، پاك و پاكيزه مي شود، به سان روزي كه از مادر متولد شده است.»

اعتدال در زندگي

يكي از اصول بنيادين اسلامي كه در تمام مقررات ديني بروز دارد، اصل اعتدال و پرهيز از زياده روي و تفريط در تمام امور است. در عصر امام باقر(ع) نگرش منفي زهدگرايانه اي از سوي جماعتي از زهدفروشان و مقدسان نادان، ترويج و تبليغات گسترده اي براي آن مي شد. به عنوان نمونه، خوردن گوشت را تحريم و از آن اجتناب مي كردند و اين، به نام دين انجام مي گرفت! ولي حضرت باقر (ع) با اين انحراف برخورد و مبارزه كرد و منحرفان را رسوا ساخت و تصوير درستي از اسلام ارائه كرد.

عبدالاعلي مولي آل سام مي گويد: من به امام جعفر صادق(ع) گفتم: روايتي از رسول الله(ص) ميان مسلمانان زبان به زبان نقل مي شود كه آن حضرت فرمود: خداوند تبارك و تعالي از خانه اي كه در آن گوشت خورده مي شود، بدش مي آيد. حضرت صادق (ع) فرمود: آنان كه چنين خبري را منتشر مي سازند، دروغ گويان اند. حضرت رسول الله چنين فرموده: خداوند از آن خانه اي متنفر است كه در آن مسلمانان و برادران و خواهران ديني خود را غيبت مي كنند و گوشت آنان را مي خورند. (اشاره به آيه قرآن كه غيبت مسلمان را به خوردن گوشت ديگري تشبيه كرده).

سپس امام صادق(ع) افزود:  «كان أبي لحماً، لقد مات يوم مات او في كمّ أمُ ولده ثلاثون درهماً للّحم(13)؛  زندگي پدرم بدين سان بود كه به خوردن گوشت ميل و علاقه داشت، حتي قبل از اينكه از دنيا برود، پولي را به همسرش داده بود تا با آن گوشت بخرد.»

پي‌نوشتها:

1. كافي، ج2، ص 67، باب «خوف و رجاء»
2. همان، ص 142.
3. همان، ص 273.
4. همان، ص 577.
5. همان، ص 487.
6. همان، ص 498.
7. همان، ص 631.
8. همان، ج 3، ص 446.
9. همان، ج2، ص 525.
10. همان، ص 448.
11. همان، ج4، ص 8.
12. همان، ص 253.
13. همان.

 منبع : صداي شيعه

منبع : "چشمه سلطان ولي كريز"روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)
برچسب ها : امام ,صادق ,«كان ,حضرت ,پدرم ,همان، ,امام صادق ,حضرت صادق ,پدرم بارها ,امام باقر ,پدرم بدين ,نشان دهنده استمرار ,احاديث زيادي عباراتي

نوشته شده در تاريخ ۱ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

:: روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

 

كد خبر:

۷۳۳۸۰

ايران مطلب*

 

 

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

 امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

صداي شيعه:يكي از واژه هايي كه در فرهنگ اسلامي كاربرد فراواني دارد، واژه «سيره» است. سيره از منظر واژه شناسان و پژوهشگران حوزه دين، نوع رفتار و كردار يك شخصيت برجسته همچون پيامبر اعظم و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است.  شناخت سيره معصومان، اهميت به سزايي دارد و يكي از منابع شناخت معارف دين اسلام است.  روشن است كه عنوان «سيره» بيشتر معطوف به روش عملي است، اما در اين مقاله به سخناني كه امام محمد باقر(ع) بارها بر زبان جاري مي فرمودند نيز پرداخته مي‌شود. اگر «سخن» را بخشي از «عمل» انسان بدانيم، آن را نيز مي توان در مفهوم «سيره» جاي داد.  امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه بي ترديد اين جمله ها ظهور، بلكه صريح در استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است و پر روشن است كه استمرار، نشان دهنده اهميت آن رفتار و گفتار است.

