مشعرالحرام

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نامی است زیبا، مکانی است در هفت کیلومتر ی عرفات بطرف منی، زمینی در محاصره کوه های خشن،دره ای بی آب وعلف ،تنها محصول آن سنگ است وکالای صادراتیش ریگ هائی است که فقط برای جنگ باشیطان کار برد دارد، اما جائی است که حرمت آن کمتر از مسجد الحرام نیست زیرا وقوف در آن از ارکان حج است و برخلاف وادی عرفات که خارج حرم امن الهی است اینجا داخل محدوده حرم خداوند است آنجاوادی عرفان بود واینجا سرزمین شعور است جائی است که در فرازی از دعای پرفیض جوشن کبیر در شبهای قدر خداوند را به نام این سرزمین می خوانیم ومی گوئیم : یا رب المشعر الحرام ، آنجا توقف برای شناخت در روشنی بود واینجا توقف برای فهمیدن در تاریکی شب تاطلوع آفتاب است اینجا سرزمین محاسبه است،محا سبه عده وعده ،محاسبه مقدار مهمات ، زمان ونحوه حرکت ، برگرفتن سلاح برای دشمنی که اورا دروز شناخته ایم،از محل استقرارش مطلعیم ، تعداد نیرو ی وی را می دانیم ،صفوف وآرایش نظامی اورا اطلاع داریم ،بابرنامه پیش می رویم، باید اول عقبه دشمن را بزنیم ،لکن برای نبرد تن به تن که فردا اتفاق می افتد وسه روز ادامه دارد هیچ گونه امکانات مادی باما نیست ، از مرز های این سرزمین نیز حق خروج نداریم ،ارتباط مان باهمه جا قطع است ، محرم هستیم وغیر از کفن چیزی همراهمان نیست ،علاوه بر آن تحریم های بیست وچهار گانه نیز مارابه شدت محدود کرده ودست وپای مارا بسته است ، اما هرگز از دشمن نمی ترسیم ،درمنطق ما ،عقب نشینی وشکست معنا ندارد،در این توقف کوتاه ،دروادی شعور باتدبیر کامل واستفاده از فرصت اندک ، باید سلاح ومهمات جنگی فراهم کرد ، سلاحی ، که تهیه ، آن وابستگی به شرق وغرب ایجاد نکند ، سلا حی که برای آموزش آن نیاز به اعزام کارشناس از طرف بیگانگان نباشد ، سلاحی که هرکس باتکیه بر قدرت وتوان مادی خود قادر به تهیه وحمل باشد ، در این موقعیت حساس وفرصت کوتاه، هرچند دشمن راشناسائی کرده ایم ومی دانیم در چند قدمی ما مستقر شده است ، ومی دانیم جنگ فردا حتمی است وهیچ گونه احتمال صلح وسازش یاعقب نشینی داده نمی شود لکن به بهانه حضور دشمن ، ازهرجائی وهرکسی وبه هر نحوی، نمی شود سلاح تهیه کرد ،حفظ ارزش ها در رأس امور است ، باید سلاحی دست اول (بکر) مباح (غیر غصبی) باشد، و مکان تهیه آن حرم امن الهی است ، نه حتی سرزمین های عادی ومعمولی خودی ،تا چه رسد به سرزمین دشمن وبیگانگان ، حمله وهجوم نیز باید در وقت خاص خودش صورت پذیرد،به اصطلاح نظامی در ساعت سین ،به فرمان او، بانیت خالص وبارمز لبیک اللهم لبیک باشد، تااول طلوع آفتاب هیچ کسی حق خروج از این کمین گاه راندارد ،مبادا عملیات فردا لو رود ، اجازه وفرمان حمله از طرف خداوند صادر می شود، این سد آهنین شکسته شده وهر کسی درهجوم به عقبه دشمن، گوی سبقت از دیگری می رباید، تاچند قدمی وی پیشروی کرده ،وی را محاصره می کنند ، حمله آغاز می شود وتاوقتی مطمئن نشوند، تیرها به دشمن اصابت کرده از پای نمی نشینند. درسی است که خداوند توسط جبرئیل به صورت عملی ومیدانی به انبیاء واولیاء خود آموخته است، و اسامی متعدد این سرزمین را نیز او انتخاب کرده است ، درمورد نام گذاری این موقف بزرگ وباعظمت وشرافت،و این اردوگاه عظیم جنگی ،به وادی مشعرالحرام ،یامزدلفه ،یاوادی جمع ، روایاتی وجود دارد که، به پاره ای از آنها اشاره می شود.

مزدلفه

نام دیگر وادی مقدس مشعر الحرام، مزدلفه است ، ازدلاف را به معنی ،تقدم يا نزديكي (نزديكي وتقرب به خداوند) وبه معنای اجتماع، یعنی محل اجتماع مردم بیان کرده اند.ودر این خصوص راویتی از امام صادق ع) نیز نقل شده است،که در جریان تعلیم مناسک به حضرت ابراهیم ع) فرمودند : جبرئیل ع) ابراهیم ع) را به موقف آور د ، ودر آنجا ماندند تاخورشید غروب کرد ، بعد کوچ کرد ند ، پس از آن به ابراهیم ع ) گفت : نزدیک شو ( اجتماع کن ، مقدم شو یا تقرب به خدا کن ) به سوی مشعر الحرام لذا این سرزمین مزدلفه نامیده شد .[1] در روایت دیگری آمده است که، چون ابراهیم به محاذی مازمین،( مأزم ، تنگه یاراه تنگ ) رسید جبرئیل به او گفت ازدلف یعنی نزدیک شو ، پس از آن آنجا، مزدلفه نامیده شد، سپس او به طرف مشعر آمد ودر آنجا خوابید ، خداوند دستور داد که فرزندش را قربانی کند .[2]

