مختصری از زندگینامه امام محمد باقر (ع) ، ستاره ی پنجم

نام او "موسی " ، لقبشش "كاظم" مادرش بانويی با فضليت بنام "حميده " ، و پدرش پيشوای ششم حضرت صادق (ع) است .

او در سال 128 هجری در سرزمين "ابواء "(يكی از روستاهای اطراف مدينه ) چشم به جهان و در سال 183( يا 186)  به شهادت رسيد .
خلفای معاصر حضرت
از سال 148 كه امام صادق (ع) به شهادت رسيد ، دوران امامت حضرت كاظم آ غاز گرديد . آن حضرت در دوران با خلفای ياد شده در زير  معاصر بود :
1-منصور دوانيقی (136-158 )
2-محمد معروف به مهدی (158 – 169 )
3-هادی (169 – 170)
4-هارون (170 – 193 )
هنگام رحلت امام صادق (ع) منصور دوانيقی ، خليفه ی مشهور و ستمگر عباسی  در اوج قدرت و تسلط بود .
منصور كسی بود كه برای تثبيت پايه های حكومت خود ، انسان های فراوانی را به قتل رسانيد . او در اين راه نه تنها شيعيان ، بلكه فقها و شخصيت های بزرگ جهان تسنن را نيز كه با او مالفت می ورزيدند ، سخت مورد آزار قرار می داد ، چنانكه "ابو حنيفه " را به جرم اينكه بر ضد او به پشتيبانی از "ابراهيم " (پسر عبدالله محض ، و رهبر قيام ضد عباسی در عراق ) فتوا داده بود . شلاق زد ، و به زندان افكند !
امام كاظم پس از وفات پدر ، در سن 20 سالگی با چنين زمامدار ستمگری روبرو گرديد كه حاكم بلا مناظع قلمرو اسلامی به شمار می رفت .