ادامه مطلب
آداب غذا خوردن از زبان امام حسن مجتبی علیه السلام
قال الامام الحسن مجتبی علیه السلام
فی المائدة اثنتی عشر خصلةً یحب علی کلَّ مسلمٍ أن یعرفها ، أرفع فیها فرض و أربع سنة و أربع تأدیبٌ.
الفرض : المعرفة ، الرضا، التسمیة ، الشکر.
السنة : الوضوءقبل الطعام، الجلوس علی الجانب الأیسر، الأکل بثلائة أصابیع ، و لعق الأصابع.
التأدب :الأکل ممّایلیک ،تصغیر اللّقمه ، تجوید المضع،قلّة النظر فی وجوه الناس .
امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند : سزاوار است مسلمان به هنگام غذا خوردن به دوازه چیز را رعایت نماید که چهارتای آن واجب ( اخلاقی ) و چهار أمر دیگر آن سنت ( دارای ثواب ) است و چهار تای باقی مانده آن از آداب و اخلاق محسوب می گردد.
اما چهار امر لازم :
ادامه مطلب
قال له رجلٌ «یابن رسول الله (ص) مالنا نکره الموت و لانحبّه ؟فقال (ع):إنّکم أخریتم آخرتکم و عمّرتم دنیاکم ،فأنتم تکرهون النّقلة من العمران إلی الخراب .»
مردی از امام مجتبی علیه السلام پرسید: چرا سفر مرگ برای ما ناخوش آیند است و از او استقبال نمیکنیم ؟
حضرت فرمودند: شما خانۀ آخرت را خراب کرده اید و خانۀ دنیای خود آباد، طبیعی است که انتقال از جایگاه آباد به جایگاه خراب برای شما (هر کسی) ناخوشایند خواهد بود .
بحاالانوار 44/
قال الحسن مجتبی علیه السلام
والاترین مقام در نزد خداوند از آن کسی است که آشنا به حقوق مردم باشد و سعی در اداء آن نماید . و کسی که در برابر برادران دینی خود تواضع کند خداوند او را از راست گویان و شیعیان علی بن ابی طالب علیه السلام محسوب خواهد کرد.
حیاة الامام الحسن بن علی (ع)
«أعرف الناس بحقوق إخوانه و أشدّهم قضاء اًلها أعظمهم عندالله شأناً و من تواضع فی الدّنیا لإخوانه فهو عند الله من الصّدقین و من شیعة علی بن أبی طالب علیه السلام »
قال الحسن مجتبی علیه السلام
مکارم اخلاق ده چیزاست ؛ راستگویی ؛صداقت در خضوع و فقر ظاهری؛ بخشش به سائل ؛ خوش خلقی ؛ پاداش در برابر کارها ؛ پیوند و رفت و آمد با خویشاوندان ؛ حمایت از همسایه ؛حق شناسی یاران و همراهان ؛ مهمان نوازی ؛ در رأس همه این ها شرو حیا ست .
مکارم الاخلاق عشرة:صدق اللسان و صدق البأس و اعطاءالسائل و حسن الخلق و المکافاة بالصنائع وصلة الرحم و التذمم علی الجار و معرفة الحق للصاحب و قری الضعیف و رأسهن ّ الحیاء
تاریخ یعقوبی 2/215
هیچ مردمی با هم مشورت نکند مگر اینکه به درستی هدایت شوند .
ادامه مطلب
لا تُجاهِدِ الطَّلَبَ جِهادَ الْغالِبِ وَ لا تَتَّكِلْ عَلَى الْقَدَرِ إِتَّكالَ المُسْتَسْلَمِ.
چون شخص پیروز در طلب مكوش، و چون انسان تسلیم شده به قَدَر اعتماد مكن [بلكه با تلاش پیگیر و اعتماد و توكّل به خداوند، كار كن.
ادامه مطلب
سالي امام حسن ـ عليه السلام ـ پياده به مكه مي‌رفت و پاهاي او ورم كرد. يكي از غلامهاي آن حضرت عرض كرد: اگر سوار مركب شوي اين ورمها بهبود مي‌يابد. حضرت نپذيرفت و فرمود: وقتي در اين منزل بين راه فرود آمديم مرد سياه پوستي نزد تو مي‌آيد كه پمادي بهمراه دارد. آن را خريداري كن.
ادامه مطلب
ادامه مطلب
ادامه مطلب
امام غریب اسلام حصرت حسن ابن علی سلام الله علیه می فرماید: انسان را سه چیز نابود می کند: تکبر حرص حسد انسان ها هم نابودی دارند. این گزاره مورد قبول همه هست فکر کنم. برای جلوگیری از این نابود شدن هر چیزی دست به حفاظت و پیشگیری می کنند و می کنیم. عاقل کسی است که در صورت توان، دست به روادید ایمنی بزند.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ عَبْدَیْکَ وَوَلِیّیْکَ وَابْنَی رَسُولِکَ وَ سِبْطَیِ الرَّحْمَهِ وَ سَیِّدَیْ شَبابِ اَهْلِ الّجُنَهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اَولادِ النَّبییّنَ وَ الْمُرْسَلینَ اَللهُمَّ صَلِّ عَلَی الْحَسَنِ بْنَ سَیِّدِالنَّبِییّنَ وَوَصِیَ اَمیرالْمومنینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رسْولِ اللهِ اَلسّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدِالْوَصِیّنَ اَشْهَدُ اَنَّکَ یَابْنَ اَمیرِالْمؤمِنینَ اَمینُ اللهِ وَ ابْنَ اَمینِهِ عِشْتَ مَظلوماً وَمَضَیْتَ شَهیداً وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ الاِمامُ الزَّکیَّ الْهادِی الْمَهدیٌّ اَللّهمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ بَلِّغْ روحَهُ وَ جَسَدَهُ عَنّی فی هذِهَِ السّاعَهِ اَفْضَلَ التَّحیَّهِ وَالسَّلامِ اَللّهمَّ صَلِّ عَلَی الْحُسینِ بْنِ عَلِیِّ الْمَظلومِ الشَّهیدِ قَتیلِ الْکَفَرَهِ وَ طَریحِ الْفَجَرهِ السَّلامُ عَلَیکَ یا ابا عَبْدِاللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ السَّلامُ عَلیْکَ یَابْنَ اَمیرالمُؤمنینَ اَشْهَدُ مُوقِناً اَنَّکَ
ادامه مطلب
يشواى دوم جهان تشيع كه نخستين ميوه پيوند فرخنده على (ع) با دختر گرامى پيامبر اسلام (ص) بود، در نيمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدينه ديده به جهان گشود.(1)
حسن بن على (ع) از دوران جد بزرگوارش چند سال بيشتر درك نكرد زيرا او تقريباً هفت سال بيش نداشت كه پيامبر اسلام بدرود زندگى گفت.
پس از درگذشت پيامبر (ص) تقريبا سى سال در كنار پدرش امير مومنان (ع) قرار داشت و پس از شهادت على (ع) (در سال 40 هجرى) به مدت 10 سال امامت امت را به عهده داشت و در سال 50 هجرى با توطئه معاويه بر اثر مسموميت در سن 48 سالگى به درجه شهادت رسيد.
شناخت مختصرى از زندگانى امام حسن(ع)
فريادرس محرومان
ادامه مطلب
.: RASEKHOON.NET:.
