پرونده ویژه/ چرا موشک؟ - ۲
بنیانگذاران موشکی سپاه در سوریه/ موشک‌های ایرانی مدیون ۱۳ پاسدار
"سوم آبان ماه سال ۶۳ یعنی چند ماه پس از سفر هیئت ایرانی به سوریه و لیبی، جوانی که ۳ سال پیش رحیم صفوی حکم فرماندهی‌اش در یگان توپخانه سپاه را صادر کرده بود، به همراه یک هیئت نظامی به عنوان فرمانده گروه ایرانی راهی سوریه می‌شوند."
گروه امنیتی - دفاعی خبرگزاری تسنیم، در بخش نخست از پرونده ویژه "چرا موشک؟" به بررسی
چگونگی پدیدارشدن نیاز جمهوری اسلامی ایران به موشک و علت پیدایش این نیاز بررسی و روایت کاملی از آنچه که در این زمینه در تاریخ ثبت است، بیان شد.
نگاهی کوتاه به بخش نخست: ارتش ایران اگر چه تجهیزات و ادوات زیادی در اختیار داشت که می‌توان
گفت که این ادوات و تجهیزات قابل توجه بودند، اما از نقص‌هایی هم رنج می‌برد که از آن جمله می‌توان به عدم در اختیار داشتن تکنولوژی و زیر ساخت لازم برای تولید موشک و یا حتی خرید موشک به عنوان سلاحی که بتوان با آن دشمن را در دور دست‌ها هدف قرار داد، اشاره کرد.
با این وجود، سپاه دست به اقدامی اولیه زد و برخی مناطق مرزی عراق از جلمه برخی مناطق شهر بصره را با شرایط خاص مدنظر امام (ره)، با توپخانه هدف قرار داد اما این کفایت نمی‌کرد چرا که صدام این پاسخ را اصلا پاسخ نمی‌دانست چه رسد که بخواهد به آن واکنش هم نشان دهد. از طرفی، توان توپخانه‌ای کشور هم محدود بود و برد توپخانه‌ها هم آنقدر نبود که بتوان از یک حدی بیشتر، مواضع بعثی‌ها را هدف قرار داد.
چند سال از جنگ گذشته و صدام اگر چه در نبردهای زمینی ناکامی‌های زیادی داشته اما با موشک‌هایش خیلی‌ها را نگران کرده است و مسئولان تنها راه چاره را یافته بودند اما برای عملی‌کردنش راهی طولانی و سخت در پیش بود، راهی به سوی موشکی شدن ایران.
بر این اساس بود که شورای عالی امنیت ملی وقت تصمیم می‌گیرد که 13 نفر از یگان توپخانه سپاه به فرماندهی جوانی به نام حسن طهرانی مقدم جدا شده و برای گذراندن آموزش نظامی عازم سوریه شوند، تا بتوانند پس از گذراندن دوره‌های آموزشی، اولین یگان موشکی ایران را راه‌اندازی کنند.
