احزاب جمع حزب است یعنی گروه وعلت نام گذاری احزاب آن است که ،قبايل غطفان ،يهود ،خيبر و قريش و يهود بني قريظه هم قسم شدند براي جنگ با پيامبر(ص)وقتی که پیامبر (ص) از تصمیم مشرکین مطلع شد با اصحاب مشورت کرد وبه پیشنهاد سلمان فارسی اقدام به حفر خندق کردند،                                                                                                                                                                                                                                                    طول خندق : از احد تا راتج (حدود5/5كيلومتر)بود،و اولين كلنگ : توسط پيامبر (ص) زده شد و عرض و عمق خندق :5/5متر وهر چهل ذراع به ده نفر داده شد (اگر هردو ذراع را یک متر حساب نمائیم ، سرانه هرنفری دو متر مکعب  می شود)  علي (ع) كار مي كرد و عرق مي ريخت و در مورد سلمان كه به انصار يا مهاجرين كمك كند اختلاف شد، پيامبر(ص) فرمود:   سلمان از ما اهل بیت است .[1] دراین جنگ سپاه مشرکین : حدود 10000نفر(ده هزار)و  سپاه اسلام : 3000نفر(سه هزار) بودند ،و سپاه كفر حدود يكماه پشت خندق ماند و جز ،عده معدودي نتوانستند عبور كنند ، پنج قهرمان عبور كردند : عمربن عبدود ، عکرمه بن ابي جهل ،هبيره بن وهب ،نوفل بن عبدالله و ضراربن الحظاب، نقطه توقف و جنگ تن به تن : ميان خندق و كوه سلع بود،از میان این پنج نفر ،قهرمانی که از نظر جرأت وشجاعت وکاردانی شهرت زیادی داشت ،جلو تر آمد ورسما مبارز طلبید ، او لحظه به لحظه صدای خود را بلند تر می کرد ،سکوت مسلمان جسارت اورا بیشتر کرده بود ،پیامبر گرامی (ص) می فرمود : یک نفر بر خیزد وشر این مرد را از سر مسلمانان قطع کند ،اما هیچ کس جز علی بن ابی طالب آماده مبارزه نبود ،پیامبر (ص) شمشیر خود را به علی( ع) داد ،عمامه مخصوص بر سر او بست ودرحق او دعا کرد،او روانه میدان شد و جمله تاريخي پيامبر (ص) مربوط به  نبر د علی (ع ) با عمر بن عبد ود  است  که فرمودند : " برز الایمان کله الی الشرک کله " تمامی ایمان در برابر تمامی شرک ظاهر شده است .[2] پس از حضور علی( ع) درمقابل عمرو، اوخواست حریف خود را بشناسد ،پرسید تو کیستی ؟ وی فرمود : من علی بن ابی طالب هستم ، عمر و گفت من خون تورا نمی ریزم ،زیراپدر تو از دوستان دیرینه من بود ،من می توانم  تورا با نوک نیزه ام بر دارم ومیان زمین وآسمان نگاه دارم ،در حالی که نه مرده باشی ونه زنده.علی (ع) فرمود : تو غصه مرگ مرا مخور ،در هردو حالت بهشت جایگاه من است لکن در هر حال دوزخ در انتظار تو است ،عمر و لبخندی زد وگفت :علی ،این تقسیم عادلانه نیست ،بهشت ودوزخ هردو مال تو باشد . در این هنگام علی (ع) اورا به یاد پیمانی انداخت که روزی دست در پرده کعبه کرده وباخدا معاهده بسته است که هرقهرمانی در میدان نبرد سه پیشنهاد کند یکی از آن ها را بپذیرد ،روی این جهت علی پیشنهاد کرد : نخست اسلام آور. دوم دست از نبرد بردار . سوم اکنون که حریف تو پیاده است تو نیز از پیاده شو تا باهم نبرد کنیم ،پیشنهاد اول ودوم را نپذیرفت ودرمورد پیشنهاد سوم گفت : علی این یک پیشنهاد ناچیز ی است که هر گز تصور نمی کردم عربی از من چنین در خواستی بنماید ،نبردمیان دوقهرمان آغاز شد از  شدت درگیری گرد وغبار اطراف آنهارا فراگرفت وتماشا گران از وضع آنان بی خبر بودند تنها صدای ضربات شمشیری که بر روی آلات دفاعی از سپر وغیره می خورد به گوش آنها می رسید پس از زد خورد هائی  عمرو ، شمشیر خود را متوجه سر علی (ع) کرد علی (ع) ضربت اورا با سپر مخصوص دفع کرد ،با این حال شکافی در سر وی پدید آورد ،اما او از فرصت استفاده کرد وضربتی برنده بر پای حریف وارد ساخته وهردو پا یا یک پای اورا برید وعمر نقش بر زمین گشت ،صدای تکبیر از میان گرد وغبار که نشانه پیروزی علی( ع) بود بلند شد . وحشت وبهت سراسر لشکر شرک را فراگرفته بود سایر قهرمانان فرار کردند ونوفل که اسبش درخندق سقوط کرد به دست مسلمین به درک فرستاده شد، بااینکه زره عمر و گرانبها بود علی از روی جوانمردی دست به آن نزد وزمانی که خواهر عمر از این قضیه آگاه شد ،گفت هر گز تأسف نمی خورم که برادرم کشته شد ،زیرا به دست یک فرد کریم کشته شده است ، و هنگامی که علی( ع) پیروزمندانه به محضر پیامبر (ص) شرفیاب شد،فرمودند : این فداکاری بالاتر از تمام اعمال امت من است .[3]