در طول سال‌هاي دفاع مقدس كشورهاي عربي (خصوصاً كويت و عربستان) با حمايت وسيع مالي و با در اختيار قرار دادن حريم هوايي خود به عراق2 و گاه با در اختيار قرار دادن قسمتي از خاك خود جهت حمله و ايجاد مزاحمت براي ايران (نظير كويت كه جزيره بوبيان را در اختيار عراقي‌ها قرار داده بود) و گاهي نيز با ارائه اطلاعات مورد نياز و حمايت سياسي از تجاوز بعثي‌ها بر عليه ايران اسلامي جهت‌گيري كردند.

پس از بروز اختلاف بين عراق و كويت در دهه 90 ميلادي و ادعاي صدام مبني بر تنها بودن عراق در جنگ با ايران، ابو غزاله، معاون سابق رئيس جمهور و وزير دفاع وقت مصر، ضمن تكذيب ادعاي صدام اعلام نمود كه «تنها كويت و عربستان بيش از 60 ميليارد دلار به عراق كمك كردند». بعدها مشخص شد كه كويت علاوه بر كمك‌هاي مالي، نيروي هوايي و پايگاه‌هاي هوايي خود را در اختيار عراق قرار داده كه همين امر به عراقي‌ها براي حمله به جزيره خارك، پايانه‌هاي نفتي ايران و نفت‌كش‌ها كمك شاياني كرده بود. اين موضوع در زمان جنگ تحميلي نيز براي نيروهاي نظامي ايران مشخص شده بود. در يكي از موارد استفاده عراق از آسمان كويت در تاريخ چهارم مهرماه 1359، پست فرماندهي نيروي دريايي ارتش، به نيروي رزمي 421 اعلام كرد: برابر اعلام اداره دوم ستاد مشترك ارتش در ساعت 1525 امروز[4/7/1359] تعدادي هواپيماي دشمن به يكان‌هاي شناور در اطراف بوشهر حمله كردند كه تعداد دو فروند از آنها توسط سلاح‌هاي ضد هوايي ناوها سرنگون شدند. در اين زمينه احتمال اينكه هواپيماهاي مهاجم عراقي از تسهيلات و فضاي كويت، براي حمله استفاده كرده باشند وجود دارد.

مرگ برآل سعود