ذهن، قوی ترین ابزاریست که خداوند در طول تاریخ بشریت آفریده است. اگر از طلوع تا غروب، از قله های هیمالیا تا ژرفنای اقیانوس ها را بکاویم و به تمام مخلوقات خداوند نظر بیاندازیم، مخلوقی با ارزش و پر توان تر از ذهن بشر نخواهیم یافت. ما این ذهن را در اختیار داریم ولی بیشتر عمر خود را بی توجه به آن می گذرانیم.
ذهن ما اقیانوسی است عظیم که ما به ایستادن در ساحلش بسنده کرده و هر بار قطره ای از آن را با قاشق خود بر داشت می کنیم. تن داده ایم تا خود را به این قطرات زنده نگه داریم، حال آن که می توانیم تمامی اقیانوس را تصاحب کنیم. اصلی مهم را از یاد برده ایم: هیچ چیز و هیچ دانش و هیچ منبع بیرونی وجود ندارد که بخواهیم آن را بجوییم و پیش از این در خلوت ذهن ما نقش نبسته نباشد.