مشعرالحرام:

نامی است زیبا، مکانی است در هفت کیلومتر ی عرفات بطرف منی، زمینی در محاصره کوه های خشن،دره ای بی آب وعلف ،تنها محصول آن سنگ است وکالای صادراتیش ریگ هائی است که فقط برای جنگ باشیطان کار برد دارد، اما جائی است که حرمت آن کمتر از مسجد الحرام نیست زیرا وقوف در آن از ارکان حج  است و برخلاف وادی عرفات که خارج حرم  امن الهی است اینجا داخل محدوده حرم خداوند است آنجاوادی عرفان بود واینجا سرزمین شعور است جائی است که در فرازی از دعای پرفیض جوشن کبیر در شبهای قدر خداوند را به نام این سرزمین می خوانیم ومی گوئیم : یا رب المشعر الحرام ، آنجا توقف برای شناخت در روشنی بود واینجا توقف برای فهمیدن  در تاریکی شب تاطلوع آفتاب است اینجا سرزمین محاسبه است،محا سبه عده وعده ،محاسبه مقدار مهمات ، زمان ونحوه حرکت ، برگرفتن سلاح برای دشمنی که اورا دروز شناخته ایم،از محل استقرارش مطلعیم ، تعداد نیرو ی وی را می  دانیم  ،صفوف وآرایش نظامی اورا اطلاع داریم  ،بابرنامه پیش می رویم، باید اول عقبه دشمن را بزنیم ،لکن برای نبرد تن به تن که فردا اتفاق می افتد وسه روز ادامه دارد هیچ گونه امکانات مادی  باما نیست ، از مرز های این سرزمین نیز حق خروج نداریم ،ارتباط مان  باهمه جا قطع است ، محرم هستیم وغیر از کفن چیزی  همراهمان نیست ،علاوه بر آن تحریم های بیست وچهار گانه نیز مارابه شدت محدود کرده ودست وپای مارا بسته است   ، اما هرگز از دشمن نمی ترسیم ،درمنطق ما ،عقب نشینی وشکست معنا ندارد،در این توقف کوتاه ،دروادی شعور باتدبیر کامل واستفاده از فرصت اندک ، باید سلاح ومهمات جنگی فراهم کرد ، سلاحی ، که تهیه ، آن  وابستگی به شرق وغرب  ایجاد نکند ، سلا حی که برای آموزش آن نیاز به اعزام کارشناس از طرف بیگانگان نباشد ،  سلاحی که هرکس باتکیه بر قدرت وتوان مادی خود قادر به  تهیه وحمل باشد ، در این  موقعیت حساس وفرصت کوتاه، هرچند دشمن راشناسائی کرده ایم ومی دانیم در چند قدمی ما مستقر شده است ، ومی دانیم جنگ فردا حتمی است وهیچ گونه احتمال صلح وسازش یاعقب نشینی داده نمی شود لکن به بهانه حضور دشمن ، ازهرجائی وهرکسی وبه هر نحوی، نمی شود سلاح تهیه کرد ،حفظ ارزش ها در رأس امور است ،  باید سلاحی دست اول (بکر) مباح (غیر غصبی) باشد، و مکان تهیه آن حرم امن الهی است ، نه حتی سرزمین های عادی ومعمولی خودی ،تا چه رسد به سرزمین دشمن وبیگانگان ، حمله وهجوم نیز باید در وقت خاص خودش صورت پذیرد،به اصطلاح نظامی در ساعت سین ،به فرمان او، بانیت خالص وبارمز لبیک اللهم لبیک باشد، تااول طلوع آفتاب  هیچ کسی حق خروج از این کمین گاه راندارد ،مبادا عملیات فردا لو رود ، اجازه وفرمان حمله از طرف خداوند صادر می شود، این سد آهنین شکسته شده وهر کسی درهجوم به عقبه دشمن، گوی سبقت از دیگری می رباید، تاچند قدمی وی پیشروی کرده ،وی را محاصره می کنند ، حمله آغاز می شود وتاوقتی مطمئن نشوند، تیرها به دشمن اصابت کرده از پای نمی نشینند. درسی  است که خداوند توسط جبرئیل به صورت عملی ومیدانی به انبیاء واولیاء خود آموخته است، و اسامی متعدد این سرزمین را نیز او انتخاب کرده است ، درمورد نام گذاری این موقف بزرگ وباعظمت وشرافت،و این اردوگاه عظیم جنگی  ،به وادی مشعرالحرام ،یامزدلفه ،یاوادی جمع ، روایاتی وجود دارد که، به پاره ای از آنها اشاره می شود.  
مزدلفه
نام دیگر وادی مقدس مشعر الحرام، مزدلفه است ، ازدلاف را به معنی ،تقدم يا نزديكي (نزديكي وتقرب به خداوند) وبه معنای اجتماع، یعنی محل اجتماع مردم بیان کرده اند.ودر این خصوص راویتی از امام صادق( ع) نیز نقل شده است،که در جریان تعلیم مناسک به حضرت ابراهیم (ع) فرمودند : جبرئیل (ع) ابراهیم (ع) را به موقف آور د ، ودر آنجا ماندند تاخورشید غروب کرد ، بعد کوچ کرد ند ، پس از آن به ابراهیم( ع ) گفت : نزدیک شو ( اجتماع کن ، مقدم شو یا تقرب به خدا کن ) به سوی  مشعر الحرام لذا این سرزمین مزدلفه نامیده شد .  در روایت دیگری آمده است که، چون ابراهیم به محاذی مازمین،( مأزم ، تنگه یاراه تنگ )  رسید جبرئیل به او گفت ازدلف یعنی نزدیک شو ، پس از آن آنجا، مزدلفه نامیده شد، سپس او به طرف مشعر آمد ودر آنجا خوابید ، خداوند دستور داد که فرزندش را قربانی کند .                                    
منبع : کتاب حرمین شریفین نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

وبلاگ"بررودکریز"

barrud.mizbanblog.com

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

barrud.rasekhoonblog.com

وبلاگ "چشمه سلطان ولی کریز"

|||||||||||||||||||||||||