ساربان

 

 

**: ای ساربان منزل مکن جز دردیار یارمن*

 

تایک زمان زاری کنم بر ربع واطلال دمن *

 ربع ازدلم پرخون کنم خاک دمن راگلگون کنم *

 

اطلال را جیحون کنم از آب چشم خویشتن *

 

از روی یار خر گهی ایوان ، همی بینم تهی *

 

واز قد آن سرو سهی خالی همی بینم چمن*

 برجای رطل وجام می گوران نهادند ست پی *

 

برجای چنگ ونای ونی آواز زاغ است وزغن*

 

 ابراست برجای قمرزهر است برجای شکر *

 

سنگ است برجای گهر خار است برجای سمن *

آری چو پیش آید قضا مروا شود چون مرغوا *

 

جای شجر گیرد گیاه جای طرب گیرد شجن *

 

کاخی که دیدم چون ارم خرم تر از روی صنم *

 

دیوار او بینم به خم ماننده پشت شمن *

 

 تمثال های بوالعجب حال آوریده بی سبب *

 

گوئی دریدندی عجب برتن زحسرت پیر هن*

 زین سان که چرخ نیل گون کرد

 

این سراها سرنگون *

 

دیار کی گردد کنون گرددیار یار من * 

 

 

اشعار ادبی واخلاقی (7) (ساربان )  جمع آوری شده توسط حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

 

"لطفابه گروه یاران خراسانی بپیوندید"
https://t.me/joinchat/AgHf1UEiG0g0BBjJ-3ZOsw