آقاي بن زايد درباره ايران به دو نکته اشاره کرده است: اول آنکه به‌زعم وي، برجام نتوانسته است رفتار منطقه‌اي ايران را تغيير دهد و ايران همچنان به ايجاد «ناامني» ادامه مي‌دهد؛ دوم آنکه جزاير سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي متعلق به امارات است و ايران بايد آنها را «داوطلبانه» بازگرداند در غير اين صورت به دادگاه بين‌المللي ارجاع خواهد شد.

اما چند نکته که بايد درباره اين موارد به آنها اشاره کرد:

الف – برجام يک توافق هسته‌اي و مرتبط با مناقشه هسته‌اي بوده و هيچ ربطي به مسائل منطقه‌اي ندارد و طبق اعلام مقامات رسمي کشور، ربطي هم نخواهد داشت. حالا چه کسي چه کاري کرده است که ارتجاع منحوس عربي هم به برجام اميدوار شده، محل بحثش اينجا نيست.

ب – آنچه در اين منطقه ناامني ايجاد مي‌کند، تفکري است که تروريست‌هاي تکفيري را به جان منطقه انداخته، يعني همان تفکري که امارات به پيروي از رياض از آن حمايت مي‌کند. تفکري که جان هزاران نفر را گرفته و قصد دارد تنها محور مقاومت در برابر رژيم صهيونيستي را از بيخ برکند، تفکري که سر مي‌برد، آتش مي‌زند، در آب خفه مي‌کند و …. امارات به عنوان حامي تفکر سلفي برآمده از بدعت‌هاي ابن تيميه و ابن عبدالوهاب، نبايد ديگران را به ناامن‌سازي منطقه متهم کند و اساسا چنين حقي ندارد.

ج – در خصوص جزاير سه‌گانه زياد گفته شده و بسيار نوشته شده. آقاي بن زايد حتما مي‌داند جزاير مزبور تا پيش از آنکه انگليسي‌ها آنها را از چنگ حکومت ضعيف قاجاريه درآورند جزء لاينفک خاک ايران بوده و پس از خروج بريتانيا از خليج فارس در دهه ۱۹۷۰ ميلادي، بار ديگر در اختيار ايران قرار گرفته است. البته رژيم شاهنشاهي وقت ايران در مقابل از مدعيات ايران بر بحرين صرفنظر کرد.

د – وزير خارجه امارات حتما واقف است که کشورش در سال ۱۹۷۱ تاسيس شده است. يعني عمر اين کشور کلا ۴۵ سال است. چنارهاي خيابان ولي‌عصر (عج) تهران بيش از ۸۰ سال عمر دارند. يعني چنارهاي يک خيابان در پايتخت ايران در حدود ۲ برابر کل سابقه تاريخي امارات عربي متحده عمر دارند. وزير خارجه چنين کشوري براي ادعاي تاريخي در خصوص قلمرو ايران، بايد بيش از حد وقيح باشد.

ه – بن زايد حتما اين نکته را هم مي‌داند که بين ايران و امارات در خصوص جزيره ابوموسي توافقي وجود دارد. در اين توافق تصريح شده که حفظ امنيت اين جزيره بر عهده نيروهاي مسلح ايران است. بن زايد خوب مي‌داند که نيروهاي مسلح نماد حاکميت ملي هستند و قابل مقايسه با آن پاسگاه پليسي که در آن توافق به اماراتي‌ها در ابوموسي واگذار شده نيستند. در حصول آن توافق، اتفاقا بريتانيايي‌ها هم نقش داشته‌اند.

و – مدارک تاريخي براي حاکميت ايران بر جزاير سه‌گانه به‌قدري استحکام دارد که محاکم بين‌المللي هم نمي‌توانند آنها را انکار کنند، لذا حواله دادن ايران به اين محاکم هم چاره کار امارات نيست. مگر آنکه بخواهند با پول سرشارشان اين محاکم را بخرند که البته آن هم به اين سادگي‌ها نخواهد بود.

ز – شيخ‌نشين امارات حتما به ياد دارد آخرين کسي که به خاک ايران طمع کرد که بود و چه سرنوشتي داشت؟ صدام حسين با برترين نيروي زميني خاورميانه و حمايت تمام دنيا، يک وجب از خوزستان را هم از آن خود نکرد. پس بهتر است ابوظبي چشم طمع از خاک ايران بردارد. جزاير سه‌گانه ايراني هستند و ايراني مي‌مانند. جزاير را نه‌تنها داوطلبانه به کسي نخواهيم بخشيد، بلکه به‌زور هم نمي‌توانند آنها را از خاک ايران جدا کنند.

آقاي بن‌زايد و دولت متبوع او نبايد فراموش کنند که اگر کار به دفاع از تماميت ارضي ايران برسد، کاري از متحدي چون آمريکا هم برنخواهد آمد. اين گزارش قصد تهديد امارات را ندارد، فقط مواردي را به همسايگان مرتجع عربي يادآوري مي‌کند.

منبع:فارس