حرم حضرت ابوالفضل (ع)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حضرت عباس (ع )، پدرش علی بن ابیطالب و مادرش فاطمه کلابیه امالبنین است. او در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری متولد شد. سی وچهار سال وپنچ ماه بیشتر از عمر شریفش سپری نشده است، کنیه‏اش ابوالفضل است، و به او القاب دیگر مانند: پرچم دار کربلا و پاسدار حرم اهل بیت مصطفی ص) گواه جانبازی وی در راه اهل بیت( ع) است. قمر بنی هاشم، از جمال زیبای او حکایت دارد . سقای کربلا، از فداکاری عباس ع ) در رساندن آب به اهل بیت (ع )حکایت دارد. قهرمان علقمه شجاعتش را بازگو می کند. باب الحوایج، شکوه او را نزد خداوند، نشان می دهد و لقب ، عبد صالح، از عظمت معنوی عباس بن علی( ع ) حکایت دارد. بزرگی وعظمت مقام عباس ع) طوری است که امام سجاد( ع) وامام صادق( ع) اورا ستوده اند وفضائل فراوانی را از وی بیان فرموده اند، او مظهر ادب ،مظهر کرامت،مظهر تسلیم دربرابر حق ،مظهر خویش تن داری،مظهر جهاد با نفس،مظهر یقین، مظهر دلاوری ،مظهر رزم آوری ،مظهر وفا ، مظهر جوان مردی ، مظهر پایمردی، مظهر مقاومت، مظهر صبر، مظهر شجاعت ،مظهر شهامت ،مظهر اخلاص ،مظهر اطاعت ازخدا،مظهر اطاعت از امام (ع) ،مظهر رأفت ، مظهر رحمت ، مظهر عطوفت ،مظهر شهادت ،عموئی مهربان ، برادری بی نظیر وبالاخره عبدی صالح برای خدا بود، المطیع لله ولرسوله، او با لبابه دختر عبیداللّه‏ بن عباس ازدواج کرد.ا و به روایتی دارای چهار فرزند پسر ویک دختر است.سرانجام خون سرخش روز عاشورا سرزمین کربلارا لاله گون کرد وقلب بشریت را داغ دار ،دستان بریده اش سرآغاز انگیزه قطع دست همه اجانب از بلاد اسلامی درطول تاریخ گردید، نعره مردانه وی در میدان کارزار نفی همه ستمگران عالم را رقم می زند،قطرات فروریخته از مشک وی اشک همه یتیمان را به نوازش نشسته است،فوران خون چشم وفرق سرش سرهای ملکوتیان را برزانوی غم نهاده است ،کسی که داغش کمر حسین( ع) شکسته است، زبان از توصیف او عاجز است وقلم سرشکته،وامثال من لب فروبسته، او مردی است قوی،قدرتمند،جدی ، نفوذ ناپذیر، کسی که تبلیغات دشمن در او اثر نمی گذارد ،فرماندهی دلاور ،پرچم داری شجاع ، جنگ آوری بی نظیر در میدان جنگ ،مبارزی خستگی ناپذیر،مردی که نعره او لرزه بر اندام دشمن می افکند ،برادری وفادار که تا آخرین قطره خون ایستاد ، تابعی محض برای امام زمان خود ، جوان مردی ایثار گر که در سخت ترین لحظات با شدت تشنگی، داخل نهر فرات پس از لمس آب گوارا بدون هیچ گونه مانع شرعی وعرفی،عطش حسین (ع) واطفال حرم را در ذهن مجسم کرده وسیرآبی خویش را قبل از آنان قابل تحمل ندانسته ، چنان نهیبی به نفس خود زد که هر گز جامی از آب دنیا ننوشد ،طوری که وعده او ونفسش لب حوض کوثر شد،توان مندی که به تنهائی به صفوف دشمن حمله کرد تا رهروانش در طول تاریخ از کثرت دشمن نهراسند، رزمنده ای که دودستش را درمیدان نبرد به خدا هدیه کرد وخم به ابرو نیاورد تادست همه غارتگران تاریخ را کوتاه کند ، چشمش را آماج تیر ساخت تاچشم همه ملت ها ی مظلوم را تا آخر عمر دنیا علیه ظلم وجور وکفر بیدار کند، راد مردی که حیاتش، اردوگاه حسینی را امنیت بود وآسایش ،وحضورش،همراه اهل حرم، تجسم پر عاطفه ترین ،با محبت ترین ،مهربان ترین پدر ، برادر ،و عمویی که چشم همه اطفال به اواست،وتمامی خواسته ها وحاجت ها از وی تقاضامی شود، زیرا او باب الحوائج است هم در دنیا وهم در آخرت ، فرزند زهرا(س) نیست اما افتخارش این است که زهرا(س) خود را مادر او میداند .حرمش قبله دلها است وپناه گاه همه درمندان وبی پناهان ،فاصله آن تاحرم حسینی حدود سیصد وپنجاه متراست،تاریخ دقیقی درمورد ساخت این حرم مطهر بطور مستقل وجود ندارد لکن نوعا درهرزمانی که حرم امام حسین ع) ساخته شده یاتعمیر گردیده است این حرم نیز به تبع آن ساخته و مرمت شده است،وبرخی از مورخین ساخت اولین حرم حضرت ابوالفضل (ع) را به زمان حکومت عضدالدوله دیلمی وتعمیر ونوسازی وتزیین آن را به دوران صفویه وپس از آن به دوران قاجار وسایر سلاطین ایرانی وغیر ایرانی منتسب می نمایند.

5- کف العباس

کف واژه ای است عربی که در فارسی نیز استعمال می شود،وبه معنای کف دست یا کف پا است ، لکن در اینجا کف به معنای تمای دست تا آرنج وبالای آرنج استعمال شده است وکف العباس یعنی محل قطع دست حضرت ابوالفضل العباس( ع)، جهت یاد آوری ویاد بود قطع دست های ایشان نماد هائی ساخته شده و مکانی را به نام کف الیمنی یعنی محل قطع دست راست و مکان دیگری را به نام کف الیسری یعنی محل قطع دست چپ آن حضرت در خارج از محدوده حرم حضرت ابوالفضل (ع) وحرم حضرت امام حسین( ع) مشخص کرده اند ، در زمان حادثه عاشورا این مکان ها داخل نخلستان ومحل در گیری دشمنان با وی بوده است وپس از آن علامت هایی ساخته شده است ، در شرایط فعلی یکی از این نشانه ها در حاشیه خیابان ودیگری داخل بازار قرار گرفته است، حضورگروهی، زائرین آنهم به صورت دسته های نوحه خوانی وسینه زنی واستفاده از بلنگو در آنجا موجب اذیت وآزار اهالی محل می شود.

 

 

 

 

تاریخ اماکن عتبات عالیات (41) از کتاب یاحسین کربلا نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

برچسب‌ها: علی اسماعیلی کریزی , یاحسین کربلا , تاریخ اماکن , عتبات , عراق

 

 

 

 

بازدید :