شعری از «ابن سینا» در بیان فضائل مولا علی (ع)

به گردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا

زبان بگشود سوسن چون بشیر از مژده یوسف

علیُ عالیُ اعلا، ولیُ والیُ والا

حدیثی خاطرم آید که می فرمود پیغمبر

به طاق آسمان چهارمین دیدم من از رحمت

به هر مسجد هزاران طاق، بر هر طاق محرابی

سم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا صاحب الزمان 

توی نجف یه خونه بود،

كه دیوارش كاهگلی بود،
اسم صاحاب اون خونه،
مولای مردا علی بود،
نصفه شبها بلند میشد،

در شگفتم از بخیل :به سوی فقری می شتابد که از آن می گریزد و سرمایه ای را از دست میدهد که

برای ان تلاش میکند .در دنیا چون تهی دستان زندگی میکند اما در اخرت چون سرمایه داران محاکمه

میشود.درشگفتم ازمتکبری که دیروز نطفه ای بی ارزش و فردا مرداری گندیده خواهد بود. ودرشگفتم

از آن کس که که مردگان را میبیند ومرگ را از یاد برده است.و در شگفتم  از آن کس که پیدایش دوباره

را انکار می کند در .حالی که پیدایش آغازین را می نگرد ودر شگفتم از ان کس که خانه نابود شدنی

را آباد می کند اما جایگاه همیشگی اش را از یاد برده است.

2.انان که وقتشان پایان یافته خواستار مهلتند و انان که مهلت دارند کوتاهی می ورزند.

3.بزرگترین حسرت ها در روز قیامت حسرت خورد ن مردی است که مالی را به گناه گرد آورد

وان را شخصی به ارث برد که در اطاعت خدای سبحان بخشش کردو با آن وارد بهشت شد وگرد آورنده

اولی وارد جهنم شد

4.دو گرسنه هرگز سیر نشوند :جویندهی علم و جوینده ی مال.