وقتی همه داشتند خداحافظی می کردند، باز چیزی نگفت. نوبت خداحافظی به برادر، شوهر خواهرها، پدر و بالاخره به خودم رسید. سر کوچه، عمو با تک تک اینها خداحافظی کرد و من هنوز به خودم می گفتم: چرا عمو پول را به من نمی دهد؟ نوبت که به من رسید، یک مرتبه دیدم موقع دست دادن، یک پول قلمبه ای را توی دستم گذاشت که من خشکم زد. 

 

خدا شاهد است در آن تاریکی طوری پول را به من داد که نه تنها برادر و عموهایم که نزدیک من بودند متوجه نشدند، بلکه پدرم که کنار دست من بود هم متوجه نشد؛ و هیچ وقت هم به کسی چیزی نگفت که در خرید خانه به من کمکی کرده. چند روز پس از خرید خانه دیدم کادویی را خریده و برایم هدیه آورده است. چند سال بعد که ایشان را در زندان اوین ملاقات کردم، گفتم: عمو جون ، من به شما یه بدهی دارم و چون در زندان هستی، اجازه بدید این پول رو به خانمتون بدم تا در خونه مصرف کنه. گفت: صمد جون من که می خواستم زندان بیام فکر اینجاش رو کرده بودم و شما اصلا نگران این موضوع نباش و اونو فراموش کن!