از اين زاويه كه اين رفتارها و گفتارها از «حجت خدا» صادر شده است، مسئوليت آفرين خواهد بود و در خودسازي تأثير زيادي دارد.  اما چرا امام صادق(ع) عنايت بر بيان سيره پدر بزرگوارش داشت؟ اين امر، دو دليل مي تواند داشته باشد: 1. اين كار نوعي تعظيم و حرمت نهادن به جايگاه رفيع امام باقر(ع) است؛ 2. بعد از عصر خفقان و حاكميت جنايتكاران بني اميه كه با امامان شيعه و تفكر و عقايد آنان سر ستيز داشتند، اين امام باقر(ع) بود كه در دوره افول قدرت بني اميه از فرصتها بهره جست و در بيان معارف اسلام ناب و آموزه هاي آن كوشيد و حقايق ناب اسلام را به شكلهاي مختلف، به شيفتگان و رهپويان راه اهل بيت(ع) و ساير مسلمانان بازگو كرد. از اين رو، نقش امام محمد باقر(ع) در نشر و توسعه و بالندگي و معرفي «دين» و بنيانگذاري و ايجاد تحول و انقلاب فرهنگي در گستره جهان اسلام، بي بديل است. اينك برخي از گفتارها و رفتارهاي آن حضرت را ذكر مي كنيم.

بيم و اميد

در آموزه هاي ديني به اين نكته سفارش شده است كه انسان مؤمن لازم است در پيوند خود با خداي تبارك و تعالي، هم به رحمت و لطف حضرت حق اميدوار باشد و هم از غضب و خشم پروردگار، ترس و بيم داشته باشد. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: انّه ليس من عبد مؤمن إلا و في قلبه نوران، نورُ خيفةٍ و نور رجاءٍ لو وُزنَ هذا لم يزد علي هذا(1)؛ پدرم بارها مي فرمود: نيست بنده مؤمن و خداشناسي، مگر اينكه در جان او دو نور بدرخشد: نور بيم از خدا- عقاب و خشم خدا- و اميد به لطف حضرت پروردگار. بايد اين دو، همسان باشند، به گونه اي كه اگر سنجيده شوند، يكي بر ديگري افزون نشود.»

شتاب در كارهاي نيك

كاري را كه انسان اراده مي كند به سامان برساند، پسنديده است كه ابتدا درباره آن بينديشد تا صلاح و صواب يا فساد و زيان آن آشكار گردد. اما در كارهايي كه خوبي و نيكي آنها كاملاً روشن است، انسان بايد سريع اقدام كند و فرصت سوزي نكند؛ چون امكان دارد كه حادثه ها و عواملي، او را از انجام آن كار خير بازدارند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: إذا هممت بخيرٍ فبادر فإنك لا تدري ما يحدثُ(2)؛ پدرم مكرر سفارش مي كرد: هنگامي كه مي خواهي كار نيكي را انجام دهي، سريع به آن اقدام كن؛ چون تو نمي داني كه در آينده چه اتفاقي خواهد افتاد.»

تأثير گناه بر روح

بي ترديد يكي از عوامل انحطاط آفرين در انديشه و روح انسان، گناه و شكستن حريمها و بي اعتنايي به بايدها و نبايدهاي الهي است. آثار گناه، جبران ناپذير است و گناه، سرنوشت انسان را در مسير انحراف رقم مي زند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: ما من شي افسدُ للقلب من خطيئةٍ(3)؛ پدرم بارها مي گفت: بدترين چيزي كه قلب و جان را فاسد و تاريك مي كند، گناهان است.»

لحظه هاي برتر نيايش

دعا و نيايش به درگاه خداوند و رو آوردن به او در مشكلات و دشواري هاي زندگي، بي ترديد يكي از ريشه دارترين نيازهاي روح و جان انسان هاست و نيايش، تأثير شگرفي در ساختار روحي و معنوي بشر دارد. نيايش با معبود بي همتا در هر جا و هر زمان مطلوب است؛ ولي در لحظه ها و مكان هاي خاص، مطلوب تر و به اجابت دعا نزديك تر است. امام صادق(ع) نقل مي كند:  «كان أبي إذا طلب الحاجة طلبها عند زوال الشمس فاذا اراد ذلك قدّم شيئاً فتصدق به و شمَّ من طيبٍ و راح الي المسجد دعا في حاجته بماشاء(4)؛ راه و روش پدرم بدين سان بود: هر زمان كه حاجتي داشت، آن را در موقع زوال خورشيد- ظهر شرعي- طلب مي كرد، به اين گونه كه نخست، چيزي را صدقه مي داد و عطر استعمال مي كرد و راهي مسجد مي شد و در آنجا دعا مي كرد و از خداوند برآورده شدن آن را درخواست مي كرد.»

