آن بانو قائم اللیل و صائم النهار بود شبها را تا صبح شب زنده داری میکرد و روزها را روزه میگرفت و گویند در هر سه شبانه روز یک بار غذا میل میکرد که مبادا از شب زنده داری باز بماند و در آخرین دقایق زندگی و در حال احتضار هم روزه دار بود.... جمعی از اطرافیانش خواهش کردند که روزه را افطار کند فرمود: عجبا من سی سال روزه دارم که خدا را با حال روزه ملاقات و دیدار کنم چگونه میشود من از ارزوی سی ساله امصرف نظر کنم....در آن زمان که سیده نفیسه در مصر بود امام شافعی( یکی از 4 امام اهل سنت) ساکن مصر بود به زیارت آن بانو میرفت و از پشت پرده سخن میگفت و طلب دعای خیر میکرد و در آن زمان احمد ابن طولون حکومت مصر را داشت ظلم و تعدی و ستم فراوان به مردم میکرد اهالی مصر از ستم او به سیده نفیسه شکایت کردند و گفتند: ما در زیر چکمه ی ظلم این ستمگر بیدادگر له شدیم سیده نفیسه فرمود: چه روزهایی احمد بیرون می آید؟ عرض کردن: فلان روز در آن روز آن بانوی بزرگوار شیعه و تشیع رفت و سر راه احمد نشست و چون موکب احمد نزدیک شد او را مورد خطاب قرار داد و گفت:

به حکومت رسیدید اسراف در ظلم و جنایت کردید به قدرت رسیدید اعمال قدرت و زورگویی کردید و مسلم می دانید تیرهای دعای سحر به هدف خواهد رسید و خطا نخواهدکرد و چنان در قلب ستم کاران خواهد نشست که آنانرا از پای در آورد و به خصوص از دلی که شما آزردید و جسد هایی که لخت و عریان گذاشتید ناله بیرون آید....احمد ابن طولون بعد از اینکه این سخنان را شنید استغفار کرد و دست از تعدی و ظلم کشید... مردی به هر دری میزد گفتاریش بر طرف نمیشد و هرچه نظر میکرد و متوسل میشد گره از کارش باز نمیشد تا اینکه شبی پیامبر اسلام خاتم الانبیا محمد المصطفی(ص) را در خواب دید و حضرت به او فرمود نظر نفیسه کن هرچند یک دینار باشد که خداوند حاجتت را روا خواهد کرد.....

بانو نفیسه به دست خودش در خانه اش  قبرش را حفر کرد شب و روز می رفت و میان قبر نماز میخواند و در میان قبر ششهزار ختم قرآن خواند........ و در وقت جان دادن سوره ی انعام را می خواند تا به این آیه ی شریفه رسیر" لهم دار السلام عند ربهم" یعنی برای ایشان خانه ی امن و امان است در پیشگاه پرودگار و روحش پرواز کرد.....

برگرفته از کتاب منتخب التواریخ صفحه ی 207