در جهان كنونى، رقم بسیار بالایى از بودجه كشورها به تسلیحات نظامى اختصاص مى‏یابد. در دولت حضرت مهدى  هزینه‏هاى تسلیحاتى به صفر مى‏رسد و امنیت در بالاترین حدّ برقرار مى‏شود.

امیرمؤمنان ‏علیه السلام مى‏فرماید:

هنگامى كه قائم قیام كند، با عدالت رفتار مى‏كند. ظلم و ستم در زمان او رخت برمى بندد، راه‏ها امن مى‏شود. زمین بركاتش را بیرون مى‏فرستد و هر حقى به صاحبش بر مى‏گردد.(61)

در حدیث دیگرى فرمود:

یك پیرزن از عراق تا شام گام مى‏سپارد... زنبیلش بر سرش باشد، نه درنده‏اى او را مى‏آزارد و نه از چیزى هراس مى‏كند.(62)

امام باقر علیه السلام نیز فرمود:

یك پیرزن فرتوت از مشرق تا مغرب مى‏رود، بدون اینكه احدى براى او مانع ایجاد كند.(63)

امام صادق‏ علیه السلام در تفسیر آیه شریفه وَمَنْ دَخَلَهُ كانَ امِناً؛ هركس وارد آنجا (مسجدالحرام) شود در امان خواهد بود؛(64) فرمود:

فَمَنْ بایَقَهُ، وَدَخَلَ مَعَهُ، وَمَسحَ عَلى یَدِهِ، وَدَخلَ فى عَقْدِ اَصحابِهِ، كانَ امِناً؛ هركس با او بیعت كند و همراه او وارد مسجدالحرام شود، با او دست دهد و در زمره یاران او قرار بگیرد؛ در امان خواهد بود.(65)

و در تفسیر آیه شریفه سیروا فیها لَیالِىَ وَایَّاماً امِنینَ؛ بگو: شبها و روزها در آنجا با ایمنى كامل سیر كنید؛(66) فرمود:

مَعَ قائِمِنا اَهلَ‏البَیْتِ؛ همراه با قائم ما اهل‏بیت.(67)

این دو حدیث بسیار جالب است. چراكه بدون این توضیح، معناى آیه درست نمى‏شود.(68)

امام صادق در مقام تشریح گستره عدل مهدوى فرمود:

وَاصْطَلَحتِ السِّباعُ وَالْبَهائِمُ؛ حتى درندگان و حیوانات با یكدیگر آشتى مى‏كنند.(69)



منبع: کتاب امام ‏مهدى و شکوفائى فرهنگ و تمدن اسلامى در جهان
نوشته دکتر علی اکبر ولایتی

لقمان حكیم ، پسری داشت كه همواره او را پند و اندرز می داد و به راستی و درستی و پیروی از حق فرا می خواند.

از رهنمودهای لقمان به فرزندش این بود كه در كردار و رفتارش ، تنها در پی خشنودی خدا و رضای وجدان خویش باشد و از تمجید و تحسین مردم مغرور نشود و به اعتراض و كنایه عیبجویان و خرده گیران اعتنایی نكند.

پسر ، از پدر خواست نمونه ای به او نشان دهد كه نتیجه این اندرز را به چشم بنگرد و فروغ حكمت پدر ، از روزنه دیده ، بر دل و جانش بنشیند.

توحید و خداشناسى

لقمان در نخستین پند خود به فرزندش چنین مى‌فرماید: "یا بنى لا تشرك بالله ان الشرك لظلم عظیم؛ اى پسرم! چیزى را همتاى خدا قرار مده كه شرك، ظلم بزرگى است."(1) لقمان نخستین سخن خود را از نخستین سخن همه پیامبران علیهم السلام قرار داده كه در سرلوحه تبلیغات و برنامه‌هاى پیامبران و مكاتب آسمانى مى‌درخشید و مى‌درخشد و آن یكتاپرستى و پرهیز از هرگونه شرك است، لقمان پس از این نصیحت بزرگ كه ریشه و اساس همه نصایح است، به ذكر علت آن پرداخته و آن این كه شرك و انحراف از صراط توحید و یكتاپرستى، ظلم بزرگ است. در این نصیحت دو مطلب مورد توجه قرار گرفته: نخست این كه از شرك باید پرهیز كرد. یعنى خدا را یافت، و او را به عنوان یكتا و بى‌همتا شناخت، مطلب دوم این كه شرك ظلم بزرگ است.

حكایت كرده‌اند كه لقمان روزی در راهی می‌گذشت، پس قطعه كاغذی دید به روی زمین افتاده، چون آن را برداشت و ملاحظه نمود دید: «بسم الله الرحمن الرحیم» بر او ثبت شده است، پس آن را شسته و آبش را تناول نمود و به بركت این احترام، خداوند عالم، او را حكمت تلقین فرمود.

"و لقد آتینا لقمان الحكمه." (1)

برای حكمت معانی بسیاری ذكر كرده‌اند:

1. شناخت اسرار جهان هستی .

2. رسیدن به حق از نظر گفتار و عمل و معرفت و شناسایی خداوند .

3. مجموعه‌ای از معرفت و علم و اخلاق پاك و تقوا و نور هدایت.

4. امام كاظم علیه السلام فرمودند: مراد از حكمت، فهم و عقل است.

5. امام صادق علیه السلام فرمودند: حكمت این است كه لقمان به امام و رهبر الهی عصر خود آگاهی داشت.

لقمان به گفتن نصیحت‌های حكیمانه معروف است كه فرزندش را نیز با این نصایح به راه راست هدایت می‌نمود. در این قسمت برخی از این نصایح حكیمانه را ذكر می‌كنیم:

فرزندم تو را به شش خصلت سفارش می‌كنم كه علم اولین و آخرین آن است:

1- قلبت را مشغول به دنیا مكن مگر به اندازه بقای تو در آن.

2- و برای آخرت كار كن به اندازه‌ای كه می‌خواهی در آنجا بمانی .

3- و خدا را اطاعت كن به اندازه‌ای كه به او احتیاج داری .

4- تمام سعی و كوشش تو در رهایی از آتش جهنم باشد .

5- شجاعت به معصیت به اندازه صبرت در آتش باشد .

6- وقتی كه می‌خواهی معصیت خدایت را انجام بدهی جایی را انتخاب كن كه خدا تو را نبیند.

 

پی‌نوشت‌ها:

1- سوره لقمان، آیه 12 .

2- اصول كافی،‌ج 1.

3- تفسیر نمونه،‌ج 17، ص 36 .