گردهمايي براي نيايش

نيايش جمعي به درگاه حق، امري پسنديده است و سفارش شده كه نيايش كنندگان گردهم آيند و دعا كنند كه اين، به اجابت دعا نزديك تر است. حضرت صادق (ع) مي فرمايد:  «كان أبي إذا حزنه امرٌ جمع النساء و الصبيانَ ثم دعا و امنوا(5)؛ پدرم سيره اش اين بود كه هرگاه پديده اي ناگوار رخ مي نمود كه حضرت را غم و اندوه فرا مي گرفت، زن ها و كودكان خويش را جمع و سپس به پيشگاه خدا دعا مي كرد و آنان آمين مي گفتند.»

ذكر حضرت حق

ذكر و ياد خدا، يكي از برترين شيوه هاي خودسازي است و مردان و زنان دين باور به اين اصل مهم توجه ويژه دارند. در سراسر قرآن - كه خود، نوعي ذكر و ياد خداست - با تعبيرهاي زيبا انسان ها را به ياد كردن خدا، فرا مي خواند.  ياد خدا جان را نوراني مي كند و صفا مي بخشد و از ابتلا به خودفراموشي باز مي دارد. حضرت صادق (ع) روش پدر بزرگوارش را چنين بازگو مي كند:  «كان أبي كثير الذكر، لقد كنتُ امشي معه و إنه ليذكرالله و آكل معه الطعام و انه ليذكر الله و كان يحدّث القوم و ما يشغله عن ذكر الله و كنت أري لسانه لازقاً بحنكه يقول لا اله الا الله و كان يجمعنا و يأمرنا بالذكر(6)؛ روش پدرم بدين سان بود كه خدا را بسيار ياد مي كرد. من با او گاهي راه مي رفتم و او مشغول ذكر بود. غذا مي خورد و در آن حال به ياد خدا بود. با مردم سخن مي گفت و در آن حال از ذكر حق غافل نمي شد. او دائماً زبانش به كامش چسبيده بود و ذكر لا اله الا الله را بر زبان جاري مي كرد. گاهي ما را جمع مي كرد و دستور مي داد كه به ذكر خدا بپردازيم.»

اهميت سوره اخلاص

امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: قل هو الله احد، ثلثُ القرآن و قل يا ايها الكافرون، ربع القرآن؛ (7) پدرم بسيار مي فرمود: شأن و منزلت سوره قل هو الله احد، همانند يك سوم قرآن و سوره قل يا ايها الكافرون، به اندازه يك چهارم قرآن است.» آري، به دليل اهميت سوره توحيد است كه سفارش شده در نمازهاي واجب، همواره خوانده شود.

نافله نماز عشاء

در شريعت اسلام، هفده ركعت نماز در شبانه روز بر مسلمانان فريضه و واجب و 34 ركعت نماز، مستحب است. از نمازهاي مستحبي، دو ركعت نماز نافله عشا است كه بعد از نماز عشاء به حالت نشسته خوانده مي شود. ششمين اختر امامت، حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يصليهما قاعداً؛ (8) پدرم آن دو ركعت را همواره به شكل نشسته به جاي مي آورد.»

پرهيز از ظلم و ستم

يكي از بدترين گناهان، ستم و ستمگري به ويژه ظلم به انسان است. قبح و زشتي اين پديده شوم به گونه اي است كه تمام عقلاي عالم و همه اديان آسماني، آن را محكوم مي كنند.  حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: اتقّوا الظلم، فانّ دعوة المظلوم تصعد الي السماء(9)؛ پدرم بارها هشدار مي داد: از ظلم كردن بپرهيزيد؛ چون دعا و ناله و فرياد ستمديده، به آسمان بالا مي رود(به اجابت مي رسد)».

