حرم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حرم به محدوده معيني از شهر مكه مكرمه اطلاق مي شود واحكام خاصي براي آن وجود دارد  ، از جمله : ورود غير مسلمان به آن محدده ممنوع است ، وكسي بدون احرام حق ورود به آنجارا ندارد ،در ايام حج ، پس انجام اعمال عمره تمتع تا اتمام مناسك حج، كسي مجاز نيست از آن محدوده خارج شود ، واگر مجرمي، در خارج حرم مرتكب جنايت گرديده  وارد آن شود كسي حق دستگيري ومجازات وي را در حرم نخواهد داشت ، احكام ديگري از قبيل صيد در حرم ، كندن گياه حرم ، وامثال آ ن  براين محدوده جغرافيائي ،مقرر شده است ، بنابر اين حرم منحصر به مسجد الحرام نبوده بلكه مسجد الحرام جزئي از حرم  محسوب مي شود، وداخل محدوده حرم است وحدود آن عبارت است از

 

1-  از شمال مسجد تنعيم كه فاصله آن تامسجد الحرام ي6كيلو متر است.

 

2-  از جنوب اضاعه لبن سرراه يمن كه فاصله تامسجدالحرام 12كيلومتر است.

 

3-  از شرق جعرانه سر راه طائف كه پيامبر ص)براي عمره در آنجا محرم شدند.

 

4-  از غرب حديبيه كنار راه سابق جده ومحل بيعت رضوان[1]

 

 

 

 

 

 

 

ميقات

 

