امام رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین ماندیم، با داغ جراحتی سخت بر دل و باری سنگین بر دوش،امام رفت تا بار تکلیف ما بر گرده عقل و اختیارمان بار شود و همان سان که سنت لایتغیر خلقت بوده است،چرخه بلیات ما را به میدان کشد و آزموده شویم و این آیت ربانی درست در آید که "و لنبلونکم حتی نعلم المجاهدین منکم و الصابرین"

   اکنون این ماییم و امانت او. دست بیعت از آستین اخلاص برآریم و در کف فرزند و تلمیذ مدرسه اش بگذاریم که اگر بعد از رحلت رسول الله ظهر حکومت اسلام به غروب خونین شهادت حسین بن علی و "شب بی قمر غیبت"انجامید، این بار امام فرصت یافت تا وثیقه حکومت را به معتمدین خویش بسپارد و این خود نشانه ایست بر این بشارت که این بار خداوند اراده کرده است تا حزب الله و مستضعفین را به امامت و وراثت زمین برساند.

آغازی بریک پایان.سید شهیدان اهل قلم

http://barrudkariz.shblog.ir/

http://barrud.rasekhoonblog.com/