نمره

           نمره بخشی از سرزمین پرفیض عرفات است ،مکان پرخیر وبرکتی که تعداد از انبیاء واولیاء وبزرگان در آنجا وقوف داشته اند ،نمر در لغت ، نوعی از چادر یمانی است وبه  قسمی از چادر پشمی که اعراب می  پوشند وبه  پلنگ ماده نیزاطلاق شده است. نمره در اصطلاح نام کوهی است در عرفات که بر دامنه آن پیامبرص) وقوف کرد و نماز خواند و به روایتی حضرت ابراهیم ع) در این مکان وقوف کرده و به نماز و عبادت ایستاد است ، ظاهرا ازامیر المؤمنین ع) نقل شده است که فرمودند : پیامبر گرامی اسلام ص ) روز عرفه در نمره فرود آمدند ونمره جائی است که قبه رسول الله ص) (خیمه) آنجا زده شد.[1] و صحرای عرفات (منطقه نمره ) شاهد خطبه تاریخی حجه الوداع پیامبر(ص) بوده که گفته شده است بر فراز همان سنگی که بعدا به صورت منبر ساخته شده ایستادند وخطبه خواندند .[2]  ودراین سرزمین، جائی که، همه ساله امام و سالار حج در آن نماز می گذارد ه است، بعدها مسجدی ساخته شده  ،که در شرایط فعلی ، یکی از بزرگترین مساجد دنیای اسلام محسوب می شود ،ومساحت آن (صدوبیست چهار هزار ) 124000متر مربع است و (بیست وهفت هزار) 27000متر مربع از مسجد دو طبقه شده است،به آن مسجد حضرت ابراهیم ع) و مسجد عرفه و مسجد عرنه (وادی حاشیه عرفات) هم گفته  شده است .                              

 جبل الرحمه

یکی از اماکن مهم ومقدس سرزمین عرفات جبل الرحمه است ، کوه یا تپه ای سنگی در عرفات که از نظر ظاهر  ارتفاع چندانی ندارد لکن طول آن به بلندای تاریخ است وعرض آن به اندازه همه دنیا وعمق آن درمنتهی الیه هستی ،کوه رحمت است ومغفرت ،کوه نزول برکت است و مکان پذیرش توبه بندگان ،کوه محل قبول توبه آدم وحوا ، کوهی که محل نماز انبیاء واولیاء خدا بوده است.به برخی از شواهد تاریخی و روایات در این زمینه اشاره می شود   

  بنا به روایتی ، گفته شده است که ، نماز گاه ابراهیم ع)  و پیامبرص) بر بالای این کوه بوده است و حضرت پیامبرص) بر تخته سنگی از این کوه ایستاده و خطبه معروف عرفات را ایراد کرده است،در این کوه قبه ای بنام قبه آدم ع) وجود دارد که نماز خواندن در آن را مکروه بیان کرده اند ، بعضی نماز خواندن در نمازگاه ابراهیم و پیامبر را مستحب دانسته اند ، یکی از برکات این کوه آن است که ، شاهد دعای عرفه امام حسین (ع) در کنار خود بوده است و استوانه بالای کوه، علامتی است که چراغ به آن وصل می شده تا کاروانها و زائران بسوی آن راهنمائی شوند . [3]  وعلت هم آن است که چون وقوف به عرفات برای حجاج از ارکان حج محسوب می شود واز طرفی دراثر کمبود امکانا ت ومشخص نبودن راهای منتهی به عرفات ونداشتن چراغ ونور کافی  ممکن بود پس از احرام حج و حرکت از مکه در روز هشتم ذی حجه اصلا عرفات را پیدا نکنند یا تاپا سی از شب به وادی عرفات نرسند ویا پس از وصول مکان وقوف را نیا بند، بنا براین علامتی را بالای جبل الرحمه قرار دادند وروی آن آتشی روشن می شد یا بعدا چراغی روشن می کردند تامردم بتوانند به کمک وهدایت آن نور عرفا ت و محل وقوف را پیدا کنند ،ودر شرایط فعلی نیز  این ستون به یاد بود آن کار مهم در جایگاه خود باقی مانده است                                                                                                  درمورد فضایل وبرکات ، کوه های عرفات که به طور مسلم ، جبل الرحمه  یکی از آن ها محسوب می شود ،روایات متعددی داریم ، که در یکی از آن ها از  امام باقرع ) نقل شده است که  پیوسته می فرمودند : هیج انسان مؤمن ویا فاجر ی نیست  که  بر کوهای عرفا ت بایستد وخدارا بخواند مگر اینکه خداوند دعای اورا مستجاب می کند . دعای افراد نیکو کار در امور دین ودنیا  مورد قبول واقع  می شود ،  وخواسته های افراد فاجر درامر دنیا(لازم به یاد آوری است آنچه، در فتاوی مراجع معظم تقلید دامت برکاتهم آمده است ،که وقوف به عرفات درروی تپه ها واماکن مرتفع مکروه است،مربوط به زمانی است که نیت وقوف می کنیم یعنی از اول، اذان ظهر روز نهم ذیحجه تاغروب آن ، وشب نهم یاروز نهم تاظهر رفتن روی جبل الرحمه یاسایر کوه های عرفات وخواند دعا وزیارت نماز بلامانع است) .[4] روایت دیگری نیز باهمان مضمون در مورد فضیلت دعا بر فراز کوه های عرفات از امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا ع ) نقل شده است که فرمودند : هیج کس وقوف نمی کند به این کوه ها (عرفات) مگر اینکه دعای او مستجاب می شود . دعای مؤمنین در امر آخرتشان ودعای کفار در امر دنیای آنان به اجابت می رسد  (خلاصه کسی از عرفات دست خالی برنمی گردد . )[5]

برچسب‌ها:
  تاریخ , اماکن , مکه , مدینه , علی اسماعیلی کریزی