حال كه حرم وحدودش را گفتيم و مي خواهيم پا درحريمش گذاريم بايد سري  به ميقات بزنيم ،اصل آن موقات به كسر ميم وسكون واو ،به معناي وقت وزمان وجاي احرام بستن است، جمع آن مواقيت است،ودر بر گيرنده محل احرام ،  مانند، مسجد شجره، وجحفه وبعضا تنعيم وامثال آن ، آنچه مهم است نام يا تعدد فيزيكي اين اماكن نيست ،بلكه جايگاه معنوي آن است ،فرياد رسائي است كه به همه عاشقان حريم الهي فراخوان عمومي داده وهمه را به  بياباني بي آب وعلف دعوت كرده است ،بياباني كه از همه تعلقات مادي عاري است ، جائي كه فقط انسان عاري مي پذيرد ، ومي گويد ، اگرعاشقي بيا، زيرا عا شق فقط معشوق رامي بيند ،  راه  دور ونزديك، كوه وبيابان ،آسفالت وخاشاك صحرا ،خار مغيلان وخاك نرم ، چشمه آب شور وگوارا ، شب وروز برايش يكسان است ، سر از پا نمي شناسد ،خود را نمي بيند ، لحظات تاريخ را  با بي صبري شمارش معكوس نموده ، منتظر فرمان است وجايگاه ملاقات . آن مكان را نيز نمي بيند ، كاخ باشد، بيابان باشد ، يا روي سنگ خوارا ، از ما به سر دويدن است ، به هر شكل وقيافه اي كه او بپسندد ،زشت باشيم يازيبا ،بدوي يا شهري ، باسود يا بي سواد، فقيرياثروتمند ،ما به آن كاري نداريم زيرا خوب آن چيزي است كه ملك بپسندد ،  واو انسان فارغ از هرگونه آلودگي وتعلقات مادي مي پذيرد، وفريادمي زند:  اي مسلمان همه تعلقا تت را دور بريز وبيا ، فخر نفروش ،قسم دروغ نخور ،جدال نكن ،هيچ موجودي را اذيت نكن ، حتي ضعيف ترين وريز تر ين حيوانات چسبيده به لباس وبدنت را،  جسمت را  نيازار وخونين نكن ،دست از مسواك بشوي، ناخن هايت را به حال خود واگذار، آفتاب را بر سايه ترجيح ده ،سرمه نكش، اصلاح نكن ، موي سرت را شانه نزن ، اگر به كلاهت علاقه داري  بينداز ، اگرجنس لباس ودوخت آن  تورا به خود مشغول ساخته است، از آن خارج شو ،اگر كفش زيبائي داري ، از پايت بيرون كن، اگر عطر گران بهائي استفاده مي كني آنرا بشوي وپاك كن ، اگر نوكر وكلفت داري از آنها جداشو زيرا همه عبدند ودر پيشگاه او مساوي  ، اگر سلاح در بر داري خودت را خلع سلاح كن ، اگر به همسرت وابسته اي آن را برخود حرام گردان وا گرخانم هستي ، لبا س حريرت وابريشمت  را دور بريز وزيور آلات خود را بيفكن و خالص بيا ، كفن بپوش ، به اصل خودت برگرد به خويشتن خويش ، آن طور كه از مادر متولد شده بودي ماهيت تو آن است ،تو هستي وخودت ، و بقيه هيچ ،  اينجا خريدار دلند و قلب شكسته ، گناهانت را در نظر بياور،درصدد جبران بر آي ، گريه كن، توبه نما ، شستشوي ظاهري را  آغاز  كن ، غبار چهره بزداي ، غسل احرام نما، خود را بشوي ،تصميم بگير تا همه بدي ها نفسا ني  رابشويي ، وغبار درون را نيز بزدائي ، ديگر رزالتي در بين نباشد ،  درون نيز مانند برون سفيد بپوشد ،گوش دل را باز كن ،نداي ملكوتي خالقت را مي شنوي ، فراخوان دارد ، دعوت عمومي ،البته با شرايط خاص خودش، با احتياط پاسخ ده ، شايد تو مخاطب نباشي، تو آلوده اي، گناه كاري ،ممكن است لياقت خطاب را نداشته با شي، بدان كجا هستي،  حتي امام سجاد ع) وامام صادق) با احتياط جواب دادند ، درميقات رنگ چهره آنها پريده بود، به خود مي لرزيدند ، اشك مي ريختند ، ساكت بودند ،صحابه سؤال كردند، يا بن رسول الله چرا لبيك نمي گوئيد ، فرمودند  : مي ترسم خداوند ،بفرمايد لالبيك ، من تورا دعوت نكرده بودم  ، بايد گفت : آنجا كه عقاب پر بريزد از پشه لاغري چه خيزد ،  اما ، نه ، نه ، يأس به خود راه مده ،نااميد نباش، او بز رگ است ،كريم است ،رحمان ورحيم است، ستارالعيوب است ، خودش دعوت نموده است ،ابراهيمش را واسطه قرار داده است ، بيش از همه تورا مي شناسد ، از ماهيتت خبر دارد ،نيتت را آگاه است ،گناهانت را مي داند، او مهربان است ، تورا باخودت مقايسه مي كند نه با ائمه معصومين ع) آنهارا شفيعت قرارداده ا ست ،  پيامبرش ص) را به استقبالت فرستاده ، حج را برتو واجب كرده است، خجالت نكش ، جرأت كن، جسارت به خرج ده ، سرافراز باش، صدايت را بلند كن ،بگو لبيك اللهم لبيك ،  نترس رسوايت نمي كند ، بلند تر بگو،  تكرار كن، هفتاد بار بگو،  بهترين موقعيت را بد ست آورده اي ،تو ديگر آن فرد متكبر ،خود خواه نيستي ،  همه تعلقات مادي را  پشت سر انداخته اي ، تولد دوباه اي يافته اي ، هويت جديدي داري، ديگر مجرم نيستي ، عنوان محرم پيدا كرد ه اي ،اجازه داري ،وارد حريمش شوي ، تو اي محرم ديار ،يار، گامي دوسه بردار ،اشكي دوسه هم بفشان ، سربرهنه وپابرهنه به مسجد الحرام آي ،وبه درياي مواج طائفين  پيوند وبراي عرفان عرفات آماده باش،تاشعورت را در مشعر بكار اندازي ونبرد بي امان عليه دشمن برون و درون را شيوه كار خودت قرار دهي .