یکی از شاگردان شیخ رجبعلی خیّاط (نکوگویان) ، در توصیف او می گوید : مرحوم شیخ ، از کسانی بود که وجود او را خدا مسخر کرده بود. او غیر از خدا نمی توانست ببیند. او هر چه می دید ، از خدا می دید هر چه می گفت از خدا می گفت. اوّل و آخر کلامش خدا بود ؛ چون عاشق خدا بود. او عاشق خدا و اهل بیت (ع) بود. هر چه می گفت ، از آنها می گفت .مقدّس بودن ، غیر از عاشقی است .شیخ رجبعلی ، عاشق بود .هنر او محبت خدا و کار برای خدا بود. کسانی که در معنویات عاشق اند ، چشمهایشان نشان می دهد. چشمهای او چشمهای معمولی نبودند. گویا چیزی غیر از خدا نمی دید.