به گزارش موعود  قطب الدين راوندى گويد: روايت شده:

وقتى فاطمه عليها السّلام از دنيا رحلت نمود امّ ايمن سوگند خورد كه در مدينه نماند، زيرا طاقت ديدن آن مواضع و محل‏ه ايى كه فاطمه را در آنجا ديده بود نداشت، لذا از مدينه خارج شد و به سوى مكّه حركت كرد، در بين راه آب او تمام و تشنگى بر او غلبه كرد پس دستان خود را به سوى آسمان بلند كرده و گفت:

پروردگارا! من خدمتكار حضرت فاطمه هستم، آيا مى‏ خواهى مرا به واسطه عطش و در حال تشنگى بميرانى؟

در اين حال خداوند متعالى دلوى آب از آسمان براى او فرستاد و او از آن آب نوشيد و هفت سال از آب و غذا بى‏ نياز گرديد، و مردم او را در روز بسيار گرم به دنبال كارهايى مى ‏فرستادند ولى او هرگز تشنه نمى‏ شد.


پی نوشت:
زندگانى حضرت زهرا عليها السلام ( ترجمه جلد ۴۳ بحار الأنوار) ترجمه روحانى، ص223.

منبع: افکار