وادی جمع

یکی دیگر از اسامی مشعر الحرام کلمه جمع است که در برخی از روایات به آن اشاره شده است، از جمله روایتی از امام صادق ع ) است که فرمودند : مزدلفه را جمع نامیده اند به علت اینکه حضرت آدم ع ) در آن مکان بین نماز مغرب وعشا جمع کرد.[3] ودر روایت دیگری که از امام علی ع) نقل شده است فرمودند : چون پیامبر گرامی اسلام ص ) عرفات راپشت سر گذاشت وبه طرف مزدلفه آمد،بین نماز مغرب وعشاء بایک اذان ودو اقامه جمع کرد .( واین عمل پیامبرص) را مبنای نام گذاری این سرزمین به وادی جمع قرار داده اند ).[4] اولین مرتبه ای که به این وادی مقدس توفیق تشرف یافتم یعنی سال 1363 هجری شمسی ،آنجا بیابانی بود ، درمحاصره کوه ها ی خشن ،دره ای همراه باتپه های سنگی ، خاشاک فراوان ، وحشرات ریز ، فاقد آب لوله کشی، برق ،

آسفالت وهرگونه امکانات بهداشتی دیگر ،فقط تعدادی سرویس بهداشتی صحرائی با آب محدود در این بیابان وجود داشت که ،بعلت عدم رعایت بهداشت خیلی هم قابل استفاده نبود،افراد بر ای جمع آوری ریگ جهت رمی جمرات در تاریکی شب از چراغ قوه وامثال آن استفاده می کردند و به رغم آن گاهی هم دست ها زخمی یا آلوده می شد، لکن در شرایط فعلی تعداد فراوان سرویس های بهداشتی وآب کافی وخیابان کشی وآسفالت وبرق وروشنائی لازم وتراشیدن کوه ها وایجاد فضای باز ووسیع برای ترد د ووقوف وضع را به طور کامل دگرگون ساخته است .

مسجد مشعر الحرام

یکی ازبناهای تاریخی،این وادی مسجدی است ، در وسط این دره ، یا ،بیابان ، گفته اند، در اين مكان جبرئيل به پيامبر(ص)نازل شده است.[5] اين مسجد در آغاز عهد عباسي ها مساحتي حدود چهار هزار متر مربع داشته،و بدون سقف بوده است ،اكنون مسجد زیبائی به نام مسجد مشعر الحرام وجو د دارد که مساحت آن، شش هزار متر مربع است" 121

وادي محسر

حسر بمعناي خسته شدن, و از پا افتادن است." وادی محسر راه باریکی است بین دوسلسله از کوه( درسال 1363 هجری شمسی در این مکان ،دوتپه ،یابه عبارتی دوکوه وجود داشت که ، وسط آن راه باریک وخاکی بود واعلام می کردند این جا وادی محسر است و مستحب است راه را با سرعت بیشتری طی نمائیم ،لکن در حال حاضر بعلت ازدیاد حجاج وتراکم جمعیت ، آن کوه هارا برداشته اند ومنطقه به صورت بیابانی صاف در آمده است ،که آنرا اسفالت نموده وتعدادی از چادر های منی ، در آن وادی قرار گرفته است ،وبرخی از برادران اهل سنت آنجا بیتوته می کنند،)گفته شده است که عذاب خداوند به اصحاب فیل که جهت تخریب کعبه آمده بودند در این وادی نازل شده است .( نام فيل ابرهه محمود بود ،در زمان توقف سپاه ابرهه در وادی محسر ،هنگام راندن ،فیل بسوي يمن با شتاب مي رفت لكن بطرف حرم نمي رفت )خداوند پرنده ابابیل را بر آنها فرستاد تا بوسیله سنگ ریزه به ایشان تیر اندازی کند وقبل از اینکه به مقصود خود برسند هلاک شوند .[6]

وادي محسر را، وادي النار، هم مي گفتند چون مردي از اهل مكه به شكار رفته بود آتشي از آسمان آمد و او را سوزاند.[7] وبه آن وادی مهلل هم می گویند چون مردم هلهله کنان نفس زنان و باشتاب از آن رد می شوند

برحجاج بیت الله الحرام که از عرفات می آیند ودر مشعر الحرام وقوف کرده واول طلوع آفتاب باید از وادی محسرعبور نموده به طرف منی حرکت کنندمستحب است از این وادی باشتاب عبور کنند وزود بگذرند چون اینجا وادی عذاب است وآتش، ومحل غضب خداوند برقوم ابرهه ، ودرمورد این وادی ، از سلیمان بن مهران نقل شده است که :

ازامام صادق ع)سؤال کردم؟پیامبرگرامی اسلام ص)چندحج انجام داده اند؟ فرمودند : بیست حج بطور پنهانی انجام داده اند ودر هر حجی که از مأ زمین (راه تنگ) عبور می کردند ، پیاده می شدند ادرار می کردند( وبعد ادامه راه می دادند ) سؤال کردم چرا (در مازمین پیاده می شدند وادرار می کردند وبعد ادامه راه می دادند .) فرمودند : بعلت اینکه آنجا اولین موضعی است که بت ها در آن مکان عبادت شده است ، وسنگی که بت هبل از آن تراشیده شده است از آنجا برداشته شده است ، بت هبلی که علی ع) پاروی پشت (شانه ، دوش )پیامبر ص ) گذاشت وآنرا از روی کعبه پائین آورد ودور انداخت وریزه های آنرا در جلو باب بنی شیبه دفن کرد ند ولذا ورود به مسجد الحرام از باب بنی شیبه (لگد کردن بت هبل ) مستحب است .[8]

برچسب‌ها: تاریخ , اماکن , مکه , مدینه , علی اسماعیلی کریزی