تأثير برخي از گناهان

امام صادق(ع) بازگو مي كند:  «كان أبي يقول: نعوذ بالله من الذنوب التي تعجل الفناء و تقرب الآجال و تخلي الديار و هي قطيعة الرحم، و العقوق و تركُ البرّ(10)؛ پدرم همواره تأكيد مي فرمود: به خدا پناه مي بريم از گناهاني كه به هلاكت انسان سرعت مي بخشد و نابودي و مرگ را نزديك مي كند و سبب كوچ كردن مردم از سرزمين خود و هلاكت آنان مي گردد. آن گناهان عبارت اند از: بريدن پيوند با خويشاوندان، اذيت و آزار دادن به پدر و مادر، و ترك نيكي به كساني كه استحقاق آن را دارند.»

صدقه

يكي از امور پسنديده و ديني، كمك رساني و خدمت به قشر محروم جامعه اسلامي است. البته پر روشن است كه انفاق و صدقه دادن بايد در مسير رفع محروميت از جامعه باشد. از منظر دين، هر كار خيري كه انسان انجام مي دهد، صدقه است. امام باقر(ع) در صدقه دادن به افراد فقير، روش جالبي داشت كه فرزندش امام صادق(ع) اين چنين بازگو مي كند:  «كان أبي اذا تصدق بشيء وضعه في يد السائل ثم ارتدّه منه فقبله و شمّه ثمّ ردّه في يد السائل(11)؛ هرگاه پدرم چيزي را صدقه مي داد، آن را نخست در دست شخص سائل قرار مي داد، سپس آن را از او باز پس مي گرفت، آن گاه آن چيز را مي بوسيد و مي بوييد و مجدداً در دستان سائل مي نهاد.»

ثواب و پاداش حج

يكي از مناسك عبادي كه در اسلام جايگاه ويژه اي دارد، حج است. اين مراسم بين المللي اسلامي كه هر سال انجام مي پذيرد، اگر چنان كه اسلام مي خواهد، انجام پذيرد، آثار معنوي و مادي فراواني دارد و در ايجاد وحدت و همگرايي و همفكري مسلمانان بي نظير است. امام صادق(ع) مي فرمايد:

«كان أبي يقول: من أمّ هذا البيت حاجاً او معتمراً من الكبر، رجع من ذنوبه كهيئته يوم ولدته امُه؛ (12) پدرم بارها مي فرمود: هركس قصد و اراده خانه خدا كند، چه براي انجام مناسك حج و چه براي انجام عمره، و خويش را از غبار كبر و برتري طلبي پاك و پيراسته كند، از آثار زيان بار و آلودگي هاي روحي كه دامن گير او شده، پاك و پاكيزه مي شود، به سان روزي كه از مادر متولد شده است.»

اعتدال در زندگي

يكي از اصول بنيادين اسلامي كه در تمام مقررات ديني بروز دارد، اصل اعتدال و پرهيز از زياده روي و تفريط در تمام امور است. در عصر امام باقر(ع) نگرش منفي زهدگرايانه اي از سوي جماعتي از زهدفروشان و مقدسان نادان، ترويج و تبليغات گسترده اي براي آن مي شد. به عنوان نمونه، خوردن گوشت را تحريم و از آن اجتناب مي كردند و اين، به نام دين انجام مي گرفت! ولي حضرت باقر (ع) با اين انحراف برخورد و مبارزه كرد و منحرفان را رسوا ساخت و تصوير درستي از اسلام ارائه كرد.

عبدالاعلي مولي آل سام مي گويد: من به امام جعفر صادق(ع) گفتم: روايتي از رسول الله(ص) ميان مسلمانان زبان به زبان نقل مي شود كه آن حضرت فرمود: خداوند تبارك و تعالي از خانه اي كه در آن گوشت خورده مي شود، بدش مي آيد. حضرت صادق (ع) فرمود: آنان كه چنين خبري را منتشر مي سازند، دروغ گويان اند. حضرت رسول الله چنين فرموده: خداوند از آن خانه اي متنفر است كه در آن مسلمانان و برادران و خواهران ديني خود را غيبت مي كنند و گوشت آنان را مي خورند. (اشاره به آيه قرآن كه غيبت مسلمان را به خوردن گوشت ديگري تشبيه كرده).

