((صفوان جمّال )) گفت :
وقتى ((حضرت ابوعبداللّه (ع ))) به ((حيره )) تشريف آوردند به من فرمودند: آيا مايل به زيارت قبر امام حسين (ع ) هستى ؟
عرض كردم : فدايت شوم آيا قبر آن حضرت را زيارت مى كنى ؟
حضرت فرمودند: چگونه آن را زيارت نكنم و حال آن كه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبياء و اوصياء به زمين هبوط كرده و او را زيارت مى كنند.
البتّه حضرت محمّد(ص ) افضل انبياء و ما افضل اوصياء هستيم .
(طبق فرموده مرحوم مجلسى مقصود از زيارت حق تعالى ، انزال رحمت هاى خاصه اش بر آن حضرت و زوّار آن جناب مى باشد).
سپس صفوان عرض كرد: فدايت شوم پس ، هر شب جمعه قبر آن حضرت را زيارت كرده تا بدين وسيله زيارت پروردگار را نيز كرده باشيم ؟
حضرت فرمودند: بلى ، اى صفوان ملازم اين باش برايت زيارت قبر حسين (ع ) را مى نويسند و اين تفضيلى است (يعنى زيارت قبر حسين (ع ) اين فضيلت را دارد كه در آن زيارت پروردگار نيز مى باشد).
آمدم از گرد ره در كربلايت يا حسين
اى تمام هستى ام بادا فدايت يا حسين
آمدم بر تربتت تا عقده دل واكنم
بسته ام دل بر تو و لطف و عطايت يا حسين
باز كن در را بروى سائل درگاه خود
تا شود مهر نمازم خاك پايت يا حسين
خواب مى بينم و يا بيدارم اينجا كربلاست
من كجا و حرمت صحن و سرايت يا حسين
بر سرم منت نهادى تا بكويت آمدم
دعوتم كردى تو بر خوان عطايت يا حسين
بر تو از خيل غلامانت سلام آورده ام
يك جهان دل مى زند پر در هوايت يا حسين
مى كنم عرض سلام و از تو مى خواهم جواب
ن كه عمرى بر لبم باشد ثنايت يا حسين