غزوات پیامبر گرامی اسلام (ص):

 غزوه به جنگ هائی اطلاق می شود که پیامبر اسلام (ص) شخصا در آن جنگ حضور پیدا می کردند وبقیه تحت عنوان سریه نام گذاری شده است ،و تعداد غزوات 27 غزوه وتعداد سريه ها را  35 سريه بیان کرده اند.  

 جنگ بدر:

پس از هجرت پیامبر گرامی( ص) به مدینه منوره وگسترش فرهنگ نوپای اسلام در بین مردم و شروع به اجرای احکام ومقررات دینی و بر قراری آرامش نسبی ،در                                                                                                                                سال دوم هجري به پيامبر(ص) خبر رسيد كه كاروان بزرگ تجاري قريش به سركردگي ابوسفيان از شام برگشته قصد مكه را دارد پيامبر (ص)فرصت را غنيمت شمردند و براي نبرد  آماده شد ند، ابن مكتوم را براي نماز و ابولبابه را براي اداره شهر در مدينه گذاشت وخود، همراه 313 نفر از مهاجرين و انصار عازم میدان مبارزه واقع در 150 كيلومتري جنوب غربي مدينه و محل آرامگاه شهداي بدر گردیدند.[1]         ، پرچم اسلام، در این جنگ در دست باکفایت ، علی بن ابی طالب (ع ) بود.با عزمی راسخ ومصمم  وارد منطقه عملیاتی شدند ودر هفدهم ویا نوزدهم رمضان سال دوم هجري   به دشمن یورش بردند ، وپیروزی خوبی نصیب مسلمین گردید وموجب تقویت روحیه آنها وشکست روحیه دشمن شد.[2]                                                                                                                                                                                                                                                                                                            احد                                                                                                               نامی آشنا ، سرزمینی که بخشی از تاریخ مارا رقم می زند ،منطقه ای که  یاد آور شکستی تلخ اما معادل پیروزی است ، شکست بود چون تعداد زیادی از نیروهای مخلص  به شهادت رسیدند ،دندان پیغمر( ص) شکست ، وعلی( ع) مجروح شد و سردارانی مانند حمزه را از دست دادیم ، لکن پیروزی بود زیرا تجارب فراوانی را همراه داشت ،نبردی که در سایه آن مردها از نامردها شناسائی گردیدند ،میدان رزمی که  تلخی عدم اطاعت از دستورات فرماندهی ،(پیامبرص) برای همگان ملموس شد ،منطقه ای که برتری یک زن به نام نسیبه را بر مدعیان دروغین حمایت از رسول گرامی اسلام روشن نمود،وبالآخره ارزش این بیابان وکوهای آن تا آنجا بالا می رود که : پيامبر (ص) فرمودند : كوه احد ما را دوست دارد و مانيز او را دوست داريم                             وفرمودند: كوه احد دري است بر من از درهاي بهشت .[3] 

این، جنگ در سال سوم هجري پانزدهم یاهفدهم شوال ، اتفاق افتاد و تعداد كفار سه هزار نفر ، با 200 رأس اسب ، 700عدد ، زره و 3000نفر شتربودو نيروهاي اسلام : هزار نفر بودند (كه 300نفر از آنها ، با تحريك یکی از منافقین به نام  عبدا..  بن ابي از بين راه برگشتند)  وتعداد ،100زره و يك رأس اسب باخود همراه داشتند ، نحوه استقراردرمیدان نبرد طوری بود که، پيامبر (ص) پشت لشکر  را به كوه احد وروي آنرا به مدينه قرار داد وسپاه كفر پشت به مدينه  و روي در روي سپاه اسلام آرایش نظامی گرفتند ،شاید علت این بود که در آن زمان جنگ به شهر ها وتعرض به اهالی آن به هیچ وجه تصور نمی شد ،وبیم این نمی رفت  که ممکن است نیروهای دشمن از فرصت استفاده کرده وبه شهر هجوم ببرند وعائله واموال مسلمین را مورد دستبرد قرار دهند .وپیامبر گرامی اسلام( ص) بعنوان فرمانده جنگ در یک، نقشه حساب شده درمکانی به نام ،تپه عينين یاتل الرماه که سمت چپ لشكر اسلام بود تعداد50نفر تير انداز را به فرماندهی عبدالله بن جبير بر فراز آن مستقرکرد .