سپس امام صادق(ع) افزود:  «كان أبي لحماً، لقد مات يوم مات او في كمّ أمُ ولده ثلاثون درهماً للّحم(13)؛  زندگي پدرم بدين سان بود كه به خوردن گوشت ميل و علاقه داشت، حتي قبل از اينكه از دنيا برود، پولي را به همسرش داده بود تا با آن گوشت بخرد.»

پي‌نوشتها:

1. كافي، ج2، ص 67، باب «خوف و رجاء»
2. همان، ص 142.
3. همان، ص 273.
4. همان، ص 577.
5. همان، ص 487.
6. همان، ص 498.
7. همان، ص 631.
8. همان، ج 3، ص 446.
9. همان، ج2، ص 525.
10. همان، ص 448.
11. همان، ج4، ص 8.
12. همان، ص 253.
13. همان.

 منبع : صداي شيعه

منبع : "چشمه سلطان ولي كريز"روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)
برچسب ها : امام ,صادق ,«كان ,حضرت ,پدرم ,همان، ,امام صادق ,حضرت صادق ,پدرم بارها ,امام باقر ,پدرم بدين ,نشان دهنده استمرار ,احاديث زيادي عباراتي

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

:: روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

 

كد خبر:

۷۳۳۸۰

ايران مطلب*

 

 

روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)

امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

 امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه اين جمله ها نشان دهنده استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است.

صداي شيعه:يكي از واژه هايي كه در فرهنگ اسلامي كاربرد فراواني دارد، واژه «سيره» است. سيره از منظر واژه شناسان و پژوهشگران حوزه دين، نوع رفتار و كردار يك شخصيت برجسته همچون پيامبر اعظم و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است.  شناخت سيره معصومان، اهميت به سزايي دارد و يكي از منابع شناخت معارف دين اسلام است.  روشن است كه عنوان «سيره» بيشتر معطوف به روش عملي است، اما در اين مقاله به سخناني كه امام محمد باقر(ع) بارها بر زبان جاري مي فرمودند نيز پرداخته مي‌شود. اگر «سخن» را بخشي از «عمل» انسان بدانيم، آن را نيز مي توان در مفهوم «سيره» جاي داد.  امام صادق(ع) در احاديث زيادي عباراتي چون «كان أبي يفعل كذا» يا «كان ابي يقول كذا» به كار مي برد كه بي ترديد اين جمله ها ظهور، بلكه صريح در استمرار و تداوم رفتار يا گفتار است و پر روشن است كه استمرار، نشان دهنده اهميت آن رفتار و گفتار است.

از اين زاويه كه اين رفتارها و گفتارها از «حجت خدا» صادر شده است، مسئوليت آفرين خواهد بود و در خودسازي تأثير زيادي دارد.  اما چرا امام صادق(ع) عنايت بر بيان سيره پدر بزرگوارش داشت؟ اين امر، دو دليل مي تواند داشته باشد: 1. اين كار نوعي تعظيم و حرمت نهادن به جايگاه رفيع امام باقر(ع) است؛ 2. بعد از عصر خفقان و حاكميت جنايتكاران بني اميه كه با امامان شيعه و تفكر و عقايد آنان سر ستيز داشتند، اين امام باقر(ع) بود كه در دوره افول قدرت بني اميه از فرصتها بهره جست و در بيان معارف اسلام ناب و آموزه هاي آن كوشيد و حقايق ناب اسلام را به شكلهاي مختلف، به شيفتگان و رهپويان راه اهل بيت(ع) و ساير مسلمانان بازگو كرد. از اين رو، نقش امام محمد باقر(ع) در نشر و توسعه و بالندگي و معرفي «دين» و بنيانگذاري و ايجاد تحول و انقلاب فرهنگي در گستره جهان اسلام، بي بديل است. اينك برخي از گفتارها و رفتارهاي آن حضرت را ذكر مي كنيم.

بيم و اميد

در آموزه هاي ديني به اين نكته سفارش شده است كه انسان مؤمن لازم است در پيوند خود با خداي تبارك و تعالي، هم به رحمت و لطف حضرت حق اميدوار باشد و هم از غضب و خشم پروردگار، ترس و بيم داشته باشد. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: انّه ليس من عبد مؤمن إلا و في قلبه نوران، نورُ خيفةٍ و نور رجاءٍ لو وُزنَ هذا لم يزد علي هذا(1)؛ پدرم بارها مي فرمود: نيست بنده مؤمن و خداشناسي، مگر اينكه در جان او دو نور بدرخشد: نور بيم از خدا- عقاب و خشم خدا- و اميد به لطف حضرت پروردگار. بايد اين دو، همسان باشند، به گونه اي كه اگر سنجيده شوند، يكي بر ديگري افزون نشود.»

