تاريخ : سه شنبه 19 آبان 1388 | 9:22 PM | نويسنده : Mohammad ali Hajian
همه ما قربانی زبان خویشیم. عضوی که آرام‌پذیر نیست. به ندرت پیش از تکلّم می‌اندیشیم. حتی در خواب هم حرف می‌زنیم.
برای شنیدن نوای هستی درون دو مانع وجود دارد. اول اصواتی که خود ایجاد می‌کنیم و دوم صداهای دنیای بیرون. قلمرو سکوت، منبع اصوات اول را که در اختیار شماست خاموش می‌کند.
هنگام شنیدن نوای درون به دیگران گوش نمی‌سپارید.
اصوات بسیاری در درون و بیرون شماست.
قلمرو سکوت، آرامشی است برای تنها و پرکارترین عضو اختیاری بدن، یعنی زبان. ابتدا آن را خاموش کنید و سپس صدای جهان را.
هر یک از صداها را ردیابی کرده، بشناسید و به خود بگویید که نباید آن را بشنوم. اگر کلام قوی‌تر از شمشیر است، پس هر کلمه‌ای که می‌گوییم باید ارزش بیان کردن داشته باشد.
.: RASEKHOON.NET:.