شتاب در كارهاي نيك

كاري را كه انسان اراده مي كند به سامان برساند، پسنديده است كه ابتدا درباره آن بينديشد تا صلاح و صواب يا فساد و زيان آن آشكار گردد. اما در كارهايي كه خوبي و نيكي آنها كاملاً روشن است، انسان بايد سريع اقدام كند و فرصت سوزي نكند؛ چون امكان دارد كه حادثه ها و عواملي، او را از انجام آن كار خير بازدارند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: إذا هممت بخيرٍ فبادر فإنك لا تدري ما يحدثُ(2)؛ پدرم مكرر سفارش مي كرد: هنگامي كه مي خواهي كار نيكي را انجام دهي، سريع به آن اقدام كن؛ چون تو نمي داني كه در آينده چه اتفاقي خواهد افتاد.»

تأثير گناه بر روح

بي ترديد يكي از عوامل انحطاط آفرين در انديشه و روح انسان، گناه و شكستن حريمها و بي اعتنايي به بايدها و نبايدهاي الهي است. آثار گناه، جبران ناپذير است و گناه، سرنوشت انسان را در مسير انحراف رقم مي زند. امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: ما من شي افسدُ للقلب من خطيئةٍ(3)؛ پدرم بارها مي گفت: بدترين چيزي كه قلب و جان را فاسد و تاريك مي كند، گناهان است.»

لحظه هاي برتر نيايش

دعا و نيايش به درگاه خداوند و رو آوردن به او در مشكلات و دشواري هاي زندگي، بي ترديد يكي از ريشه دارترين نيازهاي روح و جان انسان هاست و نيايش، تأثير شگرفي در ساختار روحي و معنوي بشر دارد. نيايش با معبود بي همتا در هر جا و هر زمان مطلوب است؛ ولي در لحظه ها و مكان هاي خاص، مطلوب تر و به اجابت دعا نزديك تر است. امام صادق(ع) نقل مي كند:  «كان أبي إذا طلب الحاجة طلبها عند زوال الشمس فاذا اراد ذلك قدّم شيئاً فتصدق به و شمَّ من طيبٍ و راح الي المسجد دعا في حاجته بماشاء(4)؛ راه و روش پدرم بدين سان بود: هر زمان كه حاجتي داشت، آن را در موقع زوال خورشيد- ظهر شرعي- طلب مي كرد، به اين گونه كه نخست، چيزي را صدقه مي داد و عطر استعمال مي كرد و راهي مسجد مي شد و در آنجا دعا مي كرد و از خداوند برآورده شدن آن را درخواست مي كرد.»

گردهمايي براي نيايش

نيايش جمعي به درگاه حق، امري پسنديده است و سفارش شده كه نيايش كنندگان گردهم آيند و دعا كنند كه اين، به اجابت دعا نزديك تر است. حضرت صادق (ع) مي فرمايد:  «كان أبي إذا حزنه امرٌ جمع النساء و الصبيانَ ثم دعا و امنوا(5)؛ پدرم سيره اش اين بود كه هرگاه پديده اي ناگوار رخ مي نمود كه حضرت را غم و اندوه فرا مي گرفت، زن ها و كودكان خويش را جمع و سپس به پيشگاه خدا دعا مي كرد و آنان آمين مي گفتند.»

ذكر حضرت حق

ذكر و ياد خدا، يكي از برترين شيوه هاي خودسازي است و مردان و زنان دين باور به اين اصل مهم توجه ويژه دارند. در سراسر قرآن - كه خود، نوعي ذكر و ياد خداست - با تعبيرهاي زيبا انسان ها را به ياد كردن خدا، فرا مي خواند.  ياد خدا جان را نوراني مي كند و صفا مي بخشد و از ابتلا به خودفراموشي باز مي دارد. حضرت صادق (ع) روش پدر بزرگوارش را چنين بازگو مي كند:  «كان أبي كثير الذكر، لقد كنتُ امشي معه و إنه ليذكرالله و آكل معه الطعام و انه ليذكر الله و كان يحدّث القوم و ما يشغله عن ذكر الله و كنت أري لسانه لازقاً بحنكه يقول لا اله الا الله و كان يجمعنا و يأمرنا بالذكر(6)؛ روش پدرم بدين سان بود كه خدا را بسيار ياد مي كرد. من با او گاهي راه مي رفتم و او مشغول ذكر بود. غذا مي خورد و در آن حال به ياد خدا بود. با مردم سخن مي گفت و در آن حال از ذكر حق غافل نمي شد. او دائماً زبانش به كامش چسبيده بود و ذكر لا اله الا الله را بر زبان جاري مي كرد. گاهي ما را جمع مي كرد و دستور مي داد كه به ذكر خدا بپردازيم.»

اهميت سوره اخلاص

امام صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: قل هو الله احد، ثلثُ القرآن و قل يا ايها الكافرون، ربع القرآن؛ (7) پدرم بسيار مي فرمود: شأن و منزلت سوره قل هو الله احد، همانند يك سوم قرآن و سوره قل يا ايها الكافرون، به اندازه يك چهارم قرآن است.» آري، به دليل اهميت سوره توحيد است كه سفارش شده در نمازهاي واجب، همواره خوانده شود.

نافله نماز عشاء

در شريعت اسلام، هفده ركعت نماز در شبانه روز بر مسلمانان فريضه و واجب و 34 ركعت نماز، مستحب است. از نمازهاي مستحبي، دو ركعت نماز نافله عشا است كه بعد از نماز عشاء به حالت نشسته خوانده مي شود. ششمين اختر امامت، حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يصليهما قاعداً؛ (8) پدرم آن دو ركعت را همواره به شكل نشسته به جاي مي آورد.»

پرهيز از ظلم و ستم

يكي از بدترين گناهان، ستم و ستمگري به ويژه ظلم به انسان است. قبح و زشتي اين پديده شوم به گونه اي است كه تمام عقلاي عالم و همه اديان آسماني، آن را محكوم مي كنند.  حضرت صادق(ع) مي فرمايد:  «كان أبي يقول: اتقّوا الظلم، فانّ دعوة المظلوم تصعد الي السماء(9)؛ پدرم بارها هشدار مي داد: از ظلم كردن بپرهيزيد؛ چون دعا و ناله و فرياد ستمديده، به آسمان بالا مي رود(به اجابت مي رسد)».

تأثير برخي از گناهان

امام صادق(ع) بازگو مي كند:  «كان أبي يقول: نعوذ بالله من الذنوب التي تعجل الفناء و تقرب الآجال و تخلي الديار و هي قطيعة الرحم، و العقوق و تركُ البرّ(10)؛ پدرم همواره تأكيد مي فرمود: به خدا پناه مي بريم از گناهاني كه به هلاكت انسان سرعت مي بخشد و نابودي و مرگ را نزديك مي كند و سبب كوچ كردن مردم از سرزمين خود و هلاكت آنان مي گردد. آن گناهان عبارت اند از: بريدن پيوند با خويشاوندان، اذيت و آزار دادن به پدر و مادر، و ترك نيكي به كساني كه استحقاق آن را دارند.»

صدقه

يكي از امور پسنديده و ديني، كمك رساني و خدمت به قشر محروم جامعه اسلامي است. البته پر روشن است كه انفاق و صدقه دادن بايد در مسير رفع محروميت از جامعه باشد. از منظر دين، هر كار خيري كه انسان انجام مي دهد، صدقه است. امام باقر(ع) در صدقه دادن به افراد فقير، روش جالبي داشت كه فرزندش امام صادق(ع) اين چنين بازگو مي كند:  «كان أبي اذا تصدق بشيء وضعه في يد السائل ثم ارتدّه منه فقبله و شمّه ثمّ ردّه في يد السائل(11)؛ هرگاه پدرم چيزي را صدقه مي داد، آن را نخست در دست شخص سائل قرار مي داد، سپس آن را از او باز پس مي گرفت، آن گاه آن چيز را مي بوسيد و مي بوييد و مجدداً در دستان سائل مي نهاد.»

ثواب و پاداش حج

يكي از مناسك عبادي كه در اسلام جايگاه ويژه اي دارد، حج است. اين مراسم بين المللي اسلامي كه هر سال انجام مي پذيرد، اگر چنان كه اسلام مي خواهد، انجام پذيرد، آثار معنوي و مادي فراواني دارد و در ايجاد وحدت و همگرايي و همفكري مسلمانان بي نظير است. امام صادق(ع) مي فرمايد:

«كان أبي يقول: من أمّ هذا البيت حاجاً او معتمراً من الكبر، رجع من ذنوبه كهيئته يوم ولدته امُه؛ (12) پدرم بارها مي فرمود: هركس قصد و اراده خانه خدا كند، چه براي انجام مناسك حج و چه براي انجام عمره، و خويش را از غبار كبر و برتري طلبي پاك و پيراسته كند، از آثار زيان بار و آلودگي هاي روحي كه دامن گير او شده، پاك و پاكيزه مي شود، به سان روزي كه از مادر متولد شده است.»

اعتدال در زندگي

يكي از اصول بنيادين اسلامي كه در تمام مقررات ديني بروز دارد، اصل اعتدال و پرهيز از زياده روي و تفريط در تمام امور است. در عصر امام باقر(ع) نگرش منفي زهدگرايانه اي از سوي جماعتي از زهدفروشان و مقدسان نادان، ترويج و تبليغات گسترده اي براي آن مي شد. به عنوان نمونه، خوردن گوشت را تحريم و از آن اجتناب مي كردند و اين، به نام دين انجام مي گرفت! ولي حضرت باقر (ع) با اين انحراف برخورد و مبارزه كرد و منحرفان را رسوا ساخت و تصوير درستي از اسلام ارائه كرد.

عبدالاعلي مولي آل سام مي گويد: من به امام جعفر صادق(ع) گفتم: روايتي از رسول الله(ص) ميان مسلمانان زبان به زبان نقل مي شود كه آن حضرت فرمود: خداوند تبارك و تعالي از خانه اي كه در آن گوشت خورده مي شود، بدش مي آيد. حضرت صادق (ع) فرمود: آنان كه چنين خبري را منتشر مي سازند، دروغ گويان اند. حضرت رسول الله چنين فرموده: خداوند از آن خانه اي متنفر است كه در آن مسلمانان و برادران و خواهران ديني خود را غيبت مي كنند و گوشت آنان را مي خورند. (اشاره به آيه قرآن كه غيبت مسلمان را به خوردن گوشت ديگري تشبيه كرده).

سپس امام صادق(ع) افزود:  «كان أبي لحماً، لقد مات يوم مات او في كمّ أمُ ولده ثلاثون درهماً للّحم(13)؛  زندگي پدرم بدين سان بود كه به خوردن گوشت ميل و علاقه داشت، حتي قبل از اينكه از دنيا برود، پولي را به همسرش داده بود تا با آن گوشت بخرد.»

پي‌نوشتها:

1. كافي، ج2، ص 67، باب «خوف و رجاء»
2. همان، ص 142.
3. همان، ص 273.
4. همان، ص 577.
5. همان، ص 487.
6. همان، ص 498.
7. همان، ص 631.
8. همان، ج 3، ص 446.
9. همان، ج2، ص 525.
10. همان، ص 448.
11. همان، ج4، ص 8.
12. همان، ص 253.
13. همان.

 منبع : صداي شيعه

منبع : "چشمه سلطان ولي كريز"روايت امام جعفر صادق(ع) از سيره امام محمدباقر(ع)
برچسب ها : امام ,صادق ,«كان ,حضرت ,پدرم ,همان، ,امام صادق ,حضرت صادق ,پدرم بارها ,امام باقر ,پدرم بدين ,نشان دهنده استمرار ,احاديث زيادي عباراتي

نوشته شده در تاريخ ۱ مرداد ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)

شهيد كاوه و شهيد صياد آن شب سرد را چگونه سر كردند؟

منبع : "چشمه سلطان ولي كريز"شهيد كاوه و شهيد صياد آن شب سرد را چگونه سر كردند؟

نوشته شده در تاريخ ۳۱ تير ۱۳۹۴ توسط احمداسماعيلي كريزي نظرات (0)